Κρίσιμο θέμα, όχι μόνο για την οικονομική ή αναπτυξιακή του διάσταση, αλλά και για τις επιπτώσεις του στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, χαρακτήρισε το δημόσιο χαρακτήρα της διαχείρισης απορριμμάτων, η βουλευτίνα Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Ηρώ Διώτη, στο πλαίσιο συζήτησης επίκαιρης επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ για τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Η βουλευτίνα αναφέρθηκε σε «επικίνδυνες περιπτώσεις χωροθέτησης ΧΥΤΑ που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα ρύπανσης και επιβάρυνσης της δημόσιας υγείας», στηλιτεύοντας το γεγονός ότι «η Πολιτεία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να λύσει το πρόβλημα, παρά μόνο ενδιαφέρθηκε για την εξυπηρέτηση ενός συστήματος συμφερόντων και διαπλοκής».
Παράλληλα, άσκησε σφοδρή κριτική για τον Περιφερειακό Σχεδιασμό, «που προχώρησε μετά και την πίεση των προστίμων της Ε.Ε. και αφορά σε παράδοση του πόρου των απορριμμάτων σε ιδιωτικά συμφέροντα, με σαφή κατεύθυνση στην τεχνολογία καύσης των απορριμμάτων. Με αυτή την επιλογή ακυρώνεται η ανακύκλωση και η Ευρωπαϊκή Οδηγία που προβλέπει στάδια στη διαχείριση των απορριμμάτων, τα οποία εγκαταλείπονται και πάμε κατευθείαν στην καύση, που συνεπάγεται μεταξύ άλλων και εισαγωγή σκουπιδιών από άλλες χώρες, για να συμφέρει τον επενδυτή. Η τεχνολογία αυτή όμως, εκτός από πανάκριβη, είναι και πλήρως εισαγόμενη και ανεξέλεγκτη».
Η βουλευτίνα στάθηκε ιδιαίτερα στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της καύσης, παραπέμποντας σε τεκμηριωτικές μελέτες και ευρωπαϊκά παραδείγματα, κι επισημαίνοντας ότι «τα εργοστάσια καύσης αποβλήτων είναι άρρηκτα δεμένα με την έκλυση διοξινών και εκατοντάδων άλλων τοξικών ουσιών.».
Ολόκληρη η εισήγηση
«Η υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων και ο δημόσιος χαρακτήρας αυτής δεν είναι θέμα κρίσιμο μόνο για την οικονομική του διάσταση και την επιβάρυνση που θα επιβληθεί στους πολίτες, πράγμα πολύ σημαντικό σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ούτε μόνο γιατί μπορεί στα χέρια της κατάλληλης κυβέρνησης να είναι, όπως ειπώθηκε, ένας αναπτυξιακός πόρος και όχι χάρισμα σε ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά είναι θέμα κρίσιμο και για έναν ακόμα πολύ σοβαρό λόγο, που λέγεται δημόσια υγεία και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Όπως επισημάναμε και στην ερώτησή μας είναι πολύ γνωστές αρκετές επικίνδυνες περιπτώσεις χωροθέτησης ΧΥΤΑ μέχρι στιγμής που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα και ρύπανσης και επιβάρυνσης της δημόσιας υγείας, γεγονός που αποδεικνύει ανάμεσα σε άλλα ότι η πολιτεία ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να λύσει το πρόβλημα, ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ για τις επιπτώσεις στην υγεία μας και στο κοινό μας σπίτι, που είναι το περιβάλλον. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρθηκε είναι η εξυπηρέτηση ενός συστήματος συμφερόντων και διαπλοκής, όπως εξάλλου και σε πάρα πολλούς άλλους τομείς. Έτσι, έχουμε πολλά παραδείγματα, όπως το ΧΥΤΑ Ζακύνθου στο Λαγανά, όπου τα τοξικά του απόβλητα ρύπαναν τη θαλάσσια περιοχή του Εθνικού Πάρκου Ζακύνθου, το ΧΥΤΑ Δυτικής Σάμου που χτίστηκε σε ακατάλληλο έδαφος και η λειτουργία του διακόπηκε λόγω καθίζησης του εδάφους, το ΧΥΤΑ Γραμματικού… Και θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα παραδείγματα όπως τοξικά απόβλητα στην Κορώνεια από τον ΧΥΤΑ Μαυροράχης, κίνδυνος στην τροφική αλυσίδα από τον ΧΥΤΑ Λευκίμμης και πάρα πολλά άλλα.
Τώρα μετά και την πίεση των προστίμων από την Ε.Ε αποφάσισαν να προχωρήσουν τον Περιφερειακό Σχεδιασμό, την παράδοση δηλαδή αυτού του πόρου σε ιδιωτικά συμφέροντα και μάλιστα με σαφή κατεύθυνση μιας συγκεκριμένης τεχνολογίας, της καύσης δηλαδή των απορριμμάτων. Εδώ προκύπτουν πολύ σοβαρά ζητήματα. Πρώτα – πρώτα ακυρώνεται η ανακύκλωση και ουσιαστικά η ίδια η Ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει στάδια στη διαχείριση των απορριμμάτων τα οποία πρέπει να ακολουθούνται. Εδώ όλα τα στάδια συνετής διαχείρισης για μείωση του όγκου των απορριμμάτων εγκαταλείπονται και πάμε κατευθείαν στην καύση που όπως γνωρίζουμε από το Ευρωπαϊκό παράδειγμα για να συμφέρει τον επενδυτή χρειάζονται τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών, γι’ αυτό και σε πολλές περιπτώσεις χωρών που χρησιμοποιούν καύση για διαχείριση απορριμμάτων εισάγονται σκουπίδια από άλλες χώρες.
Ένα επιπλέον ζήτημα που δημιουργείται και που αφαιρεί επαγγελματική δραστηριότητα και εισόδημα από τους κατοίκους της χώρας μας είναι ότι αυτή η τεχνολογία, εκτός από πανάκριβη, είναι και πλήρως εισαγόμενη και ανεξέλεγκτη. Δηλαδή προσδένεται η χώρα με μια συγκεκριμένη τεχνολογία που ούτε την παράγουμε, ούτε μπορούμε να την ελέγξουμε ή να διορθώσουμε κάποιο πρόβλημα εφόσον υπάρξει. Σε ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό ζήτημα για όλη τη χώρα δεν μπορούμε να έχουμε κανέναν έλεγχο ή τρόπο να προστατεύσουμε τους πολίτες.
Τρίτο και σημαντικότατο ζήτημα οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της καύσης. Όπως έχει ήδη τεκμηριωθεί και από μελέτες, για παράδειγμα της Green peace αλλά και ότι έχουμε ήδη παρακολουθήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα εργοστάσια καύσης αποβλήτων είναι
άρρηκτα δεμένα με την έκλυση διοξινών και εκατοντάδων άλλων τοξικών ουσιών.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η καύση των αποβλήτων θεωρείται η σημαντικότερη
πηγή έκλυσης διοξινών, ενώ ταυτόχρονα ευθύνεται για ένα σημαντικό ποσοστό των εκλύσεων υδραργύρου στο περιβάλλον. Δεν υπάρχει αξιόπιστος τρόπος μέτρησης παρά μόνο αμφίβολες μέθοδοι που υποβαθμίζουν το πραγματικό πρόβλημα. Υπάρχουν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2), το οποίο αποτελεί το κυριότερο αέριο του θερμοκηπίου που ευθύνεται για τις κλιματικές αλλαγές. Ακόμα και με τις καλύτερες τεχνολογίες , οι αποτεφρωτήρες εκπέμπουν τοξικά βαρέα μέταλλα, τοξικά απόβλητα με την μορφή τέφρας αλλά και με υγρή μορφή. Κανονικές τοξικές βόμβες δηλαδή που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και όλα αυτά θα βρίσκονται στα χέρια κάποιου επενδυτή με ένα διαλυμένο κράτος όπως έχει φροντίσει η κυβέρνηση και η τρόικα και με μια αποδυναμωμένη ή άβουλη αυτοδιοίκηση, κανένας δηλαδή τρόπος ελέγχου δε θα υπάρχει. Μια τοξική βόμβα θα κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και θα ελπίζουμε στον καλό χαρακτήρα του ιδιώτη επενδυτή που όμως καλώς ή κακώς αυτό που τον ενδιαφέρει είναι το κέρδος και στα σκουπίδια τα κέρδη είναι πάνω από τεράστια. Εδώ να προσθέσω ότι υπάρχει μία μεγάλη κριτική και για το τι θεωρούν οι υποστηρικτές της καύσης ως πιθανές επιπτώσεις στην Δημόσια Υγεία όταν κάνουν την αξιολόγηση του ρίσκου. Υπολογίζουν μόνο την αναπνευστική οδό και όχι άλλους δρόμους πιθανής έκθεσης σε κίνδυνο, όπως έδαφος, φυτά, η απορρόφηση μέσω δέρματος. Νομίζω, και μη έχοντας χρόνο για περισσότερη συζήτηση επ’ αυτού ότι είναι αντιληπτό για τι μιλάμε χωρίς καθόλου να κινδυνολογούμε. Απλώς δεν αποκρύπτουμε.
Κύριες και κύριοι βουλευτές, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στην τοπική Αυτοδιοίκηση δίνουν τους αγώνες τους ενάντια σε αυτήν την κακή εξέλιξη. Κακή για το δημόσιο συμφέρον, κακή για την οικονομία, κακή για την τσέπη των πολιτών, κακή για το περιβάλλον και την Δημόσια Υγεία. Αυτή την μάχη για την διαχείριση των σκουπιδιών με τρόπο που να προστατεύεται το δημόσιο και οι πολίτες, αλλά και με τρόπο που αν μην διακινδυνεύουμε την δημόσια υγεία και να μην αυξάνουμε τους όγκους των σκουπιδιών καταστρέφοντας κάθε προοπτική για ανακύκλωση, κομποστοποίηση κ.λπ, την μάχη αυτή λοιπόν πρέπει να την δώσουμε μαζί με την κοινωνία και θα κάνουμε ότι μπορούμε σε αυτή την κατεύθυνση: δεν αναγνωρίζουμε την κυβερνητική πρακτική των ΣΔΙΤ και ως κυβέρνηση της Αριστεράς θα ακυρώσουμε αυτές τις συμβάσεις, εφαρμόζοντας, όπως ήδη ακούσατε και από την εισηγήτριά μας, τη δική μας ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου