Yπεράκτια αιολική ενέργεια

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 26.2.22

Με αφορμή την ουκρανική κρίση και τον παρ’ ολίγον πόλεμο που (δεν) έχουμε αποφύγει, ένα σημαντικό μέρος των συζητήσεων αναφέρεται στους αγωγούς που θα μεταφέρουν αέριο στη δύση και στις επιπλοκές που παρουσιάζει αυτή η διαχείριση. Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν και κάποια δείγματα μιας  επιτόπιας  ας πούμε λύσης, επί ευρωπαϊκού εδάφους, που είναι αρκετά ελπιδοφόρα  για το κοντινό  μέλλον. Έτσι, σε συνεδρίαση που έγινε στο ευρωκοινοβούλιο 518 ευρωβουλευτές έναντι 88 κατά και 85 αποχών, τάχθηκαν υπέρ της επιτάχυνσης της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, προτείνοντας ουσιαστικά έναν άλλο δρόμο για την χερσαία ενέργεια,  που τρομοκρατεί τοπικές κοινωνίες και έχει μπεί στο στόχαστρο των σκληρών περιβαλλοντικών οργανώσεων : Που δεν πτοούνται  από τη δικαστική παρενόχληση των μεγάλων εταιρειών…..

Η έκθεση που ψηφίστηκε από τους ευρωβουλευτές τονίζει ότι η επίτευξη των στόχων της κλιματικής αλλαγής για το έτος 2030 και 2050 απαιτεί ταχύτερη ανάπτυξη των υπεράκτιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όμως επί πλέον υποστηρίζει μια διαφορετική  διαχείριση των ακτών και της  θάλασσας. Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα μπορούν να αποβούν θετικά για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, όμως θα πρέπει να σχεδιαστούν έτσι  ώστε να είναι συμβατά με την αλιεία και με τις θαλάσσιες μεταφορές. Οι ευρωβουλευτές θεωρούν ότι οι ΑΠΕ είναι καίριας σημασίας για την επίτευξη ενεργειακής ανεξαρτησίας  και τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού – αφήνοντας κατά μέρος μια στενή «περιβαλλοντίστικη» συζήτηση και πιάνοντας  εμμέσως πλην σαφώς την συζήτηση για το ουκρανικό θέμα.

Υπάρχουν πολλά που αξίζει να σημειωθούν σε αυτή την απόφαση του ευρωκοινοβουλίου, όπως λ.χ. το θέμα της υγειονομικής ταφής των παροπλισμένων πτερυγίων ανεμογεννητριών, της οποίας ζητείται η απαγόρευση έως το 2025. Υπάρχει το θέμα του κυκλικού και ανανεώσιμου σχεδιασμού των ΑΠΕ,  με δεδομένο ότι οι ΑΠΕ απαιτούν μεγάλες ποσότητες μετάλλων. Το ευρωκοινοβούλιο ζητά την επίσπευση  της διαδικασίας «Υπερακτιοποίησης» των ΑΠΕ καθώς και την επίσπευση των αδειοδοτήσεων, όμως φαίνεται να αγνοεί τις ανεμογεννήτριες επί χερσαίου εδάφους που συνεπάγονται  ανοίγματα δρόμων στους ορεινούς όγκους. Η συζήτηση βέβαια προχωράει,  εντός και εκτός του ευρωκοινοβουλίου, και αναφέρεται κυρίως στο τρόπο αποταμίευσης μιας ενέργειας όπως αυτή του ανέμου ή του ήλιου, που είναι «διαλείπουσα» και ασταθής. Το τι θα γίνει μ’ αυτήν, είναι ένα θέμα που θα απασχολήσει  όσους εμπλέκονται σ’ αυτή τη διαδικασία….