Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ – και τα σκυλιά του δρόμου

Η Humane Society του Καναδά εκστρατεύει εδώ και κάμποσο καιρό εναντίον της κακομεταχείρισης των σκύλων στους δρόμους – αυτών των πλασμάτων που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα διψούν για χάδι…

Η χθεσινή Ημέρα , 4^η Οκτωβρίου, ήταν (όπως κάθε χρόνο) αφιερωμένη στα ζώα. Ήταν επομένως  μια ωραία ευκαιρία να ανακαλέσουμε κάποιες ευαισθησίες, που φαινομενικά είναι «εξωστραφείς» αλλά συχνά πυκνά  «προπονούν» τα αισθήματα που εκπέμπουμε στην κοινωνία των ανθρώπων : Όπως το (πεζο)ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου, «Τα σκυλιά», από τη συλλογή «Νεκρή πιάτσα» των εκδόσεων «Διαγωνίου», Θεσσαλονίκη 1984 

Αργά το βράδυ βλέπεις τα σκυλιά να περιφέρονται σαν άκακες συμμορίες. Εξουθενωμένα από ανθρώπους και αυτοκίνητα, άλλα μικρά κι άλλα μεγάλα, μερικά κουτσαίνοντας, δεν έχουν κουράγιο ούτε να γαβγίσουν ούτε να δαγκάσουν . Καμιά φορά κανένα κάθεται να το χαϊδέψεις και σε κοιτάει μ’ ευγνωμοσύνη, μα τα πιο πολλά στέκουν από μακριά, γεμάτα υποψία : ξέμαθαν πια να ξεχωρίζουν τους ανθρώπους.

Μαζί με τ’ άλλα είναι και μερικά σκυλιά ράτσας, που κόστισαν κάποτε μια  μικρή περιουσία. Που δεν έτρωγαν παρά μόνο μπιφτέκι. Που τα έλουζαν ωραίες κυρίες και ύστερα τα έβγαζαν για τον πρωϊνό τους περίπατο – και τώρα παρατημένα από τ’ αφεντικά τους, Κύριος οίδε για ποιο λόγο, με το λουρί ακόμη στο λαιμόκαι με την απορία στα μάτια, τρέχουν κι αυτά μαζί με τα΄άλλα τα κοπρόσκυλα, έχοντας μάθει κιόλας την απόγνωση και τις κακές συνήθειες του δρόμου.

Εν όψει : Ο φτωχοδιάβολος της φωτογραφίας – κάπου στην  Ιερά οδό, στην Αθήνα – έχει σπασμένο το πόδι, έχει υπό την εποπτεία του ένα πιτσιρίκι, έχει κάποιο μηχανικό πρόβλημα με το όχημά του  που βαριανασαίνει στις ανηφόρες – ας όψονται τα 50 μόλις κυβικά του. Αλλά το σκυλί- σκυλί : Στρογγυλοκαθισμένο στον επάνω όροφο, σα να μην τρέχει τίποτε…..