Γεωπάρκο Κοζάνης και «Ελληναράδες»…

 

Ένα Γεωπάρκο δεν είναι συνηθισμένη υπόθεση, και υποθέτω δεν είναι πολλοί αυτοί που κατανοούν ότι δια μέσου των γεωπάρκων προσλαμβάνουμε είτε στιγμές από την (αχανή) γεωλογική ιστορία  είτε ενημερωνόμαστε για κάποιες φυσικές ιδιαιτερότητες , που αποκλίνουν από τις νορμάλ εικόνες στην επιφάνεια του πλανήτη….

 

Τα γεωπάρκα δεν είναι πολλά και αυτό σημαίνει ότι θα άξιζαν μεγαλύτερης επιμέλειας και προστασίας από αυτήν των συνηθισμένων πάρκων, όμως στη περίπτωση του Γεωπάρκου Κοζάνης τα πράγματα απέχουν από το να είναι κανονικά – σύμφωνα με καταγγελία της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ .

 

Για τα «μπουχάρια» και τα «νοχτάρια» - που είναι μοναδικοί φυσικοί σχηματισμοί του Γεωπάρκου προερχόμενοι  από διαδικασίες εδαφικής διάβρωσης πριν από 70.000 χρόνια, γράφει ο Λάζαρος Τσικριντζής :

 

«Το Γεωπάρκο Κοζάνης…. πληρώνει τις κακοτεχνίες, τις λειψές επιβλέψεις, αλλά ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ  ΑΣΤΟΧΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ. Τα δημοσιεύματα και οι Ερωτήσεις των «ειδημόνων» ή πολυπραγμόνων βουλευτών περιορίζονται στο «περιτύλιγμα» κι όχι στα αίτια του προβλήματος.

Η Οικολογική Κίνησης Κοζάνης από την πρώτη στιγμή που άρχισε να σχεδιάζεται και να «αναπλάθεται» το γεωπάρκο (προ πενταετίας) είχε σοβαρές ενστάσεις: Αχρείαστες κατασκευές, «βαριά» μονοπάτια, επεμβάσεις αταίριαστες με το τοπίο και ερασιτεχνισμοί που εγκυμονούσαν κινδύνους για το μοναδικό ανάγλυφο του χώρου. Ανάλογες ήταν και οι επιφυλάξεις αρκετών μελών του Συλλόγου Μικροβαλτινών που ήταν πιο κοντά στο πρόβλημα.

Ούτε πολλές περιφράξεις χρειαζόταν, που συνήθως σαπίζουν ασυντήρητες, ούτε τσιμέντα και πλάκες Πηλίου ή Καβάλας, άσχετες με την ιδιαίτερη γεωμορφολογία. Ήδη οι κατασκευές αυτές παραπαίουν λόγω κακοτεχνιών, διαβρώσεων και φθορών.

Ήταν προτιμότερη η απλή επιδιόρθωση του παλιού μονοπατιού με υλικά του βουνού και με την αλάνθαστη τεχνική των παλιών μαστόρων.

Επιμέναμε επίσης ότι οι εργασίες ανάπλασης θα έπρεπε να είναι κυρίως χειρονακτικές, χωρίς χρήση βαριών μηχανημάτων, γιατί η γεωλογική ισορροπία του χώρου είναι εύθραυστη. Όμως ο εργολάβος, που έκανε τη δουλειά χωρίς αυστηρό έλεγχο,  χρησιμοποίησε και δονητικά μηχανήματα που κατέστρεψαν ένα αρχέγονο μπουχάρι.

Δυστυχώς οι αρμόδιοι δεν επιλέγουν λύσεις δοκιμασμένες, λιτές, φθηνότερες και πρακτικά αθάνατες. Προτιμούν να παραφουσκώνουν τους λογαριασμούς των έργων, να εμφανίζουν υψηλά ποσοστά «απορρόφησης» χρημάτων και γενικά να τζιράρουν πολιτικά και οικονομικά σε αμφιλεγόμενα και θνησιγενή «έργα», που φυσικά τα αποτελειώνουν πριν την ώρα τους κι οι βανδαλισμοί των κάθε είδους Ελληναράδων»

 

Όλα αυτά καλά, ευανάγνωστα και ελέγξιμα. Αλλά αυτό το περί  «Ελληναράδων» στη τελευταία γραμμή,  τι νόημα έχει;   Ο υποφαινόμενος (και οι του ιδίου φυράματος…..)  είναι απέναντι στο εθνικιστικό κιτς, αλλά μη μας πεις ρε Λάζαρε ότι οι αναπτυξιακοί  βανδαλισμοί στη πορεία της «απορρόφησης κονδυλίων» οφείλονται κυρίως και προπάντων σε αστοιχείωτους πατριδοκάπηλους…. 

