του Γιάννη Σχιζα
Αυτό το περιστατικό μου συνέβη,
μέρα-μεσημέρι,
στην
οδό
Αθηνάς… Εγώ
βάδιζα
αμέριμνος
και
περιεργαζόμουν
κάποια «εκθέματα»
στο
δρόμο-
ιδιαίτερα
τους
ξηρούς
καρπούς, τα σύκα,
τα φιστίκια, τα καρύδια
. Εκεί λοιπόν που πήγαινα άκουσα
κάποιον
προπορευόμενο
να
μιλάει
με
απελπισία,
να
λέει
ότι
καλύτερο
γι
αυτόν
θα
ήταν
ο
θάνατος… Ευθύς
αμέσως
μου
άναψε
ένα
φλασάκι
και
δίχως
να
το
σκεφτώ
περισσότερο
τον
πλησίασα,
και
του
είπα
: «Να
σου
πω
μια
ιστορία;»…
Αυτός
γύρισε και με
κοίταξε
κατάπληκτος, φαινόταν να είναι σκεπτικός, και πριν
να
πει
ΝΑΙ
ή ΟΧΙ
άρχισα
να
του αφηγούμαι
: «Κάποτε
ένας
γέρος
κουβάλαγε
ξύλα
στη
πλάτη
του,
που είχε κόψει στη καρδιά ενός
δάσους. Είχε
λοιπόν βραδιάσει,
το
φορτίο
ήταν
αφόρητο.
Μια
στιγμή
ο
γέρος
δεν
άντεξε,
απόθεσε
το
φορτίο
από
την
πλάτη
του
και
είπε,
« δεν είναι ζωή αυτή, μακάρι
να
έλθει
ο
θάνατος
να
με
πάρει»… Και
ως
δια
μαγείας,
εμφανίζεται
τότε
ο
θάνατος
και
ρωτάει
τον
γέρο,
«με
ζήτησες;».
Οπότε
ο
γέρος
του
απαντά
: «Ίνα
το
φορτίο
άρης»
, δηλαδή
για
να
σηκώσεις
το
φορτίο…
Η
ιστορία
βέβαια
ήταν
του
Αισώπου,
αλλά
δεν
ξέρω
σε
ποιο
βαθμό
έκανε
εντύπωση
στον
άγνωστο
της
οδού
Αθηνάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου