Η Λίμνη Κάρλα και μια παρέμβαση της Η.Διώτη

Οι αλιείς της λίμνης Κάρλα, στο Νομό Μαγνησίας, εφάρμοζαν  μια πρακτική  «απεργίας»- κατά πως  έλεγαν : Δηλαδή αποχής από αλιευτικές δραστηριότητες για ένα διάστημα, μέχρι να μεγαλώσει ο γόνος και «ενηλικιωθούν» τα ψάρια(Ελένη Κοβάνη, "Λιμνών αποξηράνσεις")…Όμως αυτή  η αυθόρμητα «οικολογική» διαχείριση των ιχθυοαποθεμάτων έσβησε με την αποξήρανση της Κάρλας το 1962, που μετέτρεψε την έκτασή της σε γεωργική γη. Η  λίμνη,  γνωστή  και ως «Βοιβηίς»,  θα παρέμενε   απλή ιστορική μνήμη,  όμως η φθίνουσα γονιμότητα των γαιών  της έδειξε   τις ψευδαισθήσεις  μιας μη οικολογικής και   ετσιθελικής διαχείρισης  εδαφών και  υδάτων.  … Αποτέλεσμα ήταν η μερική επαναβίωσή της Κάρλας , έπειτα από μια φαιδρή ενδιάμεση περίοδο εντειχισμού των υδάτων της περιοχής – που έτυχε να βιώσω στη διάρκεια κάποιας ορειβατικής «εξόρμησης»..

Σήμερα πλέον υπάρχει μέχρι και φορέας διαχείρισης με τριετή προϋπηρεσία, που αποτέλεσε μάλιστα  θέμα  Ημερίδας (22.11.13)στο Μεταξοχώρι Αγιάς, στο νομό  Λάρισας.

Εκεί η  βουλευτίνα  Ηρώ Διώτη τόνισε ότι «οι εξελίξεις στο γενικότερο θέμα περιβάλλον, φυσικός πλούτος και κοινά αγαθά, δεν είναι καθόλου καλές και το ΥΠΕΚΑ προχωρεί με γοργούς ρυθμούς στην αποκαθήλωση κάθε προστατευτικής νομοθεσίας». 

Και συνέχισε η ίδια :  «με τρόπο τελείως αντιεπιστημονικό και αντισυνταγματικό σε μια σειρά άρθρων που αφορούν  τον ορισμό του δάσους,  τις αναδασώσεις ,  τις επιτρεπτές επεμβάσεις και την νομιμοποίηση σωρείας παράνομων επεμβάσεων, αποδομείται κάθε δυνατότητα άσκησης πολιτικής για την προστασία και διαχείριση  δασών και δασικών εκτάσεων. Αποχαρακτηρίζεται άγνωστος και μεγάλος αριθμός προστατευόμενων εκτάσεων με την μετατροπή τους σε “δημόσιες γαίες” χωρίς κανένα πλαίσιο προστασίας». 

Εν όψει, έργο του Δημήτρη Κόκκορη

H ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ,THΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ : Προστατέψτε τη φυσική μας κληρονομιά , τη βιοποικιλότητα και την απορρέουσα επισιτιστική μας ασφάλεια !

Η Διακήρυξη της Βιέννης είναι προϊόν  οργανώσεων  αγροτών ,  κηπουρών , μικροκαλλιεργητών κλπ, που συνεδρίασαν  στη Βιέννη , στις  24 Νοεμβρίου 2013, με κύριο θέμα  τον προτεινόμενο νέο  κανονισμό  της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα ρυθμίζει το Φυτικό Πολλαπλασιαστικό Υλικό

"Το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου  να καλλιεργεί φυτά αποτελεί το θεμέλιο του ανθρώπινου πολιτισμού . Από αιώνες,  οι άνθρωποι  καλλιεργούν τα δικά τους φυτά για  τροφή  που πουλιέται ή αυτό-καταναλώνεται, για δημιουργία όμορφων κήπων και πάρκων καθώς και για τη δημιουργία νέων οικοτόπων για την άγρια ​​ζωή .

Όλα αυτά βρίσκονται  σήμερα σε σοβαρό κίνδυνο λόγω της εισαγωγής ενός νέου Κανονισμού της ΕΕ σχετικά με τον έλεγχο της παραγωγής, της εμπορίας και της πώλησης ΟΛΟΥ του φυτικού πολλαπλασιαστικού υλικού: σπόροι , βολβοί μικρά φυτά , ακόμα και αγριολούλουδα . Ο προτεινόμενος κανονισμός, στο όνομα της προστασίας του καταναλωτή, θα περιορίσει  τη δυνατότητα παραγωγής και πώλησης φυτών.

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ, ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ, κι ένα ομαδικό κάλεσμα

Τι είναι πιο δύσκολο : Η μεταμόρφωση ή η μετουσίωση;

Οι καλλιτεχνικοί παράγοντες ψηφίζουν το πρώτο, όμως εγώ τους συγχωρώ  και  ψηφίζω το δεύτερο….

Η ουσία έγκειται στο ότι συλλαμβάνουν την αξία  της πιο μικρής ημέρας του χρόνου και υπογραμμίζουν την «αντισταθμιστική» εισφορά  της γιορτής, όσον αφορά  το ελλειμματικό φως….

Ας τους αφήσουμε όμως να πουν οι ίδιοι αυτό που θέλουν :    

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν ξημερώσει έλεγαν οι παλιοί και όχι άδικα! Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί την Χειμερινή Ισημερία και τον Αήττητο Ήλιο (Sol Invictus). Νιώστε μαζί μας και ενημερωθείτε για το βαθύτερο νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων. Ακολουθήστε τη φύση στη μεταμορφωτική της διαδικασία, μέσα από μια 

έκθεση- bazaar- γιορτή με θέμα τη Μεταμόρφωση, στις 20-12-2013. 

Γιατί αυτό που το σκουλήκι ονομάζει «το τέλος του κόσμου», 

ο Δημιουργός ονομάζει «Πεταλούδα».

Δηλώσεις συμμετοχής έως 8 Δεκεμβρίου

Πληροφορίες: info@orizontasgegonoton.gr

Μόνο το Σπήλαιο του Πλάτωνα υπάρχει

Του Σπύρου  Στάλια *

Στον Ηλία Καραβά

Αυτό που ζει η Χώρα μας και οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια, οι Λαοί της Ευρώπης και οι Αμερικάνοι λιγότερο, εικονογραφείται δραματικά μέσα από την αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Αυτό το έξοχο κείμενο εκθέτει με την συμπυκνωμένη του διήγηση ένα όραμα για την πρόοδο του  κόσμου  και την ανύψωση του ανθρώπου.

Με συγχρόνους όρους το Σπήλαιο του Πλάτωνα μπορεί κάποιος να το φανταστεί σαν μια αίθουσα κινηματογράφου. Μπροστά η μεγάλη οθόνη, στην μέση καθίσματα, πίσω η μηχανή προβολής. Τα φώτα σβήνουν και  η ταινία αρχίζει να παίζει.

Για δυο ώρες οι θεατές ξεχνούν την πραγματική τους ζωή και συμμετέχουν σε αυτό που παίζεται στην οθόνη. Λογική, συναισθήματα, αισθητική, βούληση όλα πια συναρτούνται με το θέαμα. Για δυο ώρες όλοι ζούμε μια άλλη ζωή που δεν είναι δική μας. Προσωρινά γίνεται δική μας. Ευτυχώς για όλους η ταινία τελειώνει, καλή ή κακή, και επανερχόμαστε στην κανονική ζωή αλλά με αισθήματα ακόμα  επηρεασμένα από την ταινία, που βαθμιαία θα εξατμιστούν στη συζήτηση μετά, πίνοντας καμία μπύρα και τρώγοντας σουβλάκι. Ίσως μείνει μια ανάμνηση.

Η προσπάθεια μου αυτή, να περιγράψω το Σπήλαιο, κινδυνεύει  να με κάνει να ξεχάσω την δραματοποίηση που θέλησε να δώσει ο Πλάτων με την αλληγορία του Σπηλαίου.
Εν όψει, Σαλβατόρ Νταλί , "Γυναίκα στο παράθυρο"

Με αφορμή την σχεδιαζόμενη εκχώρηση του Εθνικού Κήπου στον Πρόεδρο του ΣΕΒ

 

                 

                                                     

  Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος :

Η εικόνα ενός παιδιού που παίζει ελεύθερα στον Εθνικό Κήπο ή η εικόνα των συνταξιούχων, των μαμάδων και των ανέργων που βρίσκουν γαλήνη στο φιλόξενο πράσινο του Εθνικού Κήπου, ίσως αύριο αήκουν στο παρελθόν, αφού ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλος ανέλαβε (με το αζημίωτο φυσικά, αφού η κίνησή του θα έχει μεγάλα ανταποδοτικά οφέλη) την υποτιθέμενη "ανάπλαση"¨. Χαρακτηριστική η προκλητική δήλωσή του : 
«Σοκάρισε ορισμένους, οι οποίοι έχουν την τάση να θεωρούν τον Εθνικό Κήπο προσωπική ιδιοκτησία τους ή προνομιακό χώρο περιπάτου τους, και δεν ήθελαν τίποτα να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του ... ο Εθνικός Κήπος ανήκει στην ιστορία ...».


Με άλλα λόγια μας λέει ο μεγαλοβιομήχανος ότι ο λαός της Αθήνας κακώς βλέπει τον κήπο ως δημόσια περιουσία που μπορεί ελεύθερα να τη χαίρεται, ενώ τώρα τα πράγματα «θα μπουν στη θέση τους» και πλέον ο κήπος δεν θα είναι «προνομιακός χώρος περιπάτου τους», όπως αναφέρει σε σχετική δήλωσή του ο κ. Δασκαλόπουλος...

Εύλογα λοιπόν τα συμπεράσματα από τις δηλώσεις αυτές.

΄Οσο για τις εξαγγελίες τους για την τέχνη στον Κήπο αναφέρουν: «Η πρωτοβουλία στοχεύει στη θεσμοθέτηση μιας υπαίθριας έκθεσης σύγχρονης τέχνης υψηλών προδιαγραφών .. ..... τα έργα θα προέρχονται από δανεισμούς από καλλιτέχνες, ιδιωτικές συλλογές και γκαλερί. Το ένα τρίτο των έργων θα είναι Ελλήνων καλλιτεχνών και αποκλειστικά νέες παραγωγές.» .

Είναι προκλητικο ο Δήμος  Αθήνας να αναθέτει την  υποτιθέμενη «ανάπλαση» του κήπου στον Πρόεδρο του ΣΕΒ ο οποίος θα φέρει  μάλιστα Γάλλο αρχιτέκτονα, χωρίς αρχιτεκτονικό διαγωνισμό καθώς και τη Διευθύντρια Λονδρέζικης Γκαλερί, η οποία θα οργανώνει για τους Αθηναίους «ιθαγενείς»  εκθέσεις και θα «αναθέτει» έργα
Εν όψει, κηποτεχνική δημιουργία στο Μόντρεαλ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

(Αγώνας για την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική επιβίωση)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

1. Η Ελλάδα, ως οικουμενικό μέγεθος και διαχρονικό ‘μήλο της έριδας’

Η Ελλάδα ως γεωπολιτικό μέγεθος παρουσίαζε πάντα μια ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τις εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις που διεκδικούσαν ηγεμονικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή[1], ρόλο που έπαιξε η ίδια για μια σχετικά μεγάλη χρονική περίοδο της αρχαιότητας. Κύριοι προσδιοριστικοί παράγοντες αυτής της γεωστρατηγικής σημασίας της Ελλάδας ήταν και παραμένουν:

1.          Βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ Βορά-Νότου και Ανατολής-Δύσης και όποιος ελέγχει αυτό το σταυροδρόμι ελέγχει την ευρύτερη περιοχή και τον πλούτο που παράγεται και διακινείται σ’ αυτή την ευρεία περιοχή.

2.          Διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο και πολύτιμα μεταλλεύματα γνωστά και αξιοποιήσιμα από την αρχαιότητα, στα οποία πρόσφατα προστέθηκαν πετρέλαια και φυσικό αέριο, ο έλεγχος των οποίων είναι ζωτικής σημασίας για τις δυνάμεις που διεκδικούν την παγκόσμια ηγεμονία, ιδιαίτερα σήμερα που τα γνωστά κοιτάσματα της κεντρικής Ευρασίας[2] εξαντλούνται επικίνδυνα.

3.          Ως μια ξεχωριστά όμορφη περιοχή του πλανήτη με συνεχόμενη ιστορία πολλών χιλιάδων χρόνων και ως αδιαμφισβήτητη κοιτίδα των επιστημών, των τεχνών και του πολιτισμού του «πάντων πραγμάτων μέτρον άνθρωπος» και όχι της βαρβαρότητας του κέρδους, παρουσιάζει ενδιαφέρον και ο έλεγχός της προσδίδει κύρος στον εκάστοτε βάρβαρο ή ‘πολιτισμένο’ κατακτητή.

Η τρέχουσα παγκόσμια κρίση παρακμής του καπιταλισμού αποτελεί έναν ακόμα παράγοντα που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τη λεγόμενη ‘ελληνική κρίση’ και την πολιτική λιτότητας που επέβαλλαν στην Ελλάδα οι ευρωπαίοι δανειστές "εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη" και οι βορειοαμερικάνοι "σύμμαχοι" και αφεντικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του ΝΑΤΟ.

Ας πάρουμε, όμως, πάλι τα πράγματα με τη σειρά και από την αρχή. Ο στόχος των ηγεμόνων και επίδοξων ηγεμόνων ή συνηγεμόνων ήταν και παραμένει σταθερός, ο έλεγχος της περιοχής και κατά κύριο λόγο ο έλεγχος της Ελλάδας-σταυροδρόμι και πρόσφατα επιπλέον της Ελλάδας-προνομιακό πετρελαιοοικόπεδο.

 Eν όψει, δημιουργία του  Itzik Gur

ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Στο πλαίσιο της Μεσογειακής έκθεσης ελαιολάδου «Ελαιοτεχνία»,  η οποία είναι αφιερωμένη στην υγιεινή  διατροφή , ανακοινώνεται ο διαγωνισμός Χρυσό Αριστείον εξαιρετικού παρθένου Ελαιόλαδου ο οποίος θα απονείμει τα βραβεία:

α) Χρυσό Αριστείον, ανώτερο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο

β) Αργυρό Αριστείον, ανώτερο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο

γ) Χάλκινο Αριστείον, ανώτερο εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο

Ο διαγωνισμός Χρυσό Αριστείον θα εξελιχθεί σε δύο σκέλη. Το πρώτο   θα αφορά τον διαγωνισμό Ποιότητας Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιολάδου (Ισχυρής, Μέτριας και Ελαφράς έντασης Φρουτώδους), ενώ το δεύτερο σκέλος θα αφορά τον διαγωνισμό για την ανάδειξη της καλύτερης Συσκευασίας Τυποποιημένου Ελαιολάδου (Περιέκτης, Καινοτομία, Συνολική Εικόνα, Ετικέτα). http://www.facebook.com/EleotechniaExpo

 

Σκοπός του διαγωνισμού είναι:

Διαστημόπλοια-καμικάζι

Στο φιλμ  «Gravity» (=η βαρύτητα) η Σάντρα Μπούλοκ και ο Τζωρτζ Κλούνεϋ ζούνε μια περιπέτεια (με αίσιο τέλος μόνο για τον ένα…) από το γεγονός ότι τα θραύσματα κάποιων διαστημικών συσκευών προξενούν καταστροφές στο διαστημόπλοιο όπου επιβαίνουν. Όπως είναι γνωστό,  ακόμη και τα κόπρανα των αστροναυτών(!)όταν αποβάλλονται από το διαστημόπλοιο, τίθενται σε τροχιά γύρω από τη γη με ταχύτητα γύρω στα 32.000 χιλιόμετρα την ώρα, με αποτέλεσμα να διαθέτουν τεράστια ενέργεια και να απειλούν άλλες συσκευές, εάν προσκρούσουν επάνω τους.

Στον γήϊνο εναέριο χώρο οι αερομεταφερόμενες συσκευές ΤCAS μπορούν και ανιχνεύουν ιπτάμενα αντικείμενα σε μια απόσταση  25 μιλίων περίπου, αποτελώντας ένα είδος ιπτάμενου ραντάρ. Όμως  στον γήϊνο εναέριο χώρο οι πλειοψηφικές ταχύτητες  είναι αυτές των 900 περίπου χιλιομέτρων, ενώ οι ταχύτητες που ξεπερνούν την ταχύτητα του ήχου (=1 Μαch) φτάνοντας  τα 2-3 Μαch, είναι ελάχιστες και μάλιστα  των πολεμικών αεροσκαφών. Όσο η ταχύτητα αυξάνει, τόσο τα «ιπτάμενα ραντάρ» πρέπει να βλέπουν μακρύτερα.

Εάν μεταφέρουμε  τα παραπάνω δεδομένα στο πεδίο κίνησης διαστημοπλοίων, διαστημικών θραυσμάτων  και αστεροειδών με «άτακτη» κίνηση , διαπιστώνουμε ότι η διαστημική εποχή που εγκαινιάστηκε με τον σοβιετικό «Σπούτνικ» το 1957 έχει πολλαπλασιάσει τα  θραύσματα, που κινούνται σε κάποιες τροχιές  γύρω  από τη γη. Ουσιαστικά γύρω από τη γη έχει δημιουργηθεί ένας δακτύλιος μικρών αλλά εξαιρετικά διατρητικών σωμάτων, που χρήζουν παρατήρησης και ελιγμών αποφυγής…Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος υπάρχει λόγω των αστεροειδών, που παρατηρούνται   ευκολότερα  αλλά μπορούν κάλλιστα να πέσουν στη γη – και ιδιαίτερα σε κάποια αστική περιοχή, σπέρνοντας τον όλεθρο….

«Ο θεός δεν παίζει ζάρια» - έλεγε ο Αϊνστάϊν – όμως ένα άλλο γνωμικό εκκλησιαστικής χρήσης και προέλευσης δηλώνει : «Ανεξερεύνητες οι βουλές του Υψίστου». Ένας μεγάλος αστεροειδής πάνω σε μια μεγάλη πόλη είναι μια σπάνια «ζαριά», όμως  έτσι και έλθει  μπορεί να σημάνει ένα πλήγμα επουλώσιμο μόνο μετά από πάρα πολλές δεκαετίες....

Ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα για το (Πάρκο;) Γουδή…..

Όπως  κάθε δημοκρατικός πολίτης, έχω κι εγώ μια ενδόμυχη συμπάθεια για το  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ Γουδή, για τρεις λόγους : Πρώτον, γιατί μου θυμίζει την καθηγήτριά μου στο Πανεπιστήμιο, Μαρίνα Γουδή ονόματι, κάθε άλλο παρά όμορφη όταν τη γνώρισα, καραμπινάτη γεροντοκόρη  και πλήρως αφιερωμένη στο διδακτικό της έργο….Δεύτερον,  γιατί με κάνει να  φαντασιώνω  μερικούς περιποιημένους τουφεκισμούς (ξέρετε ποιών…)  , λαμβανομένου υπόψη του παραδοσιακού αλλά όχι διατηρητέου  συνθήματος «ΟΙ  ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟ ΓΟΥΔΉ»…Εσείς βεβαίως θα μου πείτε, «μα δεν ντρέπεσαι!»  κι εγώ θα σας πω ότι κοτζάμ Σεφέρης , το τελευταίο ποίημα που έγραψε, το περίφημο «Επί Ασπαλάθων», ήταν μια σαδιστική αναπόληση του τέλους της τυρανίας…Τρίτον, ως δημοκρατικός πολίτης θεωρώ απολύτως δυσανάλογη την ενέργεια που κατατίθεται για άλλους μεγάλους ελεύθερους χώρους, σε σχέση με αυτήν για το χώρο του Γουδή, που έχει έκταση 4000 στρεμμάτων, που είναι στη καρδιά του λεκανοπεδίου και έχει   ιδιαίτερη σημασία για την ποιότητα ζωής, όπως υποστήριζε μάλιστα και  η  υπ’ αρ. 1970/2012 απόφαση της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε.

Λέει  μεταξύ άλλων η ανακοίνωση  της Επιτροπής Αγώνα , που καλεί σε συγκέντρωση στο σταθμό Μετρό Πανόρμου και πορεία προς το ΥΠΕΚΑ τη Δευτέρα, 2.12.13, ώρα 6μμ :

Σκύλος στο Έβερεστ !

Η είδηση μιλάει για ένα σκύλο που ανέβηκε στο Έβερεστ – χωρίς να διευκρινίζει αν ανέβηκε στην "κορυφαία κορυφή" του κόσμου ή μέχρι ένα αξιοπρεπές υψόμετρο…

http://www.enikos.gr/various/192640,O_prwtos_skylos_poy_anevhke_sto_Everest.html

Από τα συμφραζόμενα πάντως φαίνεται ότι μάλλον συνέβη το δεύτερο…

Ο Ρούπη ( Rupee)ανήκε στο εξαθλιωμένο σκυλαριάτο , όντας αδέσποτος και υποσιτισμένος , μέχρι που ανακαλύφθηκε  από μια δεινή ορειβάτισα και εισέπραξε τις φροντίδες της. Το αποτέλεσμα ήταν να μετεξελιχθεί στον εικονιζόμενο ομορφούλη και να εισπράττει τις περιποιήσεις και τα χάδια της επίσης ομορφούλας κυρίας του…

Σημειώνω την αναφορά του δημοσιεύματος για την αντοχή του σκύλου στο μεγάλο υψόμετρο, που θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα αν δηλωνόταν το συγκεκριμένο ύψος. Τότε θα ήταν εφικτές  μερικές  συγκριτικές παρατηρήσεις μεταξύ σκυλίσιας και ανθρώπινης αντοχής, δεδομένου ότι ο άνθρωπος από ένα σημείο και πάνω χρειάζεται  σταδιακή εξοικείωση με το ύψος και  φιάλες οξυγόνου.

Πάντως δεν έχουν λείψει και ορειβάτες – πραγματικά σκυλιά ! -  που έφτασαν στην κορυφή των 8848 μέτρων χωρίς φιάλες οξυγόνου – όπως ο Ιταλός Ράϊνχολτ Μέσνερ μαζί με τον Αυστριακό  Πήτερ  Χάμπελετ, το 1978. Πέρα από αυτό το ρεκόρ,  σχετικά με το Έβερεστ υπήρξαν και άλλα που επιτεύχθηκαν αλλά κινδυνεύουν να σπάσουν  – όπως αυτό ενός 16χρονου Νεπαλέζου  (ο νεαρότερος αναρριχητής) και ενός 61χρονου Αρμένιου (ο γηραιότερος). Δεν πρόκειται πάντως να καταρριφθεί η πρωτιά μιας Γιαπωνέζας που ανέβηκε στο Έβερεστ το 1975  και ενός τυφλού (!) που έκανε το ίδιο το  2001…..

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΦΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Είχα ακούσει για «παιδικό πανεπιστήμιο», για «θερινό πανεπιστήμιο», για «ανοιχτό πανεπιστήμιο», αλλά για «καφεπιστήμιο» (=υβρίδιον καφενείου και πανεπιστημίου….) ουδέποτε… Το μόνο  σχετικό που θυμήθηκα για την περίπτωση, ήταν μια προτροπή του Παλαμά (αν δε κάνω λάθος…) στις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, που συνιστούσε στους φοιτητές να διαβάζουν στα καφενεία(και όχι μόνο)… Τέλος πάντων, το Καφεπιστήμιο έρχεται μετά βαϊων και κλάδων και προγραμμάτων (Photoshop, ανατολίτικος χορός, μάθημα Τα τσι Τσουάν, Σεμινάρια Ελεύθερου Σχεδίου και Ζωγραφικής, Φωτοανιχνεύσεις,  ART- THERAPY, Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής). Πιο αναλυτικά :