|
|
[τοῦ Θεοδωράκη Κολοκοτρώνη]
«ΕΝΑΣ ΑΝΕΨΙΟΣ τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη
(πρὶν ἀπὸ τὸ 1821), ὅταν ἦσαν κλεισμένοι εἰς τὸν πύργον τοῦ θείου του, ἔλεγε
πρὸς τὸν Κολοκοτρώνη:
— »Κρῖμας ὁποὺ δὲν εἶσαι Τοῦρκος, μέγας ἀφέντης θὰ γίνοσουν.
— »Ἂν γένω Τοῦρκος, θὰ μὲ σουνετέψουν;(1)
— »Βέβαια.
— »Ἐμᾶς ὅταν μᾶς βαπτίζουν, μᾶς κόβουν ἀπὸ τὰ μαλλιὰ τῆς κεφαλῆς
μας τρίχες καὶ ταῖς βάζουν εἰς τὸ εἰκόνισμα τοῦ Χριστοῦ. Ἂν γίνω Τοῦρκος,
εἰς τὸν ἄλλον κόσμον θὰ μὲ τραβοῦν ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὰ μαλλιὰ καὶ ὁ Μωάμεθ
ἀπὸ τὴν <ψωλή> καὶ δὲν θέλω νὰ βάλω εἰς παρόμοια διαφορὰ δύο τέτοιους
προφητάδες.»
(1) σουνέτι· περιτομή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου