Αντώνης Συκάρης

 

Του Γιάννη Σχίζα

Αυγή 13.2.2021

Τελικά ο  Συκάρης  αναδείχθηκε σε μεγάλο «κατορθωματία» , καθώς έφτασε στα 7500 μέτρα της όχι πιο υψηλής αλλά πάντως δυσκολότερης  κορυφής των Ιμαλαϊων, γνωστής  ως Κ2 . Έφτασε εκεί όπου οι άνεμοι τρέχουν μέχρι  380 χιλιόμετρα, όπου η θερμοκρασία πέφτει στους -40 , όπου αρχίζουν οι απότομες χαράδρες και  όπου οι χιονοστιβάδες  είναι συνηθισμένες. Ευτυχώς γι αυτόν, πήρε τη μεγάλη απόφαση της υποχώρησης :   Την ίδια στιγμή τρεις  από τους συντρόφους του βρήκαν τραγικό θάνατο, επιδιώκοντας μαζί του   να είναι οι δεύτεροι που θα πατήσουν  την συγκεκριμένη  κορυφή χειμώνα καιρό…

Δεν ξέρω αν πρέπει να συγχαρούμε τον Συκάρη για ένα δεύτερο γεγονός, που αναφέρεται στην «εντιμότητα» της όλης προσπάθειας, σε σχέση  με  κάποιους επιτήδειους  που με τη μέθοδο της επεξεργασίας εικόνων  κατάφεραν να δείξουν στη διεθνή κοινή γνώμη ότι ανέβηκαν στα κορυφαία ύψη. Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα της Καθημερινής   διάφοροι εμφανίστηκαν  ρέκορντμεν  «πειράζοντας» κάποιες φωτογραφίες:  Π.χ δύο ορειβάτες  από την Ινδία   αποδείχθηκε  ότι είχαν φέρει επεξεργασμένες φωτογραφίες από την άνοδό τους μέχρι τα 27000 πόδια – ενώ τους έλειπαν άλλα 2000 πόδια ως την κορυφή. Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με τους New York Times σε πολλές χώρες όπως στην Ινδία, όσοι φτάνουν στην κορυφή του κόσμου, δέχονται τιμές και προνόμια, ακόμα και προαγωγή στην εργασία  !

Το 2021 είναι βέβαια διαφορετικό από το 1953, όταν ο Έντμουντ Χίλαρυ και ο  Τένζινγκ Νοργκάϊ  της φυλής των Σέρπα είχαν ανέβει  στο Έβερεστ : Οι φιάλες οξυγόνου   του 1953 ήταν τουλάχιστον τέσσερεις φορές βαρύτερες των σημερινών, οι μετεωρολογικές πληροφορίες  σπάνιες, τα ρούχα των ορειβατών δεν ήταν από πούπουλα, τα κραμπόν (ορειβατικά καρφιά) δεν προσαρμόζονταν  γρήγορα στα πόδια τους. Κι όμως, έστω και  ελαφρότεροι από τους παλαιούς ορειβάτες, οι σύγχρονοι εξορμούν σε ένα επίτευγμα αυτού του τύπου . Και μ’ αυτούς εξορμούν οι διάφοροι «παλαβοί» : Αυτοί που επιδίδονται σε «ακραία» σπορ, όπως  π.χ σε γκρανγκινολικές καταβάσεις με κλίσεις 60 και 65 μοιρών…

Σε ένα πόνημα του 2002 έγραφα : «τα ακραία  …σπορ προσεγγίζουν τη λογική της ‘Ρώσικης ρουλέτας’ και πολλές φορές εμπνέουν την υποψία ότι αποτελούν ισχυρά αντίδοτα μιας άνευ νοήματος ζωής». Απομένει  να δούμε το νόημα που  κομίζει  ο Αντώνης Συκάρης στο εθνικό κεφάλαιο  , που λέγεται  σπορ….