Eν όψει, μπουχάρι πεοειδούς σχήματος.... 


ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ, 9.12.12

ΛΑΖΑΡΟΣ ΤΣΙΚΡΙΤΖΗΣ :

Αφού ευχαριστήσουμε για την προβολή του θέματος, να απαντήσουμε και στη «μπηχτή» της στήλης: 

Το «Ελληναράδες» του κειμένου μας δεν αναφέρεται στους κατασκευαστές του έργου ούτε χαρακτηρίζει τις κάθε είδους αστοχίες τους.

Αφορά το γνωστό νεοελληνικόν είδος  ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ, οι οποίοι δε σέβονται το χώρο, τον βρωμίζουν ή τον καταστρέφουν ή μπαίνουν με εντούρο στα περιπατητικά μονοπάτια. Για αυτό άλλωστε χρησιμοποιήσαμε  και τον όρο «βανδαλισμοί».

Προφανώς υπήρξε παρανόηση και .. διασταλτική ερμηνεία της δημοσίευσής μας στο σημείο αυτό. Ίσως και η διατύπωση μας να μην ήταν σαφής.

Το γεγονός πάντως είναι ότι το σχόλιο μας περί «Ελληναράδων» δεν είχε πρόθεση να αποδώσει «πατριδοκαπηλεία» ή «εθνικιστικά κιτς» στους εμπνευστές και συντελεστές του «έργου».

Και η ουσία είναι, πέρα από ορολογίες και χαρακτηρισμούς, ότι τη ζημιά στο Γεωπάρκο την ξεκίνησαν «οι πάνω» και την ολοκληρώνουν κάποιοι  «από τα κάτω», επιστρατεύοντας συχνά το  .. ανυπότακτον του Γένους.

 

Λ. Τσικριτζής

Σημείωση για τα «μπουχάρια» και «Νοχτάρια», από το  kozani.​gr

Φυ­σι­κοί σχη­μα­τι­σμοί που προ­ήλ­θαν από τη διά­βρω­ση του εδά­φους που ξε­κί­νη­σε πριν από 70.000 χρό­νια. Τα Μπου­χά­ρια έχουν το σχήμα χω­μά­τι­νης κο­λώ­νας, η οποία απο­τε­λεί­ται από άμμο, κρο­κά­λες, μάρ­γες, άρ­γι­λο και πι­θα­νή συ­γκολ­λη­τι­κή ύλη από οξεί­δια του σι­δή­ρου και διο­ξεί­διο του πυ­ρι­τί­ου, σύμ­φω­να με πρό­σφα­τη έκ­θε­ση του Πα­νε­πι­στη­μί­ου της Αθή­νας. Τη κο­ρυ­φή των κο­λό­νων αυτών κα­λύ­πτει ένας σχι­στο­λι­θι­κός βρά­χος που έπαι­ξε το ρόλο της ομπρέ­λας στην εξέ­λι­ξη του σχη­μα­τι­σμού. Ανέρ­χο­νται σε αριθ­μό περί τους εί­κο­σι και το ύψος τους ποι­κί­λει από 3 μέχρι 6 μέτρα. Το όνομα της το­πο­θε­σί­ας «Μπου­χά­ρια» προ­έρ­χε­ται από το σχήμα τους, κα­θό­τι «μπου­χά­ρι» στην το­πι­κή διά­λε­κτο ση­μαί­νει κα­μι­νά­δα.

Εν­δια­φέ­ρον στην πε­ριο­χή πα­ρου­σιά­ζουν, επί­σης, οι κω­νι­κοί σχη­μα­τι­σμοί, τα «Νο­χτά­ρια», που θυ­μί­ζουν μι­κρές πυ­ρα­μί­δες, ίδιας προ­έ­λευ­σης και σύ­στα­σης με τα «Μπου­χά­ρια», χωρίς όμως το σχι­στο­λι­θι­κό κα­πέ­λο. Εκτεί­νο­νται κατά μήκος του ρέ­μα­τος της Πο­τα­μιάς, στα όρια με την πε­ριο­χή του Λι­βα­δε­ρού.Η πρώτη ει­κό­να για τον επι­σκέ­πτη είναι ιδιαί­τε­ρα εντυ­πω­σια­κή. Εμ­φα­νί­ζο­νται ξαφ­νι­κά μπρο­στά του και τον κα­θη­λώ­νουν με τη μορφή τους. Οι κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής έδω­σαν διά­φο­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ονό­μα­τα στους σχη­μα­τι­σμούς αυ­τούς, όπως «Άτλα­ντες», «Κα­ρυά­τι­δες», «φρου­ρός», κλπ.