Λουκία Ρίτσαρντς : Συμμετοχή σε έκθεση στο Φαλκενμπεργκ της Σουηδίας

 

Το ύφασμα είναι τέχνη πολιτική - καπως έτσι μεταφράζεται ο τίτλος της έκθεσης, στην οποία συμμετέχω με πεντε έργα μου, στο Rian Designmuseum στο

Φαλκενμπεργκ της Σουηδίας. Διαρκεί από τις 6 Φεβρουαρίου μέχρι  τις 2 Μαϊου 2021.
http://www.riandesign.se/.../dettextilaarpolitiskt.4...

Συμμετέχω με τα έργα μου: Ελένη και με 4 κοσμήματα της σειράς ID

 

Λίγα λόγια για τα έργα μου:

 

Η Ελένη αποτελειται από έργα γυναικών της οικογένειας μου - πεντε γενιές - απο το 1867 μέχρι το 2017.

Ξεκινά με έργα της γιαγιάς της γιαγιάς μου, Ελένης Λεκού, το γένος Λύρα, και καταλήγει σε έργα που κέντησα μαζί με τη μητέρα μου και παριστάνουν συγγενείς, φίλους, ζώα κλπ. Η μητέρα μου που πάσχει απο χρόνια καταθλιψη βρήκε πολύ διασκεδαστικη την εργασία να ερμηνεύσει τον *κύκλο* μας μεσω του κεντήματος.

Το κέντημα ήταν η αποδειξη ότι μία γυναίκα ήταν υπομονετική και είχε τα πάντα υπό έλεγχο. Ηταν επισης η αποδειξη ότι είχε χρησιμότατες ικανότητες για το νοικοκυριό, τουλάχιστον μεχρι τα πρώτα χρόνια μετα τον ΒΠΠ.
Ο φεμινισμός έκανε το κέντημα να φαντάζει μία παρωχημένη, αν όχι μισητή απασχόληση, καθώς ήταν η απτή μαρτυρία ότι* η γυναίκα παρεμενε καταπιεσμένη μεσα στο χρυσό κλουβί της*.

 

Ευτυχώς, τα πράγματα αναθεωρηθηκαν, καθώς η περιφρόνηση (και η καταστροφή) χειροτεχνημάτων στο ονομα της χειραφέτησης αφαιρεσε πολύτιμες πληροφορίες απο την ιστορία των γυναικών, αλλα και σημαντικους τόνους απο μία γλωσσα που δεν ειναι επουδενί μονο δική τους, όμως τη διαμόρφωσαν σε καθοριστικό βαθμό και με τις ικανότητες και με το γουστο τους.
Εχουμε το δικαιωμα να επανερμηνεύουμε κεντηματα άλλων ή να *καταστρεφουμε* κειμήλια ανασχηματίζοντας το πλαισιο δημιουργίας και το νοημα τους; - αυτό ειναι το ερώτημα που θέτει η Ελένη.

 

Εφτιαξα τη σειρά ID το 2015 και η πηγή έμπνευσης ήταν οι πλαστικές ταυτότητες που φορούσαν οι προσφυγες, οι κρατικοι λειτουργοι, οι εθελοντές, οι δημοσιογράφοι εκεινες τις μερες, όπως ειδαμε μεσα απο εικόνες και δελτία ειδήσεων απο τη Λέσβο και άλλα μέρη.
Η σειρά ειναι ένα σχόλιο πάνω στην ταυτότητα, πανω στον περιορισμό της ταυτότητας σε ένα κομμάτι πλαστικοποιημένου χαρτιού ή ενα σχολιο πάνω στο τι ειναι απειλή για την ταυτότητα - μπορεί κανείς να το δει και με τους δύο τροπους.
Το ερώτημα: Τί ειναι ταυτότητα; μας απασχολεί ακόμα σήμερα.

Προσέθεσα, δυο νέες: τον Α.Ν. απο τη Ρωσία - γνωρίζετε ποιός είναι; - και τον Ζωρζ - έναν νεαρό Ορθοδοξο συριακής καταγωγης που *επαναπατρίστηκε* στην Ελλάδα πριν την προσφυγική κρίση.  Ολα τα προσωπα της σειράς ειναι υπαρκτά.
Ηθελα με αυτή τη σειρά επίσης να σχεδιάσω το πιο βασικό ειδος κοσμήματος: δισδιάστατο (επιτηδες) και λειτουργικό.
Στον ελληνικό πολιτισμό - κι όχι μονον, απλως στην Ελλαδα αυτός ο πλουτος νοημάτων του κοσμήματος διατηρείται ακομα ζωντανός - *το κοσμημα ταυτότητας*  που αντανακλα το κοινωνικό στατους, το φύλο, την οικογενειακή κατασταση, τα θρησκευτικά πιστευω και τους σταθμούς στην ζωή αυτού/ης που το φορά (π.χ. βαπτιση, αρραβώνας, γάμος κλπ) είναι εξαιρετικά σημαντικό και συνήθως ακολουθεί τον ιδιοκτήτη του, όταν αυτός πεθαίνει και θαβεται μαζί του/της.
Αποκτά αποτροπαϊκές ιδιότητες, μετα την εκταφή και είναι περιζήτητο φυλακτό, γιατί - οπως λενε - *πηγε στον Αδη και ξαναγύρισε...*