|
|
ΠΟΛΥ ΑΠΗΣΧΟΛΕΙ τὸν Χατζηχρῆστον ἡ ἐν ταῖς
μεγάλαις ὑπηρεσίαις τοῦ Κράτους τοποθέτησις ἀνθρώπων ἐγνωσμένων
διὰ τῆς πρὸς τὴν κατάχρησιν ροπήν των. Τὸ 1847 ὢν Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν
ὁ Ρήγας Παλαμήδης (ὁ διὰ τὰς καταχρήσεις του ἐπονομασθεὶς Φαταούλας,
ὅ ἐστι, φάγετε ὅλα) ἐζήτησε νὰ ἐργασθῇ μὲ τὸν Βασιλέα. Ὁ ὑπασπιστὴς
τῆς ὑπηρεσίας Χατζηχρῆστος εἰσελθὼν εἶπεν εἰς τὸν Βασιλέα:
— Κεῖνο Φαταούλα θέλει νὰ μπῇ μέσα.
Ὁ
Βασιλεὺς ὑπεκρίθη ὅτι δὲν ἠννόησεν, ὅπως περιορίσῃ τοὺς ὑπαλλήλους
του νὰ ὑβρίζωσι κατὰ πρόσωπον τοὺς ὑπουργούς του διὰ τοῦτο εἶπε μὲ κάποιαν
τραχύτητα εἰς τὸν Χατζηχρῆστον:
— Ποῖος Φαταούλας κύριε Ὑπασπιστά;
— Ποῖο ἄλλο Φαταούλα, νά 'κεῖνο Ταραμπολίτζα.
— Ποιὸς Ταραμπολίτζας;
— Νά 'κεῖνο Ρήγα Ταραμπολίτζα.
— Δὲν λέγεις ὁ Ρήγας Παλαμήδης Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν;
— Ἄ! Ἄ! ἐγὼ πάντα γνώρισα Φαταούλα.
Ὃ ἐστὶ καὶ ἂν ἡ Μεγαλειότης
Σου ἐνεπιστεύθη αὐτὸν εἰς θέσιν Ὑπουργοῦ, τοῦτο δὲν μεταβάλλει τὴν
περὶ αὐτοῦ ἰδέαν τοῦ κοινοῦ, ἰδίως ἐγὼ τὸν ἐγνώρισα πάντοτε ὡς Φαταούλαν
δηλαδὴ καταχραστήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου