|
|
Σ
ΒΡΗΚΑ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ σ’ ἕνα παλιὸ σημειωματάριο
ἕνα ἀπόκομμα ἀπ’ τὸν τύπο ποὺ τὸ συνάντησα πιθανότατα σ’ ἕνα εἰδησεογραφικὸ
περιοδικὸ πρὶν ἀπὸ τριάντα πέντε περίπου χρόνια καὶ τὸ κράτησα. Σκέφτηκα
τότε ὅτι δὲν ἀποκλείεται ν’ ἀποτελέσει στὸ μέλλον ἐνδιαφέρουσα
βάση γιὰ νὰ γράψω κάποιο θεατρικὸ ἔργο ἢ ἕναν φιλοσοφικὸ μύθο.
Ἰδοὺ τὸ ἀπόκομμα:
Ἴχνη τοῦ Σαλαζάρ: Μολονότι ἡ
τριανταεξάχρονη διακυβέρνηση τοῦ Ἀντόνιου ντὲ Ὀλιβέιρα Σαλαζὰρ
στὴν Πορτογαλία τερματίστηκε πέρυσι, ὁ ἡλικιωμένος ἄντρας δὲν
τὸ ἔχει μάθει ὣς τώρα. Καθηλωμένος ἀκόμη, δεκατρεῖς μῆνες ἀφότου
ἔπαθε ἐγκεφαλικὸ κι ἔπεσε σὲ κῶμα, ὁ Σαλαζὰρ συγκαλεῖ τὸ ὑπουργικὸ
συμβούλιο καὶ οἱ παλιοί του ὑπουργοὶ παρίστανται σ’ αὐτὸ ἀδιαλείπτως
– κι ἄς μὴν εἶναι ὅλοι τους μέλη τῆς σημερινῆς κυβέρνησης. Κανεὶς δὲν
βρῆκε τὸ θάρρος νὰ πεῖ στὸν ὀγδοντάχρονο δικτάτορα ὅτι ἀντικαταστάθηκε.
Ποτέ μου ὅμως δὲν κατόρθωσα
ν’ ἀξιοποιήσω τὸ ἀπόκομμα. Ὑπάρχουν πραγματικὲς καταστάσεις στὶς
ὁποῖες καμιὰ μυθοπλασία δὲν ἔχει τὸ παραμικρὸ νὰ προσθέσει.
Πηγή: Simon Leys, Notes from the Hall of Uselessness,
σειρά: the Cahiers Series, Λονδίνο, Sylph Editions (Center for Writers &
Translators / The Arts Arena / The American University of Paris), 2008 [πρώτη
ἔκδοση].
Σιμὸν Λεΐς (Simon Leys) (1935, Βρυξέλλες – 2014, Σίδνεϊ). Ψευδώνυμο τοῦ Πιὲρ
Ρικμὰνς [Pierre Ryckmans], διαπρεποῦς σινολόγου, μεταφραστῆ καὶ συγγραφέα.
Τὰ εἴκοσι περίπου βιβλία ποὺ ἔγραψε στὰ ἀγγλικὰ καὶ στὰ γαλλικὰ ἀντανακλοῦν
τὴν ὀξυδέρκεια καὶ τὴν εὐρυμάθειά του, τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν κινεζικὴ
τέχνη καὶ τὴν κινεζικὴ ποίηση, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ λογοτεχνία ἐν γένει,
καθὼς καὶ τὸ πάθος του γιὰ τὴ θάλασσα.
Μετάφραση ἀπὸ τὰ ἀγγλικά:
Γιῶργος Ἀποσκίτης (1984). Γεννήθηκε καὶ ζεῖ στὴν Ἀθήνα. Πραγματοποίησε
σπουδὲς στὴν Ἀθήνα καὶ στὸ Ἐδιμβοῦργο. Ἔχει ἀσχοληθεῖ, μεταξὺ ἄλλων,
μὲ τὴ λεξικογραφία καὶ μὲ τὰ κινούμενα σχέδια. Δουλειά του ἔχει δημοσιευτεῖ
στὸ περιοδικὸ Σημειώσεις καὶ
ἀλλοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου