Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας: Τροχονόμος η αυτοδιοίκηση με ρόλο διακοσμητικό

 

του Στέφανου Σταμέλλου

 

Να είμαστε ξεκάθαροι: ΣΔΙΤ σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Το φιλέτο της Λαμίας, η Πανελλήνια Έκθεση (ΠΕΛ), μια έκταση 167 στρεμμάτων, προορίζεται να το διαχειριστούν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Είναι κι αυτό στα πλαίσια της πολιτικής του κυρίαρχου συστήματος, του νεοφιλελευθερισμού, για το ρόλο της κοινωνίας του μέλλοντος. Μια κοινωνία με σαφή τα όρια ανάμεσα «στους πάνω και στους κάτω»∙ ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς.

 

Ρωτώντας χθες ένα φίλο: «και ποιος θα είναι ο ρόλος του Δήμου σε μια τέτοια εξέλιξη;», μου απαντάει: «Ο ρόλος του τροχονόμου. Προς το παρόν διορίζει διοικητικά συμβούλια με διακοσμητικό ρόλο». Δεν μπορώ να διαφωνήσω. Το ζήτημα είναι αν η αυτοδιοίκηση συμφωνεί μ’ αυτό το ρόλο. Αν ναι, ε, δεν είναι αυτοδιοίκηση!

 

Αναρωτιέμαι μήπως οι στόχοι είναι υπερτιμημένοι. Με φοβίζει η βιωσιμότητα ενός έργου τόσων εκατομμυρίων. Λένε ότι θα χρηματοδοτηθεί μέσω ΣΔΙΤ και το Ταμείο Ανάκαμψης. Είναι πολύ της μόδας τελευταία άλλοι να διεκδικούν από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλοι να υπόσχονται. Τελικά θα δούμε κάποια ΣΔΙΤ με τραπεζική χρηματοδότηση και την εγγύηση του δημοσίου.

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν βάζει εύκολα κανείς δικά του κεφάλαια σήμερα σε ένα ασαφές οικονομικό περιβάλλον. Ας αναρωτηθούμε όμως τι κεφάλαια θα απομείνουν για τις άλλες επενδύσεις στην περιοχή. Είναι τόσα άλλα που πρέπει να αξιοποιηθούν, τα οποία συνεχώς κάποιοι τα ξεχνάνε

 

Θα μου πείτε τι προτείνεις. Επειδή πιστεύω πως, ό, τι προγραμματίζουμε / προτείνουμε, πρέπει να κυριαρχείται από την έννοια της βιωσιμότητας σε μια προοπτική για το μέλλον με αλλαγή του τρόπου ζωής, του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης, θα πρότεινα μια πιο ήπια και με ρεαλιστικούς όρους ανάδειξη και ανάπτυξη της έκτασης της ΠΕΛ. Έχω την πεποίθηση ότι η αποκέντρωση και η περιφερειοποίηση της οικονομίας πρέπει να χαρακτηρίζονται από ήπιες, πολυκεντρικές, ισόρροπες, βιώσιμες επενδύσεις. Θα μπορούσε, λέω, με τους οικονομικούς πόρους αυτούς να γίνει μια σοβαρή μελέτη για ένα νέο ξεκίνημα της ΠΕΛ, χωρίς φαραωνικά έργα και μεγάλα όνειρα, έτσι που να επαρκούν για να γίνουν ταυτόχρονα και οι Θερμοπύλες και τα Ψωρονέρια, και τα Λουτρά Υπάτης και ο Γοργοπόταμος, και ο Ηρακλής, και ο Σπερχειός και τα Καμένα Βούρλα και το Πλατύστομο. Να έχουν κι αυτά μια καλή αντιμετώπιση και ώθηση σε μια ήπια βιώσιμη προοπτική σε όφελος της τοπικής κοινωνίας. Γιατί αυτός είναι ο στόχος μας: Το όφελος της τοπικής κοινωνίας∙ και όχι τα κέρδη της εταιρείας, που θα αναλάβει το έργο ΣΔΙΤ.

 

Κάποιοι όμως θεωρούν, χωρίς να επικαλούνται ή να απαιτούν κάποια μελέτη για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής, ότι εξαντλήθηκαν τα περιθώρια της ήπιας προοπτικής με δημόσιες επενδύσεις, ότι η βιώσιμη, ισόρροπη και πολυκεντρική ανάπτυξη είναι “έπεα πτερόεντα” για ανεύθυνους ανθρώπους.

 

Βρισκόμαστε στην εποχή των αναπροσαρμογών, των ανακατατάξεων, των επανεκτιμήσεων, των αλλαγών γενικά∙ οι αιτίες και οι αφορμές ποικίλες: οικονομική και υγειονομική κρίση κλιματική αλλαγή, πόλεμοι, προσφυγικό. Είμαστε στην εποχή που πρέπει οι δαπάνες, το κάθε ευρώ, να πηγαίνουν στην πραγματική οικονομία και η επένδυσή τους να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και πολλαπλά οφέλη για την τοπική κοινωνία, με όρους αυτάρκειας και αυτονομίας. Η δική μου σκέψη λέει ότι πρέπει να στραφούμε, με κάθε τρόπο, στη μετα-εποχή: στην εποχή της διαφάνειας, του ελέγχου και της συμμετοχής της τοπικής κοινωνίας. Όσο με κάθε τρόπο απομακρύνεται η κοινωνία από τα δρώμενα, θα σπέρνεις, αλλά δεν θα θερίζεις. Αν βέβαια θέλουμε να έχουμε βιώσιμη και υγιή κοινωνία και οικονομία.

 

Πάλι θα μου πείτε ότι μιλάς εκ του ασφαλούς και «απέξω απ’ το χορό». Δεν συμμετέχεις στη «δρώσα αυτοδιοίκηση». Έτσι το λένε τώρα. Δρώσα αυτοδιοίκηση, ρεαλισμός δηλαδή. Μα, «έκαστος εφ’ ω ετάχθη»! Αν οι ιδέες μας και οι αρχές μας στην τρέχουσα πραγματικότητα δεν είναι εφαρμόσιμες, δεν σημαίνει ότι οι ιδέες μας δεν είναι σωστές! Οφείλουμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα. Ποιος για παράδειγμα με ευκολία λέει ότι πρέπει να αδιαφορούμε για το δυσβάστακτο εξωτερικό χρέος της χώρας; Πόσα από τα χρήματα αυτά, που σήμερα δαπανώνται με τόση ευκολία για τεράστια φαραωνικά έργα εργολαβικού τύπου με αμφίβολες σκοπιμότητες, δεν είναι καινούργια δάνεια; Αυτοί που μας δανείζουν ξέρουν τι κάνουν. Εμείς ξέρουμε τι κάνουμε; Τα «δάνεια της Αγγλίας» του 1824 πληρώνουμε ακόμα… Δεν μας τα χάρισαν ποτέ! Αυτά μας οδήγησαν σε πολέμους και εμφυλίους και εξακολουθούν να κρίνουν και να καθοδηγούν το μέλλον της χώρας μας. Μα θα μου πείτε πάω από το ένα στο άλλο. Όλα είναι στο ίδιο πλαίσιο. Και ο πόλεμος σήμερα στην Ουκρανία τέτοια χαρακτηριστικά έχει και στο πλαίσιο αυτό είναι.    

 

Πολύ «άγονο» το βλέπω το σχέδιο, πολύ «Master Plan»…

 

Λαμία, Φεβρουάριος 2022

 

http://www.e-ecology.gr

https://www.facebook.com/stefanos.stamellos