ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ, κατὰ τὰ 1827, ὁ Καραϊσκάκης
εἶχε πολλοὺς γραμματικοὺς καὶ τὸ Δ. Χρηστίδη, πρόσωπο τῆς ἐποχῆς ποὺ
εἶχε ἀρχίσει νὰ παίρνῃ σημασία κοντὰ στὸν Κωλέτη (ἤτανε μὲ τὸ παρτίδο του).
Μιὰ μέρα ὁ Καραϊσκάκης χρειάστηκε νὰ γράψῃ βιαστικὰ ἕνα γράμμα.
Χτύπησε τὰ χέρια.
— Νἀρθῇ ὁ γραμματικός!
Τρέξανε καὶ φέραν ἕναν ἄλλον, (ὄχι τὸ Χρηστίδη).
— Ὄχι αὐτόν! εἶπε ὁ Καραϊσκάκης· ἐκεῖνον τὸν ἄλλο, ποὺ βάνει τὸ
ν στὸν πάτο,
νὰ μοῦ φέρετε! [στὸ τέλος τῆς λέξης].
Βιβλιογραφικὴ σημείωση τοῦ
Γ. Βλαχογιάννη: Προφορικὴ
παράδοση.
Πηγή: Γιάννη Βλαχογιάννη, Ἱστορικὴ Ἀνθολογία.
Ἀνέκδοτα – Γνωμικά – Περίεργα
– Ἀστεῖα ἐκ τοῦ βίου διασήμων Ἑλλήνων 1820-1864. Πατριωτικὴ
χορηγία Ἐμ. Ἀ. Μπενάκη εἰς τιμὴν τῆς Ἑκατονταετηρίδος τῆς Ἑλληνικῆς
Ἐπαναστάσεως. Ἀθῆναι, 1927, σελ. 247, [Τίτλος: «546.— Δὲν ἀγαποῦσε τὸ ν.»].
Εἰσαγωγὴ (βλ. ἐδῶ) καὶ ἐπιμέλεια ἀφιερώματος: Γιάννης
Πατίλης.
Εἰκόνα: Κὰρλ Κρατσάιζεν (Karl Krazeisen,
1794-1878), Γεώργιος Καραϊσκάκης
(1827). Μολύβι σὲ χαρτί, 16,5Χ12 ἑκ. (Ἐθνικὴ Πινακοθήκη).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου