Περί Φοινίκων

Ο φοίνικας ήταν  το πουλί που σύμφωνα με την αρχαία μυθολογία, ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του….Αν δεν είχε παραλάβει η δικτατορία το σύμβολο αυτό, τότε θα μπορούσαμε να ευχόμαστε σήμερα ένα ανάλογο είδος αναγέννησης  -  από τις στάχτες που θα αφήσει η Τρόϊκα στη χώρα αυτή…

Φοίνικες ήταν το όνομα αρχαίου λαού, που καταστράφηκε χωρίς να αφήσει ίχνη – όπως π.χ οι Ασύριοι, επίσης αρχαίοι, που επιβιώνουν στο Ιράν και σε άλλες περιοχές της Ασίας. Φοίνικες όμως είναι και τα δέντρα, τα τόσο επιβλητικά και γκλαμουροειδή,  που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια τη δολοφονική επίθεση του «κόκκινου σκαθαριού» (rhynchophorus ferrugineus) .

Από μια ανακοίνωση του Δήμου Καλαμάτας φαίνεται ότι η μάχη εναντίον του σκαθαριού δεν είχε αίσια αποτελέσματα.  Η θεραπεία  με ωφέλιμους νηματώδεις σκώληκες, η συνεχής επισκόπηση, η δενδροχειρουργική,  (που σώζει ορισμένα δένδρα, εφόσον δεν έχει προσβληθεί η καρδιά τους), δεν τελεσφόρησαν και η μάχη με το έντομο που νεκρώνει τα φοινικοειδή είναι άνιση. 

Το έντομο έχει έλθει στην Ελλάδα από τη Λατινική Αμερική και δεν έχει στον τόπο μας εχθρούς, δηλαδή άλλους οργανισμούς που το ανταγωνίζονται. Στα φυσικά οικοσυστήματα, συμβαίνει κι αυτό : Ένας εισαγόμενος οργανισμός αποδεικνύεται συχνά καταστρεπτικός και καθόλου  «συμβιωτικός» με τα άλλα  είδη. Το θέμα έχει επανειλημμένα αποτελέσει αντικείμενο σπουδής του αμερικανικού ινστιτούτου Worldwatsch, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Βιοεπιδρομές». Εγώ αναρωτιέμαι : Ισχύει κάτι ανάλογο σε «οικοσυστήματα» που περιλαμβάνουν τη συμμετοχή του ανθρώπου;

Η  «βιοεπιδρομή» του λατινοαμερικανικού μικροορανισμού είχε σαν αποτέλεσμα τη νέκρωση πολλών φοινίκων στην περιοχή της Καλαμάτας, όπου  ο Δήμαρχος όρισε  δημοτικό χώρο  για να θάβονται τα απομεινάρια των προσβεβλημένων – νεκρωμένων φοινικοειδών.

ΠΗΓΗ είδησης : Γιώργος Καφρίτσας, PEEGEP