Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Quattro gatti

Χρόνια μετά την αποτυχημένη Εξέγερση,
προσπαθούσα – ματαίως- να την περιγράψω.
Έστω να προσεγγίσω κάτι από την φλόγα.
Μυρωδιά καμένου.
Με κοίταγαν περίεργα οι άλλοι.
Προσπέρνα! εννοούσαν τα βλέμματα τους σαν διασταυρώνονταν με τα δικά μου.
Το δικό μου βλέμμα πάλι, συνέχιζε να παρατηρεί.
Κόλλημα; Διαστροφή;
Έπειτα,
ο Κουτσός έφυγε στην Λήμνο για κυνήγι, έχει πολλούς λαγούς για σκότωμα μας είπε,
άφησε δεμένο στην προβλήτα το “Κυματάκι”.
Πέρασαν βδομάδες, μετά από καιρό, λάβαμε μια φωτογραφία του με θέα πολλούς λαγούς όντως σκοτωμένους.
Άρχισε να χειμωνιάζει. Είδε κι αποείδε, βαρέθηκε να περιμένει, έφυγε η Ερμιόνη.
Μονάχος απέμεινε στον ντόκο να ψαρεύει ο Θανάσης.
Εγώ πάλι, από ψηλότερο σημείο, περιτριγυρισμένος από παρδαλόχρωμες παρέες,

παραμένω παρατηρητής των κυμάτων, περιμένω πότε η θάλασσα θα ξαναφουσκώσει…