Για μια διεθνή αποστολή στη Γάζα

 

Η Δημοκρατία στο απόσπασμα τότε και τώρα

 του Δημήτρη Οικονόμου

( Άρθρο μου στην "Εφ. Συν”  με αφορμή την επέτειο ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ )
 

Η 3η του Σεπτέμβρη δεν είναι μια απλή επέτειος· είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι η Δημοκρατία κερδήθηκε με αγώνες και θυσίες και ότι δεν είναι δεδομένη.Την εποχή ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατία προσπαθούσε να σταθεί όρθια μετά τη Χούντα, με βαθιές πληγές από τον αυταρχισμό, θεσμούς υπό ανοικοδόμηση και μια κοινωνία που διψούσε για ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμερα, μισό αιώνα μετά, ζούμε σε μια εποχή γεμάτη διαφορετικές προκλήσεις: η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει ριζικά την εργασία και την επικοινωνία, οι πόλεμοι αποσταθεροποιούν γεωπολιτικά ολόκληρες περιοχές, η κλιματική κρίση απειλεί την ίδια μας την επιβίωση. Αυτές οι προκλήσεις δεν απαιτούν λιγότερη Δημοκρατία, ούτε την ανατροπή της. Απαιτούν περισσότερη Δημοκρατία, ισχυρότερη λογοδοσία και βαθύτερη συμμετοχή των πολιτών.
 

Η κρίση εμπιστοσύνης: Ένα σήμα κινδύνου

Η Δημοκρατία κινδυνεύει όταν χάνει το περιεχόμενό της. Όταν μετατρέπεται σε κέλυφος χωρίς ουσία.

Μα­ρία Ἀκρι­βο­πού­λου: Τὸ κομμάτι

 

By planodion on 29 Αὔγουστος 2025 Μα­ρία Ἀκρι­βο­πού­λου Τὸ κομ­μά­τι ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΟΥΣ δὲν κρά­τη­σε πο­λύ. Κα­θέ­νας ἔπρε­πε σύν­το­μα νὰ πά­ει ἀλ­λοῦ. Στὴν ἀρ­χὴ εἶ­παν τὰ τυ­πι­κά. Με­τά, ἔξυ­σε λί­γο ὁ ἕνας τὴν ἐπι­φά­νεια τοῦ ἄλ­λου. Τέ­λος, ξε­φλού­δι­σαν ἕνα μι­κρὸ κομ­μα­τά­κι καὶ τὸ πῆ­ραν μα­ζί τους. Τὸ φύ­λα­ξαν στὸ κο­μο­δί­νο καὶ ὀνει­ρεύ­τη­καν πὼς ἦταν ἐλεύ­θε­ροι νὰ ζή­σουν μιὰ ἄλ­λη ζωή. Ἡ μοῖ­ρα εἶ­χε ἀπο­φα­σί­σει νὰ μὴν ξα­να­συ­ναν­τη­θοῦν. Δι­κή τους ἦταν μό­νο ἡ ἀπό­φα­ση ἂν ἐκεῖ­νο τὸ κομ­μά­τι θὰ τοὺς ἄλ­λα­ζε.

Το νερό είναι πολύτιμο· και πρέπει να το διαχειριστούμε με σύνεση, απλότητα και με τοπικές παρεμβάσεις!

του Στέφανου Σταμέλλου

Διαβάζουμε: «Σε ερημοποίηση οδηγούν οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές». Είναι το άκρως ανησυχητικό σενάριο, που εντάσσεται και στις αδυναμίες του συστήματος πρόληψης και δασοπυρόσβεσης στη χώρα μας [https://dasarxeio.com/2025/08/20/145921/].

 

Αντικειμενικά όμως ακούγοντας τη λέξη ερημοποίηση η σκέψη οδηγείται στην πολύκροτη  α ε ι φ ο ρ ί α .   Αειφορία στο νερό, που σημαίνει μακροχρόνια ισορροπία μεταξύ της ζήτησης και της προσφοράς των υδατικών πόρων, χωρίς να υπονομεύεται η ικανότητα των φυσικών οικοσυστημάτων. Με απλά λόγια, η χρήση του νερού χωρίς να το εξαντλούμε, διασφαλίζοντας ότι θα υπάρχει επάρκεια και ποιότητα για τις επόμενες γενιές. Και αναρωτιέται κανείς τι θα έπρεπε να κάνουμε ως οργανωμένη κοινωνία, ποια πρέπει να είναι τα μέτρα και ποιες οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από την παραπάνω λογική;

 

Πρώτα πρώτα για την προστασία των υδροφορέων και των επιφανειακών υδάτων, με την αποφυγή της υπεράντλησης από τις γεωτρήσεις και την απαγόρευση της ρύπανσης με φυτοφάρμακα, βιομηχανικά απόβλητα ή λύματα. Για την εξοικονόμηση και την ορθολογική χρήση, με την εγκατάσταση συστημάτων στάγδην άρδευσης και την μείωση σπατάλης σε δίκτυα ύδρευσης. Για την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση, με τον καθαρισμό και αξιοποίηση επεξεργασμένων λυμάτων για άρδευση ή βιομηχανική χρήση και την αξιοποίηση βρόχινου νερού με δεξαμενές συλλογής. Για την φυσική αποθήκευση και τον εμπλουτισμό, με την χρήση τεχνικών εμπλουτισμού υπόγειων υδροφορέων, με ελεγχόμενη διήθηση και τη δημιουργία μικρών φραγμάτων και λεκανών συγκράτησης νερού.

Βάλτερ Μπένγιαμιν (Walter Benjamin): Παι­δὶ κρυμ­μέ­νο

 

By planodion on 31 Αὔγουστος 2025 Βάλτερ Μπένγιαμιν (Walter Benjamin) Ἀπὸ τὶς ΜΕ­ΓΕ­ΘΥΝ­ΣΕΙΣ (6/6) Παι­δὶ κρυμ­μέ­νο (Verstecktes Kind) ΕΣ ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ξέ­ρει ἤδη ὅλες τὶς κρυ­ψῶ­νες κι ἐπι­στρέ­φει ἐκεῖ σὰν σ' ἕνα σπί­τι ὅπου εἶ­σαι βέ­βαιος πὼς θὰ ξα­να­βρεῖς τὰ πάν­τα ὅπως ἦταν. Ἡ καρ­διά του χτυ­πᾶ, κρα­τᾶ τὴν ἀνα­πνοή του. Βρί­σκε­ται ἐδῶ κλει­σμέ­νο μὲς στὸν κό­σμο τῆς ὕλης. Αὐ­τὸς τοῦ γί­νε­ται ἀφάν­τα­στα σα­φής, τὸ πλη­σιά­ζει βου­βά. Ἔτσι, μό­νον ἕνας ποὺ τὸν κρε­μᾶ­νε κα­τα­λα­βαί­νει τί εἶ­ναι ξύ­λο καὶ σχοι­νί. Τὸ παι­δὶ ποὺ στέ­κει πί­σω ἀπ' τὴν κουρ­τί­να γί­νε­ται τὸ ἴδιο κά­τι ποὺ ἀνε­μί­ζει καὶ ξα­σπρί­ζει, γί­νε­ται φάν­τα­σμα. Τὸ τρα­πέ­ζι τοῦ φα­γη­τοῦ ποὺ κά­τω του ἔχει κουρ­νιά­σει, τὸ κά­νει ξύ­λι­νο εἴ­δω­λο σὲ ναό, ποὺ οἱ τέσ­σε­ρις κί­ο­νές του εἶ­ναι τὰ σκα­λι­στά του πό­δια. Καὶ πί­σω ἀπὸ μιὰ πόρ­τα εἶ­ναι πόρ­τα τὸ ἴδιο, τὴ φό­ρε­σε μά­σκα βα­ριά, καὶ μά­γος ἱε­ρέ­ας θὰ μα­γέ­ψει ὅσους ἀνύ­πο­πτοι θὰ μποῦ­νε. Δὲν πρέ­πει μὲ κα­νέ­ναν τρό­πο νὰ τὸ βροῦν. Ὅταν κά­νει γκρι­μά­τσες, τοῦ λὲν πὼς φτά­νει νὰ χτυ­πή­σει τὸ ρο­λόϊ καὶ θὰ μεί­νει ἔτσι ὅπως εἶ­ναι. Πό­σο αὐ­τὸ εἶ­ναι ἀλή­θεια, τὸ ξέ­ρει μὲς στὴν κρυ­ψώ­να.

Ἀλέ­ξαν­δρος Βα­ναρ­γιώ­της: Ἀστέ­ρι κα­λο­και­ρι­νό

 

planodion on 30 Αὔγουστος 2025 Ἀλέ­ξαν­δρος Βα­ναρ­γιώ­της Ἀστέ­ρι κα­λο­και­ρι­νό ΕΛΕΙΩΝΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ καὶ ἤμουν πο­λὺ κου­ρα­σμέ­νος. Δού­λευα ὅλον τὸν Ἰού­λιο σὲ μιὰ τα­βέρ­να. Μοῦ πρό­τει­νε ὁ φί­λος μου ὁ Βαγ­γέ­λης νὰ πᾶ­με μα­ζὶ με­ρι­κὲς μέ­ρες στὴ θά­λασ­σα. Ζή­σα­με τρεῖς βα­ρε­τὲς μέ­ρες μὲ πε­ρι­πά­τους καὶ μπά­νιο. Τὰ βρά­δια κου­βεν­τιά­ζα­με στὸ μπαλ­κό­νι. Τὸ ἀπό­γευ­μα τῆς τέ­ταρ­της μέ­ρας πέ­σα­με πά­νω σὲ ἕνα γκροὺπ Γάλ­λων συ­νο­μη­λί­κων. Ὁ Βαγ­γέ­λης ἤξε­ρε γαλ­λι­κὰ καὶ ἔπια­σε κου­βέν­τα μὲ δύο κο­πέ­λες. Μὲ τὴ Φρεν­τε­ρὶκ καὶ τὴ Σι­μὸν πε­ρά­σα­με τὸ ὑπό­λοι­πο βρά­δυ στὴ Ντι­σκο­τέκ. Ὅ,τι ἔλε­γα τὸ με­τέ­φρα­ζε ὁ Βαγ­γέ­λης. Γρή­γο­ρα ὅμως ἔμει­να μό­νος μὲ τὴ Φρεν­τε­ρίκ, για­τὶ οἱ ἄλ­λοι ση­κώ­θη­καν νὰ χο­ρέ­ψουν καὶ με­τὰ πῆ­γαν μιὰ βόλ­τα στὴν πα­ρα­λία. Ἤμουν πο­λὺ χα­ρού­με­νος καὶ ἔλε­γα διά­φο­ρα, προ­σπα­θῶν­τας νὰ ἐκ­φρά­σω ὅσα ἔνιω­θα. Στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ βέ­βαια. Κα­μία ὅμως ἀπὸ τὶς λέ­ξεις καὶ τὶς φρά­σεις ποὺ μο­νο­λο­γοῦ­σα δὲν ἦταν ἀρ­κε­τὲς γιὰ νὰ πε­ρι­γρά­ψω τὴν ὀμορ­φιὰ τῆς κο­πέ­λας καὶ τὰ τό­σα τρυ­φε­ρὰ αἰ­σθή­μα­τα ποὺ εἶ­χε γεν­νή­σει μέ­σα μου. Τὴν ἄλ­λη μέ­ρα τὸ γκροὺπ τῶν Γάλ­λων ἀνα­χώ­ρη­σε γιὰ τὰ Με­τέ­ω­ρα κι ἐμεῖς, στὴ γρή­γο­ρη πρωϊ­νή μας συ­νάν­τη­ση, προ­λά­βα­με νὰ ἀν­ταλ­λά­ξου­με διευ­θύν­σεις. Ἀκου­λού­θη­σε ἀλ­λη­λο­γρα­φία δύο χρό­νων. Πά­λε­ψα νὰ μά­θω κά­ποια γαλ­λι­κά, ἀλ­λὰ συ­νή­θως τὰ πε­ρισ­σό­τε­ρα μοῦ τὰ με­τέ­φρα­ζε ὁ Βαγ­γέ­λης. Ὑπο­σχέ­σεις γιὰ μιὰ ἐκ νέ­ου συ­νάν­τη­ση, φω­το­γρα­φί­ες καὶ μι­κρο­δῶ­ρα κι ἕνα σω­ρὸ γλυ­κό­λο­γα, ποὺ λέ­νε οἱ ἐρω­τευ­μέ­νοι ἔφη­βοι, πε­ριε­λάμ­βα­ναν οἱ ἐπι­στο­λές μας. Πάν­τα ὅμως κά­τι ἔλει­πε. Δὲν ἤξε­ρα τί. Ἴσως για­τί ἐκεῖ­νο τὸ βρά­δυ δὲν μπό­ρε­σα νὰ πῶ αὐ­τὰ ποὺ αἰ­σθάν­θη­κα καὶ σά­πι­ζαν μέ­σα μου. Ἴσως για­τί καὶ πά­λι ἤμουν συγ­κρα­τη­μέ­νος, ἀφοῦ στὶς ἐπι­στο­λὲς με­σο­λα­βοῦ­σε ὁ Βαγ­γέ­λης. Σι­γὰ-σι­γά τὰ γράμ­μα­τα ἀραί­ω­σαν, ἡ συ­νάν­τη­ση δὲν ἔγι­νε πο­τέ. Πῆ­ρε ἡ ζωὴ τοῦ κα­θε­νὸς ἄλ­λο δρό­μο μὲ τὸ Πα­νε­πι­στή­μιο.

Ένας λοχίας τοπικιστής

 

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 2401

28/08/2025

30.08.202506:14

• #ΑΘΗΝΑ
 
• #ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ
 
• #ΣΤΡΑΤΟΣ

• 
• 
• 
• 
• 
• 0

Στον στρατό ήμουν απλός στρατιώτης. Τότε, το 1972, οι πόλεις και οι περιφέρειες είχαν τη σημασία τους, οι Αθηναίοι δεν ήταν πιο σπουδαίοι από τους Λαρισαίους ή τους Θεσσαλονικείς. Οι φαντάροι και οι υπαξιωματικοί κάνανε παρέα λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τον τόπο καταγωγής – υπήρχε τοπική αλληλεγγύη και τοπικισμός.

Στο στρατό γνώρισα ένα λοχία, ήτανε Αθηναίος, μεγάλος παραμυθατζής. Ήτανε και φανατικός οπαδός των Μπιτλς – να τον δεις να σου περιγράφει το πώς ντυνόταν ο ίδιος, κατά τα πρότυπα του συγκροτήματος: «Παντελόνι καμπάνα… Ζώνη ιδιαίτερη… Παπούτσι δίχρωμο, σπέσιαλ». (Εδώ σταματούσε για λίγο, ήθελε να σκεφτεί το επόμενο σημείο) «Πουκάμισο ριχτό, σακάκι άσπρο…».

Μια φορά μου έλεγε για την πρόσφατη εμπειρία του στο αεροπλάνο, όπου κατέβαινε με άδεια στην Αθήνα και συναντήθηκε με έναν γνωστό του πιλότο. Μια στιγμή αυτός ο τελευταίος του παρέδωσε το τιμόνι (!) επειδή ήθελε να κάνει τσιγάρο…

Μικρασιατική Καταστροφή- Δύο συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ αποτυπώνουν την κατακλυσμιαία για τον ελληνισμό ήττα

 

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 2401

28/08/2025

30.08.202506:30

• #ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
 
• #ΦΕΣΤΙΒΑΛ

• 
• 
• 
• 
• 
• 0

Φέτος συμπληρώνονται 103 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή – που, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, θα μπορούσε να ήταν μια «αξιοπρεπής ήττα», εάν δεν συνέτρεχε η στάση επίλεκτων μονάδων του ελληνικού στρατού.

Αυτό το κατακλυσμιαίο για την εξέλιξη του ελληνισμού συμβάν μπορούσε η κοινή γνώμη να το προσεγγίσει με πολλούς τρόπους – και πραγματικά υπήρξαν τρόποι και τρόποι για την αντιμετώπισή του, για τις πολιτικές του βασιλικού κόμματος καθώς και του Βενιζέλου, για την ανθελληνική συμπεριφορά του ύπατου αρμοστή Στεργιάδη, για την τροφοδοσία του στρατού, για την προέλασή του στα βάθη της Ανατολής και την ουσιαστική περικύκλωσή του από τουρκικούς πληθυσμούς, για τόσα άλλα.

Στο μεταξύ, η απειλή της ενεστώσας Τουρκίας καλά κρατεί, ο πόλεμος είναι μια ενδεχομενικότητα απέναντι στην οποία πρέπει να είμαστε έτοιμοι, αριστεροί και δεξιοί και οτιδήποτε άλλο: Ο χασάπης Ερντογάν, όντας αποκλεισμένος από τη μεριά της Συρίας και έχοντας ανά χείρας απαγορευτική εντολή από τη Ρωσία, σπεύδει να πολεμήσει από τη δυτική, να θέσει τα προβλήματα του Αιγαίου και της υφαλοκρηπίδας.

Αυτά όμως τα γεγονότα της Μικρασίας τα ζήσαμε ξανά όταν ένα φεστιβάλ ταινιών, όπως αυτό της Καρύστου, ασχολήθηκε σε δυο έργα με τις ανεξάλειπτες σκηνές της καταστροφής. Αξίζει να τα μνημονεύσουμε.

«Τοκέι Μαρού»

ΣΑΠΑΝ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

 

Αιολικά στα Ακαρνανικά: Στην ελληνική «Άγρια Δύση» εφαρμόζουν δική τους νομοθεσία!

 

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας συνεχίζει να αγνοεί επιδεικτικά το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και το Συμβούλιο της Επικρατείας.    Γεγονότα που ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια της χρηστής διοίκησης και της κοινής λογικής συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα στα Ακαρνανικά Όρη: παρά τις αντίθετες υποδείξεις της κεντρικής Διοίκησης, οι εργασίες κατασκευής αιολικών με διανοίξεις δρόμων συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς, όπως προκύπτει από την αυτοψία που έκανε η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ στις 25 Αυγούστου. Κατά την αυτοψία, μάλιστα, διαπιστώθηκε ότι τα παραγόμενα μπάζα δεν συλλέγονται και αποτίθενται στα απότομα πρανή του δρόμου, με συνέπεια ογκώδεις βράχοι να κατρακυλούν δεκάδες μέτρα χαμηλότερα και πάνω στο οδόστρωμα, κάτι που συνιστά όχι απλά παράβαση των περιβαλλοντικών όρων του έργου, αλλά και έκθεση ανθρώπων σε πολύ σοβαρό κίνδυνο.   Όλα αυτά απορρέουν, βέβαια, από το γεγονός πως η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (ΠΔΕ) συνεχίζει να παραμένει πρακτικά άπραγη απέναντι στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, προχωρώντας στην ελάχιστη υποχρέωση να ανακαλέσει προσωρινά την αδειοδότηση μόνο ενός Αιολικού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) [1 ανεμογεννήτρια] από τους 16 όμοιους της ίδιας εταιρείας στην περιοχή. Στην πράξη η Περιφέρεια «αβαντάρει» την καταστροφή των Ακαρνανικών Ορέων, αφού η ανάγκη διακοπής των εργασιών κατασκευής των ΑΣΠΗΕ:

Περιβαλλοντικό έγκλημα: Μετατρέπουν το Πεντελικό Όρος σε πίστα MotoCross με την ανοχή των φορέων – Φωτογραφίες-ντοκουμέντα

 

• #ΔΑΣΟΣ
 
• #ΔΗΜΑΡΧΟΣ
 
• #ΠΕΝΤΕΛΗ
 
• #ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

• 
• 
• 
• 
• 
• 0

Ερωτήματα και αντιδράσεις έχει προκαλέσει η ανοχή που δείχνει ο Δήμος Πεντέλης στις παράνομες διανοίξεις διαδρομών εντός δασικών εκτάσεων, αλλά και σε αυτοσχέδιες πίστες MotoCross στο Πεντελικό Όρος, δημιουργώντας προβλήματα στη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, υπό την απραξία του Δασαρχείου και των αρμόδιων φορέων.

Όπως καταγγέλλουν περιβαλλοντικοί σύλλογοι, η διάνοιξη διαδρομών επιφέρει τη σταδιακή αφαίρεση του κονιορτοποιημένου από τις διελεύσεις των τροχοφόρων εδάφους από τα νερά της βροχής, τη σταδιακή διεύρυνση των διαδρομών και την «αποκάλυψη» του μητρικού πετρώματος.

Την ίδια στιγμή, η διέλευση των μηχανών Enduro μέσα από τα ρέματα καταστρέφει την ελάχιστη βλάστηση που έχει απομείνει, ενώ εμποδίζει και τα εναπομείναντα θηλαστικά της περιοχής να φωλιάζουν μέσα σε αυτά.

Οι μοτοσικλετιστές με τη σειρά τους ισχυρίζονται ότι η εν λόγω δραστηριότητα είναι νόμιμη, αφού εντάσσονται στην εθελοντική ομάδα πυρόσβεσης του Δήμου Πεντέλης. Τη λεγόμενη «Ομάδα Πυροπροστασίας Enduro Πεντέλης», η δράση της οποίας ξεκίνησε το 2024 με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι Μαρὼ Τριανταφύλλου: Εὔα  planodion on 27 Αὔγουστος 2025 Μαρὼ Τριανταφύλλου Μ ι ­κ ρ ὸ Ἀ φ ι έ ­ρ ω ­μ α: 3/6 Εὔα πλη­θύ­νων πλη­θυ­νῶ τὰς λύ­πας σου Γέ­νε­ση, 3.16 ΛΗ­ΣΙΑ­ΣΕ μὲ δι­στα­κτι­κὰ βή­μα­τα. Μέ­χρι τώ­ρα δὲν ἤξε­ρε ὅτι ὁ κῆ­πος κά­που τε­λειώ­νει, δὲν εἶ­χε σκε­φτεῖ νὰ σκε­φτεῖ πὼς ὁ κῆ­πος εἶ­χε ἔκτα­ση καὶ ὅρια, οὔ­τε τί εἶ­ναι ἔκτα­ση καὶ ὅρια εἶ­χε σκε­φτεῖ πο­τὲ νὰ σκε­φτεῖ. Ὁ κῆ­πος ἦταν αὐ­τὸ ποὺ ἦταν, κι αὐ­τὴ ζοῦ­σε ἐκεῖ, μέ­σα στὸν κῆ­πο, μα­ζὶ μὲ τὸν κῆ­πο. Ἀλ­λὰ τώ­ρα ἔφτα­σε ἐδῶ κι ἂν κά­νει ἕνα ἀκό­μα βῆ­μα, ἂν ἁπλώ­σει τὸ χέ­ρι καὶ ψά­ξει λί­γο μέ­σα στὰ κλα­διὰ τῶν ἀναρ­ρι­χη­τι­κῶν μὲ τὴ λι­γω­τι­κὴ μυ­ρω­διά, θὰ βρεῖ τὸ χε­ρού­λι μιᾶς πα­λιᾶς πόρ­τας, μιᾶς μι­κρῆς ἀσή­μαν­της πύ­λης σκε­πα­σμέ­νης ἀπὸ κλα­διὰ μὲ πυ­κνὰ φυλ­λώ­μα­τα κι ἀγ­κα­θω­τὲς ἀπο­λή­ξεις ποὺ μπή­γον­ται βί­αια καὶ ὀδυ­νη­ρὰ στὰ δά­χτυ­λα καὶ τὴν πα­λά­μη. Πρέ­πει νὰ τὴν ἀνοί­ξει καὶ νὰ προ­χω­ρή­σει, νὰ βγεῖ ἔξω ἀπὸ τὸν πε­ρί­βο­λο τοῦ κή­που. Ἀλ­λὰ μό­λις τὴν πε­ρά­σει, μό­λις δια­σχί­σει τὴ μη­δα­μι­νὴ ἀπό­στα­ση, μό­λις τὸ σῶ­μα της βρε­θεῖ μιὰ ἀνά­σα πέ­ρα ἀπὸ τὸν πε­ρί­βο­λο ποὺ πε­ρι­κλεί­ει τὸν κῆ­πο, τό­τε θὰ εἶ­ναι πιὰ ἀλ­λοῦ, καὶ αὐ­τὸ τὸ ἀλ­λοῦ τὴν τρο­μά­ζει, ἄγνω­στο καὶ ἐπι­κίν­δυ­νο· δὲν εἶ­χε σκε­φτεῖ πο­τὲ πὼς ὑπῆρ­χε ἕνα ἀλ­λοῦ ποὺ κά­πο­τε θά ’πρε­πε νὰ πά­ει νὰ τὸ συ­ναν­τή­σει καὶ νὰ ζή­σει ἐκεῖ.

