Οι
αλιείς της λίμνης Κάρλα, στο Νομό Μαγνησίας, εφάρμοζαν μια πρακτική «απεργίας»- κατά πως έλεγαν : Δηλαδή αποχής από αλιευτικές
δραστηριότητες για ένα διάστημα, μέχρι να μεγαλώσει ο γόνος και «ενηλικιωθούν»
τα ψάρια(Ελένη Κοβάνη, "Λιμνών αποξηράνσεις")…Όμως αυτή η αυθόρμητα «οικολογική»
διαχείριση των ιχθυοαποθεμάτων έσβησε με την αποξήρανση της Κάρλας το 1962, που
μετέτρεψε την έκτασή της σε γεωργική γη. Η λίμνη, γνωστή
και ως «Βοιβηίς», θα
παρέμενε απλή ιστορική μνήμη, όμως η φθίνουσα γονιμότητα των γαιών της έδειξε τις ψευδαισθήσεις
μιας μη οικολογικής και ετσιθελικής διαχείρισης εδαφών και υδάτων. … Αποτέλεσμα ήταν η μερική επαναβίωσή της Κάρλας , έπειτα από μια φαιδρή ενδιάμεση
περίοδο εντειχισμού των υδάτων της περιοχής – που έτυχε να βιώσω στη διάρκεια
κάποιας ορειβατικής «εξόρμησης»..
Σήμερα
πλέον υπάρχει μέχρι και φορέας διαχείρισης με τριετή προϋπηρεσία, που αποτέλεσε
μάλιστα θέμα Ημερίδας (22.11.13)στο Μεταξοχώρι Αγιάς, στο
νομό Λάρισας.
Εκεί
η βουλευτίνα Ηρώ Διώτη τόνισε ότι «οι εξελίξεις στο
γενικότερο θέμα περιβάλλον, φυσικός πλούτος και κοινά αγαθά, δεν είναι καθόλου
καλές και το ΥΠΕΚΑ προχωρεί με γοργούς ρυθμούς στην αποκαθήλωση κάθε
προστατευτικής νομοθεσίας».
Και συνέχισε η ίδια : «με τρόπο τελείως αντιεπιστημονικό και
αντισυνταγματικό σε μια σειρά άρθρων που αφορούν τον ορισμό του δάσους,
τις αναδασώσεις , τις επιτρεπτές επεμβάσεις και την νομιμοποίηση σωρείας
παράνομων επεμβάσεων, αποδομείται κάθε δυνατότητα άσκησης πολιτικής για την
προστασία και διαχείριση δασών και
δασικών εκτάσεων. Αποχαρακτηρίζεται άγνωστος και μεγάλος αριθμός
προστατευόμενων εκτάσεων με την μετατροπή τους σε “δημόσιες γαίες” χωρίς κανένα
πλαίσιο προστασίας».
Εν όψει, έργο του Δημήτρη Κόκκορη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου