Ο Ομπάμα
βράβευσε τους LED ZEPPELIN – αυτό το βρετανικό συγκρότημα που πήρε
το όνομά του από το πηδαλιοχούμενο αερόστατο του Βαρώνου Ζέπελιν, και που κοντά
στα άλλα δυο μεγάλα βρετανικά συγκροτήματα , τους Beatles και τους Rolling Stones , απογείωσε κόσμο και κοσμάκη στα υψίπεδα της ροκ έκστασης…Να
υποθέσουμε ότι επρόκειτο για μια πολιτική φιλοφρόνηση με στόχο πολιτικό
αντάλλαγμα; Να υποθέσουμε ότι ήταν επίδειξη πολιτιστικής ποιότητας του αμερικανικού
συγκροτήματος εξουσίας, να υποθέσουμε κάποια άλλη ιδιοτέλεια ; Δεν ξέρω - και ίσως δεν θέλω να μάθω… Γιατί πέρα από κάθε
προβληματική περί συναλλαγής ή πολιτικού θεάματος, μου αρκούν οι στιγμές που
μου έδωσαν οι Led Zeppelin, παλιότερα και πρόσφατα. Θυμάμαι ιδιαίτερα κάποιο βράδυ, πριν από μια Ημερίδα στην Αρναία της Χαλκιδικής,
στην οποία ήμουν κι εγώ καλεσμένος, όπου περιφερόμουν μόνος στους δρόμους μέχρι που σκέφτηκα να μπω σε ένα μπαρ, αλλά δίσταζα, αισθανόμενος ως
άσχετος μεταξύ ασχέτων….Και τη στιγμή που το αποφάσισα και άνοιξα μια τυχούσα πόρτα, ήρθε επάνω μου σαν ηχητικός κατακλυσμός το Stairway to heaven των Ζέππελιν στη διαπασών, με
αποτέλεσμα οι δισταγμοί και η μοναξιά μου να εξαφανισθούν….
«Ο καθένας μας
μπορεί να θυμηθεί κάποια στιγμή
της ζωής του που αυτοί εδώ οι άνθρωποι άγγιξαν τη ζωή μας»- είπε ο Ομπάμα για τους
καλλιτέχνες που βράβευσε, μεταξύ των
οποίων ήταν και ο Ντάστιν Χόφμαν …Η αμερικανική εξουσία είναι σκληρή και συμφεροντολογική στο έπακρο, όμως αυτό δεν εκμηδενίζει τις πιθανότητες να εκφέρει και
κάποιες αλήθειες για στιγμές
που εξέχουν σαν Ιμαλάια μπροστά στις πεδιάδες της ζωής μας....
Αφιερώνω το Stairway to heaven ( http://www.youtube.com/watch?v=w9TGj2jrJk8 ) σε όσους
αναζητούν τέτοιες στιγμές…..
ΥΓ. Εν όψει, έργο της Άννας Μαρίας Σμυρνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου