ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ

 

 Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή, 8.1.22

Οι αυτοκτονίες στη μνημονιακή περίοδο αυξήθηκαν κατά 35% , όπως αναφέρει  το ΒΗΜΑ  της 30.3.15, το οποίο αξιοποιεί μια μελέτη του τμήματος ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σύμφωνα με αυτήν διαπιστώθηκε ένα «άλμα» στη θνησιμότητα από αυτοκτονίες μετά το 2010, με το δείκτη αυτοκτονιών να ανεβαίνει  από 3,37  σε 4,56 ανά 100.000 κατοίκους το 2012. Η ίδια μελέτη βέβαια δεν απογράφει τους απελπισμένους  και «απεγνωσμένους» αυτής της εποχής, για τους οποίους σύμφωνα με την ποιητική ρίμα του Ντίνου Χριστιανόπουλου θα άξιζε να κρατήσουμε τουλάχιστον ενός λεπτού σιγή :  Γι αυτούς  θα χρειάζονταν ευρύτερη κοινωνιο-ψυχολογική ανάλυση, του είδους εκείνου που σπάνια  συναντάται στην Ελληνική κοινωνία. 

Και τώρα   μετά τις αυτοκτονίες έχουμε τον κορονοϊό που προξενεί δεκάδες θανάτους ,  δυσλειτουργίες διάχυτες στα όργανα του  σώματος , αγωνία σε μικρούς και μεγάλους ασθενείς,  ψυχική κόπωση σε υποψήφιους για την ασθένεια   και ατέλειωτες ευχές  για το ξεπέρασμά της .

 

Σύμφωνα με το αμερικανικό Ινστιτούτο Worldwatsch, το  1970  ο Γενικός Αρχίατρος των ΗΠΑ   W. H. Stewart δήλωνε  στο αμερικανικό κογκρέσο  ότι ήταν  βέβαιος ότι ήρθε η ώρα να ξεχαστεί το θέμα των λοιμωδών νόσων… Ακόμη πέντε χρόνια αργότερα, ο  βιολόγος John Cairns έγραφε ότι η Δύση ουσιαστικά εξάλειψε τους θανάτους που οφείλονταν σε λοιμώδη νοσήματα  .….Όμως αυτή η αισιοδοξία αποδείχθηκε  κανονικό  αποκορύφωμα των μεγάλων οπτιμισμών του προηγούμενου αιώνα  και η πραγματικότητα πήρε άλλη τροπή, καθώς  οι λοιμώδεις ασθένειες  εξακολούθησαν να ζουν .Το 2005 το Ινστιτούτο Worldwatsch μιλούσε ήδη για την ιστορία τεσσάρων κυμάτων μεταβολών, που άνοιξαν το δρόμο σε μολυσματικές ασθένειες: Το πρώτο κύμα οφείλονταν στη γεωργική επανάσταση, που εντατικοποίησε  τις επαφές ανθρώπου και ζώου και επομένως τη μικροβιακή συνεύρεσή τους, το δεύτερο οφειλόταν στις αυξημένες πολιτιστικές ανταλλαγές, το τρίτο στην εποχή των υπερωκεάνειων  και εμπορικών εξερευνήσεων, το τέταρτο στην εποχή της αστικοποίησης και παγκοσμιοποίησης.

Τι να πει κανείς μπροστά σε όλα αυτά, όταν έχουμε φτάσει να μιλάμε για νέο κύμα της «Ο»;

 Σε ένα κόσμο «προπονημένο» σε διάφορα προβλήματα αυτού του είδους εμφανίσθηκε ένα νέο «μέγεθος» που λέγεται  απόγνωση, φόβος , αποσταθεροποίηση των συμπεριφορών. Μόνο αν σκεφθούμε μια διάσταση αυτού του μεγέθους, τις λεγόμενες γυναικοκτονίες,  μπορούμε να σχηματίσουμε αντίληψη της όλης αποστασιοποίησης του ανθρώπου από την υγιή  συμπεριφορά. 

ΦΩΤ. Βασίλη Ρεμπάμπη