Διαστημόπλοια-καμικάζι

Στο φιλμ  «Gravity» (=η βαρύτητα) η Σάντρα Μπούλοκ και ο Τζωρτζ Κλούνεϋ ζούνε μια περιπέτεια (με αίσιο τέλος μόνο για τον ένα…) από το γεγονός ότι τα θραύσματα κάποιων διαστημικών συσκευών προξενούν καταστροφές στο διαστημόπλοιο όπου επιβαίνουν. Όπως είναι γνωστό,  ακόμη και τα κόπρανα των αστροναυτών(!)όταν αποβάλλονται από το διαστημόπλοιο, τίθενται σε τροχιά γύρω από τη γη με ταχύτητα γύρω στα 32.000 χιλιόμετρα την ώρα, με αποτέλεσμα να διαθέτουν τεράστια ενέργεια και να απειλούν άλλες συσκευές, εάν προσκρούσουν επάνω τους.

Στον γήϊνο εναέριο χώρο οι αερομεταφερόμενες συσκευές ΤCAS μπορούν και ανιχνεύουν ιπτάμενα αντικείμενα σε μια απόσταση  25 μιλίων περίπου, αποτελώντας ένα είδος ιπτάμενου ραντάρ. Όμως  στον γήϊνο εναέριο χώρο οι πλειοψηφικές ταχύτητες  είναι αυτές των 900 περίπου χιλιομέτρων, ενώ οι ταχύτητες που ξεπερνούν την ταχύτητα του ήχου (=1 Μαch) φτάνοντας  τα 2-3 Μαch, είναι ελάχιστες και μάλιστα  των πολεμικών αεροσκαφών. Όσο η ταχύτητα αυξάνει, τόσο τα «ιπτάμενα ραντάρ» πρέπει να βλέπουν μακρύτερα.

Εάν μεταφέρουμε  τα παραπάνω δεδομένα στο πεδίο κίνησης διαστημοπλοίων, διαστημικών θραυσμάτων  και αστεροειδών με «άτακτη» κίνηση , διαπιστώνουμε ότι η διαστημική εποχή που εγκαινιάστηκε με τον σοβιετικό «Σπούτνικ» το 1957 έχει πολλαπλασιάσει τα  θραύσματα, που κινούνται σε κάποιες τροχιές  γύρω  από τη γη. Ουσιαστικά γύρω από τη γη έχει δημιουργηθεί ένας δακτύλιος μικρών αλλά εξαιρετικά διατρητικών σωμάτων, που χρήζουν παρατήρησης και ελιγμών αποφυγής…Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος υπάρχει λόγω των αστεροειδών, που παρατηρούνται   ευκολότερα  αλλά μπορούν κάλλιστα να πέσουν στη γη – και ιδιαίτερα σε κάποια αστική περιοχή, σπέρνοντας τον όλεθρο….

«Ο θεός δεν παίζει ζάρια» - έλεγε ο Αϊνστάϊν – όμως ένα άλλο γνωμικό εκκλησιαστικής χρήσης και προέλευσης δηλώνει : «Ανεξερεύνητες οι βουλές του Υψίστου». Ένας μεγάλος αστεροειδής πάνω σε μια μεγάλη πόλη είναι μια σπάνια «ζαριά», όμως  έτσι και έλθει  μπορεί να σημάνει ένα πλήγμα επουλώσιμο μόνο μετά από πάρα πολλές δεκαετίες....

Αφήνουμε στην άκρη τη πιθανότητα μιας καταστροφής «Ιουράσιου επιπέδου» - δηλαδή σαν  αυτήν που έλαβε χώρα πριν 65 εκατομμύρια χρόνια , με χαρακτηριστικά «πυρηνικού χειμώνα» λόγω των υλικών που εκτόξευσε στην ατμόσφαιρα και με αποτέλεσμα την εξάλειψη των δεινοσαύρων και πολλών ακόμη ειδών…

Η αποτροπή τέτοιων καταστροφών διεγείρει  προβληματισμούς  εδώ και μερικά χρόνια. Έχω υπόψη μου το δοκίμιο της Βασιλικής Γεωργιάδου «Οι διακιδυνεύσεις στην ύστερη νεωτερικότητα – μια πολιτική-κοινωνιολογική ανάλυση» από το συλλογικό έργο «Φύση Κοινωνία Επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων», εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, Αθήνα 1999, όπου η συγγραφέας δηλώνει τη διαφορά μεταξύ του (μετρήσιμου) «ρίσκου»  και της αβεβαιότητας, που δεν επιδέχεται εκτίμηση.

Οι αβεβαιότητες λοιπόν  δεν θεραπεύονται με τη δημιουργία ασφαλιστικών ταμείων (!), αλλά απαιτούν επιθετικά και αποτρεπτικά μέτρα. Πολλοί ειδικοί δεν επαναπαύθηκαν στις μικρές  πιθανότητες πρόσκρουσης μεγάλων αστεροειδών στη γη ή πρόσκρουσης σε κατοικημένες περιοχές, γι αυτό και πρότειναν τη λύση της «πυρηνικής επίθεσης» εναντίον τους με στόχο τη διάλυσή τους σε μικρότερα κομμάτια, που μπορεί να καταστραφούν στην ατμόσφαιρα.  Το τελευταίο πάντως διάστημα κερδίζει έδαφος η λύση της «εκτροπής» από τη τροχιά τους, με τη χρησιμοποίηση «διαστημοπλοίων καμικάζι»

Ακολουθεί άρθρο που δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ

Ακόμη και διαστημόπλοια-καμικάζι σκέφτεται να χρησιμοποιήσει ο ΟΗΕ στο πλαίσιο του μεγάλου σχεδίου που εκπονεί για την προστασία της Γης από κάποιον επικίνδυνο αστεροειδή.

Ενας στόλος από διαστημόπλοια «μιας χρήσεως», που θα είναι σε ετοιμότητα για να εκτοξευθούν εναντίον κάποιου επικίνδυνου αστεροειδούς, θα μπορούσαν να αλλάξουν - μέσω της έκρηξης που θα δημιουργούσε η πρόσκρουση -  την τροχιά του ουράνιου σώματος με αποτέλεσμα αυτό να μην πέσει στη Γη.

Το σενάριο της διάλυσης κάποιου αστεροειδούς με πυρηνική βόμβα δεν φαίνεται να κερδίζει έδαφος, καθώς κρίνεται επικίνδυνο. Ο ΟΗΕ αποφάσισε να δημιουργήσει πριν από μερικές ημέρες ένα παγκόσμιο δίκτυο ενημέρωσης για τους επικίνδυνους αστεροειδείς το οποίο θα τροφοδοτείται συνεχώς με δεδομένα από όλες τις χώρες. Σκοπός του δικτύου, που ενδέχεται να λειτουργήσει μέχρι το τέλος του έτους, είναι η έγκαιρη προειδοποίηση για κάποιον επικίνδυνο αστεροειδή ώστε να υπάρχει χρόνος αντίδρασης. Η συζήτηση για την οργάνωση του δικτύου αφορά και τους τρόπους αντίδρασης και πολλοί ειδικοί, όπως ο πρώην αστροναύτης της NASA Τομ Τζόουνς, προκρίνουν την ιδέα των διαστημοπλοίων-καμικάζι.

Αστρονόμοι λένε ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο αστεροειδείς ικανοί να καταστρέψουν μια περιοχή μεγάλη η Νέα Υόρκη. Μεγαλύτερη ανησυχία υπάρχει για όσους έχουν διάμετρο από 100 μέχρι 1.000 μέτρα. Από το 1995 μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 10.000 αστεροειδείς που ακολουθούν τροχιά ικανή να τους φέρει πολύ κοντά στη Γη. Από αυτούς το 9% έχει, όπως πιστεύεται, διάμετρο μεγαλύτερο από 1.000 μέτρα. Αστεροειδείς με διάμετρο μέχρι 20 μέτρα, όπως εκείνος που προσέκρουσε στο Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας, πέφτουν στη Γη περίπου κάθε 100 χρόνια.

 http://left.gr/news/diastimoploia-kamikazi-enantion-epikindynon-asteroeidon-meleta-o-oie#sthash.ypFKVvCj.dpuf