Σά­ρα Χὶλς (Sara Hills): Ὅταν ὁ Νὶλ Ἄρμ­στρονγκ περ­πα­τά­ει στὸ φεγ­γά­ρι

 

planodion on 26 Αὔγουστος 2025 Σά­ρα Χὶλς (Sara Hills) Ὅταν ὁ Νὶλ Ἄρμ­στρονγκ περ­πα­τά­ει στὸ φεγ­γά­ρι (When Neil Armstrong Walks on the Moon) ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ κα­πνί­ζουν σὰν ντάμ­πλινγκ μπὰν μπάο στὸν ἀτμὸ καὶ πί­νουν ὥσπου νὰ τοὺς βγεῖ ἀπὸ τὶς τσέ­πες.        Δεί­χνουν τὸν οὐ­ρα­νό, ἐπα­να­λαμ­βά­νον­τας Ἕνα γι­γάν­τιο βῆ­μα, ἀγ­γί­ζον­τας τοὺς λαι­μούς μας μὲ ὑπο­σχέ­σεις, δια­τρέ­χον­τας τοὺς μη­ρούς μας μὲ φι­λιά. Εἴ­μα­στε σὲ τρο­χιὰ γύ­ρω τους καὶ ζη­τᾶ­με πλη­ρω­μὴ μπρο­στά, κα­θὼς θυ­μό­μα­στε πὼς ἔχου­με κι ἄλ­λα στό­μα­τα τὰ ταΐ­σου­με.        Ἐκτο­ξεύ­ουν τοὺς πυ­ραύ­λους τους, φυ­τεύ­ον­τας τὶς ση­μαῖ­ες τους μέ­σα μας καὶ πε­τοῦν μα­κριά.        Χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα, ὅταν ὁ Θὰν ρω­τά­ει γιὰ τὸν πα­τέ­ρα του, ἐγὼ δεί­χνω τὸν νυ­χτε­ρι­νὸ οὐ­ρα­νό.        Μι­λάω γιὰ μι­κρὰ βή­μα­τα καὶ ἐπι­ση­μαί­νω τὴν ὁμοιό­τη­τά του μὲ τὸ κέ­ρι­νο πρό­σω­πο τοῦ φεγ­γα­ριοῦ.        Τὸ ὄνο­μά του ἦταν Νίλ, λέω.        Κα­τὰ κά­ποιον τρό­πο, μοιά­ζει μὲ ἀλή­θεια.

Οι πράσινοι κεντρικοί δρόμοι αναπτύσουν τις Τοπικές οικονομίες

 

 Οι πράσινοι κεντρικοί δρόμοι αναπτύσουν  τις Τοπικές οικονομίες

        Σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου, οι εμπορικοί  δρόμοι βρίσκονται σήμερα σε κρίσιμο σημείο καμπής. Παραδοσιακά, το καλοκαίρι σηματοδοτεί αύξηση της επισκεψιμότητας· ωστόσο, τα πιο πρόσφατα στοιχεία του British Retail Consortium καταγράφουν τη δυσκολία λόγω των θερμοκρασιών . Τον Ιούλιο του 2025 η συνολική κίνηση πεζών μειώθηκε κατά 0,4% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι, ενώ στις κεντρικές εμπορικές οδούς η πτώση ήταν ακόμη μεγαλύτερη, φτάνοντας το 1,7%.

        Μέσα σε αυτό το περιβάλλον συνεχούς υποχώρησης, οι τοπικές αρχές καλούνται να βρουν τρόπους να αναζωογονήσουν τα κέντρα τους, να παρατείνουντον χρόνο παραμονής των επισκεπτών και να προσελκύσουν καταναλωτές και επιχειρήσεις. Παρότι οι συζητήσεις επικεντρώνονται συνήθως σε ζητήματα όπως η φορολογία, η πρόσβαση στις μεταφορές ή μεγάλα έργα ανάπλασης, αυξανόμενα τα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι ακόμη και παρεμβάσεις τόσο απλές όσο η φύτευση και η φροντίδα δέντρων στους δρόμους μπορούν να έχουν ουσιαστική συμβολή στην οικονομική βιωσιμότητα των εμπορικών οδών. 

Λιανεμπόριο και Αξίες Ακινήτων

        Το πιο άμεσο και μετρήσιμο οικονομικό όφελος από τα δέντρα στους δρόμους είναι η αύξηση της λιανικής δαπάνης. Εκτιμάτε ότι οι καταναλωτές μπορεί να ξοδεύουν 9–12% περισσότερα σε περιοχές με μεγάλα και καλοσυντηρημένα δένδρα. Τα περιβάλλοντα αυτά όχι μόνο ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να παραμένουν περισσότερο χρόνο, αλλά δημιουργούν και μια πιο θετική εικόνα για τον χώρο, γεγονός που οδηγεί σε επαναλαμβανόμενες επισκέψεις και συστάσεις. 

        Η ίδια τάση αποτυπώνεται και στις αξίες των ακινήτων. Παρότι μεγάλο μέρος της εξειδικευμένης έρευνας προέρχεται από διεθνείς πηγές, τα αποτελέσματα συμβαδίζουν και με την αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου τα σπίτια σε δενδροφυτεμένους δρόμους πωλούνται σταθερά με υψηλότερη τιμή. Μελέτες δείχνουν ότι τα ακίνητα σε πιο «πράσινα» περιβάλλοντα μπορούν να πιάσουν τιμές έως και 6% υψηλότερες σε σχέση με αντίστοιχα ακίνητα χωρίς δέντρα στους δρόμους.

Υποδομές και Εξοικονόμηση Δαπανών Υγείας

        

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΕΚΘΕΣΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΦΕΙΕΣ / LORD BYRON’S ROOM ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ / ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ

 

Συνεχίζεται με επιτυχία και προσέλευση ντόπιων και ξένων φιλότεχνων στην Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa ΡΟΔΟΠΗ στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς η έκθεση του ζωγράφου, ποιητή, θεωρητικού της τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου, με τίτλο: "Διαχρονικές Συνάφειες". Η ενότητα των έργων επικεντρώνεται σε μορφές και φιγούρες βυρωνικών ηρώων νεορομαντικού χαρακτήρα. Διεισδυτικά βλέμματα, αναδυόμενες μορφές, συμβολικές συνθέσεις ποιητικής και αρχαικής έμπνευσης με μοντερνιστική αποκρυστάλλωση.

Παράλληλα παρουσιάζεται εικαστική έκθεση Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, με έργα εμπνευσμένα από την ζωή και το έργο του μεγάλου φιλέλληνα ποιητή και αγωνιστή Λόρδου Βύρωνα, στην μόνιμη αίθουσα «Lord Byron's Room»

 

Διάρκεια εκθέσεων μέχρι και την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025.

Ξεναγήσεις κάθε Τετάρτη και Σάββατο, ώρες 8.30μ.μ.-10.μ.μ.

Είσοδος ελεύθερη.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΑΙΓΙΔΑ

ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΝΕΣΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΣ INTERNATIONAL ACTION ART.

 

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ, Ι. ΜΕΣΟΛΩΡΑ 7

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ.

COSTAS EVANGELATOS ART-ESΤ

 

Πληροφορίες: 26710 28501, 6944621286.

 

Ο Κώστας Ευαγγελάτος με τον Πρόεδρο της ΕΕΛ Κώστα Καρούσο..JPG