από το Banking News
Στο τρέχον δυναμικό περιβάλλον, η ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου δεν θα έρχεται ποτέ πρώτη.
Για βαθιά περιφρόνηση απέναντι στα ελληνικά δίκαια κάνει λόγο με παρέμβασή του στο American Enterprise Institute ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Michael Rubin, προειδοποιώντας την ελληνική ηγεσία πως αν συνεχίσει στην ίδια οδό, αυτή του ανώφελου κατευνασμού, επιδεικνύοντας συνεχώς υποχωρητικότητα, η Ελλάδα θα χάσει το μισό Αιγαίο, όπως η Κύπρος έχει χάσει το 38% των εδαφών της…
Όπως λοιπόν γράφει ο Rubin, «Δώστε στον Τούρκο Πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan αυτό που του αξίζει: Έχει παίξει με μαεστρία τα χαρτιά του για να ασκήσει διπλωματική και περιφερειακή επιρροή πολύ πέρα από την πραγματική ισχύ της Τουρκίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία είναι αδύναμη. Η οικονομία της βρίσκεται σε κακή κατάσταση.
Το νόμισμα της Τουρκίας έχει χάσει το 82% της αξίας του έναντι του δολαρίου και του ευρώ μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Erdogan κάποτε μιλούσε για το όραμά του να γίνει η Τουρκία μία από τις δέκα κορυφαίες βιομηχανικές δυνάμεις στον κόσμο• αντίθετα, η Τουρκία πέφτει ραγδαία από την κορυφαία εικοσάδα.
Δεν υπάρχει ούτε μία τουρκική τράπεζα που να μην κινδυνεύει από χρεοκοπία.
Ακόμη κι αν ο λόγος χρέους προς Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) φαίνεται ισχυρός, τα τουρκικά στατιστικά δεδομένα βασίζονται συχνά σε τίποτε άλλο παρά στη φαντασία του Erdogan.
Τα ποσοστά ιδιωτικού χρέους είναι τόσο υψηλά που οι Τούρκοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν το κεφάλαιο των δανείων τους.
Η εμπιστοσύνη που έδειξαν οι διεθνείς ηγέτες στον Erdogan πριν από δύο δεκαετίες για τη διαχείριση της οικονομίας τώρα φαίνεται παραπλανητική.
Η ανάπτυξη που γνώρισε η Τουρκία την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα είχε λιγότερη σχέση με τον Erdogan και περισσότερο με το δημογραφικό μέρισμα: πολλοί νέοι της Τουρκίας εισήλθαν στην αγορά εργασίας.
Τώρα, ωστόσο, η Τουρκία βρίσκεται σε δημογραφική παρακμή, με τον ρυθμό αύξησης του πληθυσμού της κάτω από το επίπεδο αντικατάστασης.
Ορισμένες χώρες διαχειρίζονται καλά τη μείωση του πληθυσμού. Η Τουρκία δεν θα τα καταφέρει.
Ο κουρδικός πληθυσμός της Τουρκίας όχι μόνο σημειώνει αύξηση, αλλά η κακή διαχείριση του Erdogan φέρνει την Τουρκία πολύ πίσω από κράτη όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα, που αντιμετωπίζουν παρόμοια δημογραφική πτώση».
Ωστόσο, παρά αυτή την αδυναμία, η Τουρκία κυριαρχεί στις συζητήσεις στη διεθνή σκηνή.
Όχι μόνο διατηρεί την πιο μακροχρόνια κατοχή στην Ευρώπη στην Κύπρο, αλλά απαιτεί από τον κόσμο να την αποδεχθεί και από τα Ηνωμένα Έθνη να υποκύψουν στην αρπαγή εδαφών της.
Οι μοναδικές διαφορές μεταξύ του τουρκικού κράτους-μαριονέτας στα κατεχόμενα βόρεια της Κύπρου και των ρωσικών κρατών-μαριονέτας στο Donetsk και το Luhansk είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπουν στο τουρκικό κράτος-μαριονέτα στην Κύπρο να διατηρεί γραφεία στην Ουάσιγκτον και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες πετούν απευθείας στα κατεχόμενα της Κύπρου, επιτρέποντας στους Ευρωπαίους παραθεριστές να επιδοτούν το κράτος-ναρκοκαρτέλ που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι μέσω ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Αυτό και μόνο δείχνει την βαθιά έλλειψη σεβασμού με την οποία τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν την Ελλάδα.
Mavi Vatan…
Σύμφωνα με τον Michael Rubin, «με τέτοια αδυναμία, προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι η Τουρκία πιστεύει πως η πολιτική της «Mavi Vatan» (Γαλάζια Πατρίδα) θα μπορούσε να επιτύχει την κατάληψη του μισού Αιγαίου ή ότι θα μπορούσε να επαναχαράξει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου;
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα: η Τουρκία κράτησε το ΝΑΤΟ όμηρο και ανάγκασε τη Σουηδία να ταπεινωθεί και να παραδώσει Κούρδους αντιφρονούντες για να αντιμετωπίσουν βασανιστήρια και φυλάκιση στην Τουρκία.
Ο μόνος λόγος που η Δύση προσποιείται ότι η Συρία υπό τον Ahmad al-Sharaa δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κράτος-τρομοκράτης είναι για να αποφύγει μία κρίση με τον Erdogan.
Ένα αναμορφωμένο καθεστώς της Al Qaeda έχει τόση λογική όσο και μια γυναίκα που είναι ολίγον έγκυος.
Το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν “Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα” είναι ιδιαίτερα επίκαιρο για την Τουρκία σήμερα.
Το πλήθος προσποιούνταν ότι θαυμάζει τον αυτοκράτορα μέχρι που ένα παιδί φώναξε: “Μα δεν φοράει τίποτα!”.
Σήμερα, είναι καιρός να αποκαλέσουμε τον Erdogan αυτό που πραγματικά είναι: ένας γυμνός, παρακμάζων και συρρικνωμένος δεσπότης.
Για πολύ καιρό, η Ελλάδα πίστευε ότι μια ήσυχη, υπεύθυνη προσέγγιση θα ενίσχυε τη συνεργασία της με την Ευρώπη και έτσι θα κέρδιζε επαίνους και επιρροή σε διεθνή φόρα.
Ωστόσο, τέτοιες στάσεις δεν λειτουργούν ποτέ. Όταν τρομοκρατικές ομάδες απάγουν ομήρους, πολλές κυβερνήσεις προτείνουν σιωπηρή διαχείριση.
Αυτές οι τακτικές απλώς μειώνουν την πίεση στις κυβερνήσεις και τους τρομοκράτες, αλλά δεν επιστρέφουν τα θύματα σπίτι τους.
Η έντονη φωνή μπορεί να είναι αρετή. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία δείχνει συχνά ότι “το τρίξιμο του τροχού φέρνει το λάδι”.
Αν η Ελλάδα συνεχίσει να επιδεικνύει υποχωρητικότητα, θα χάσει το μισό Αιγαίο όπως η Κύπρος έχει χάσει —προσωρινά— το 38% της επικράτειάς της.
Άλλωστε, υπάρχει μια επικίνδυνη τάση τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες να απαιτούν από μικρές δημοκρατίες να κάνουν παραχωρήσεις για να κατευνάσουν μεγαλύτερους νταήδες».
Τι πρέπει να γίνει
Όπως γράφει ο αναλυτής, σε ένα τέτοιο δυναμικό περιβάλλον, η ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου δεν θα έρχεται ποτέ πρώτη.
Ωστόσο, με τον Πρόεδρο Donald Trump στο Λευκό Οίκο, πρόθυμο να ανατρέψει διπλωματικά προηγούμενα, με την τριμερή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, με την αδύναμη οικονομία της Τουρκίας, την αυξανόμενη δυσαρέσκεια για τις ακρότητες του Erdogan και με την Ελλάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να περάσει η Ελλάδα στη διπλωματική επίθεση.
«Οι σύμμαχοι της Ελλάδας θα πρέπει να απαιτήσουν έρευνες για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και το ξέπλυμα χρήματος από την Τουρκία.
Πρέπει να πιέσουν για την ένταξη της Τουρκίας στη μαύρη λίστα της Ομάδας Χρηματοοικονομικής Δράσης (FATF), μαζί με το Ιράν, τη Μιανμάρ και τη Βόρεια Κορέα.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει τον χαρακτηρισμό των βασικών Τούρκων χρηματοδοτών ως υποστηρικτών της τρομοκρατίας.
Η Αθήνα πρέπει επίσης να απαιτήσει από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να επιβάλουν κυρώσεις στην Άγκυρα για παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας.
Η Τουρκία δεν πρέπει να έχει ασυλία για την κακοποίηση εκκλησιών, από την Αγία Σοφία έως τη Μονή της Χώρας, ούτε να γίνεται ανεκτή η δήμευση θρησκευτικών περιουσιών και η παρέμβαση στη θρησκευτική εκπαίδευση.
Η Τουρκία επιτίθεται στο Αιγαίο μόνο επειδή η Ελλάδα της επιτρέπει να έχει το πάνω χέρι.
Από τη στιγμή που ο Erdogan επιδιώκει να ξαναγράψει την ιστορία και να αναθεωρήσει μακροχρόνια σύνορα, η Ελλάδα έχει δύο επιλογές: είτε να περιορίσει τη συζήτηση στο Αιγαίο είτε να επαναφέρει στο προσκήνιο την υπόθεση του Χατάι—μια περιοχή που προσάρτησε η Τουρκία μετά από ψευδοδημοψήφισμα.
Η Ελλάδα έχει πολλά διπλωματικά “βέλη στη φαρέτρα” της και ο Εrdogan “δεν φοράει ρούχα”.
Το ερώτημα για τους Έλληνες διαμορφωτές πολιτικής είναι αν το status quo είναι βιώσιμο και αν οι διπλωματικές στρατηγικές που μπορεί να λειτουργούν μεταξύ συμμάχων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι σχετικές με την πρόκληση που θέτει σήμερα η Τουρκία. Ειλικρινά, η απάντηση θα έπρεπε να είναι προφανής» καταλήγει ο Michael Rubin.
Όπως λοιπόν γράφει ο Rubin, «Δώστε στον Τούρκο Πρόεδρο Recep Tayyip Erdogan αυτό που του αξίζει: Έχει παίξει με μαεστρία τα χαρτιά του για να ασκήσει διπλωματική και περιφερειακή επιρροή πολύ πέρα από την πραγματική ισχύ της Τουρκίας.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία είναι αδύναμη. Η οικονομία της βρίσκεται σε κακή κατάσταση.
Το νόμισμα της Τουρκίας έχει χάσει το 82% της αξίας του έναντι του δολαρίου και του ευρώ μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Erdogan κάποτε μιλούσε για το όραμά του να γίνει η Τουρκία μία από τις δέκα κορυφαίες βιομηχανικές δυνάμεις στον κόσμο• αντίθετα, η Τουρκία πέφτει ραγδαία από την κορυφαία εικοσάδα.
Δεν υπάρχει ούτε μία τουρκική τράπεζα που να μην κινδυνεύει από χρεοκοπία.
Ακόμη κι αν ο λόγος χρέους προς Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) φαίνεται ισχυρός, τα τουρκικά στατιστικά δεδομένα βασίζονται συχνά σε τίποτε άλλο παρά στη φαντασία του Erdogan.
Τα ποσοστά ιδιωτικού χρέους είναι τόσο υψηλά που οι Τούρκοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν το κεφάλαιο των δανείων τους.
Η εμπιστοσύνη που έδειξαν οι διεθνείς ηγέτες στον Erdogan πριν από δύο δεκαετίες για τη διαχείριση της οικονομίας τώρα φαίνεται παραπλανητική.
Η ανάπτυξη που γνώρισε η Τουρκία την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα είχε λιγότερη σχέση με τον Erdogan και περισσότερο με το δημογραφικό μέρισμα: πολλοί νέοι της Τουρκίας εισήλθαν στην αγορά εργασίας.
Τώρα, ωστόσο, η Τουρκία βρίσκεται σε δημογραφική παρακμή, με τον ρυθμό αύξησης του πληθυσμού της κάτω από το επίπεδο αντικατάστασης.
Ορισμένες χώρες διαχειρίζονται καλά τη μείωση του πληθυσμού. Η Τουρκία δεν θα τα καταφέρει.
Ο κουρδικός πληθυσμός της Τουρκίας όχι μόνο σημειώνει αύξηση, αλλά η κακή διαχείριση του Erdogan φέρνει την Τουρκία πολύ πίσω από κράτη όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα, που αντιμετωπίζουν παρόμοια δημογραφική πτώση».
Ωστόσο, παρά αυτή την αδυναμία, η Τουρκία κυριαρχεί στις συζητήσεις στη διεθνή σκηνή.
Όχι μόνο διατηρεί την πιο μακροχρόνια κατοχή στην Ευρώπη στην Κύπρο, αλλά απαιτεί από τον κόσμο να την αποδεχθεί και από τα Ηνωμένα Έθνη να υποκύψουν στην αρπαγή εδαφών της.
Οι μοναδικές διαφορές μεταξύ του τουρκικού κράτους-μαριονέτας στα κατεχόμενα βόρεια της Κύπρου και των ρωσικών κρατών-μαριονέτας στο Donetsk και το Luhansk είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπουν στο τουρκικό κράτος-μαριονέτα στην Κύπρο να διατηρεί γραφεία στην Ουάσιγκτον και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ οι ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες πετούν απευθείας στα κατεχόμενα της Κύπρου, επιτρέποντας στους Ευρωπαίους παραθεριστές να επιδοτούν το κράτος-ναρκοκαρτέλ που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι μέσω ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Αυτό και μόνο δείχνει την βαθιά έλλειψη σεβασμού με την οποία τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν την Ελλάδα.
Mavi Vatan…
Σύμφωνα με τον Michael Rubin, «με τέτοια αδυναμία, προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι η Τουρκία πιστεύει πως η πολιτική της «Mavi Vatan» (Γαλάζια Πατρίδα) θα μπορούσε να επιτύχει την κατάληψη του μισού Αιγαίου ή ότι θα μπορούσε να επαναχαράξει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου;
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα: η Τουρκία κράτησε το ΝΑΤΟ όμηρο και ανάγκασε τη Σουηδία να ταπεινωθεί και να παραδώσει Κούρδους αντιφρονούντες για να αντιμετωπίσουν βασανιστήρια και φυλάκιση στην Τουρκία.
Ο μόνος λόγος που η Δύση προσποιείται ότι η Συρία υπό τον Ahmad al-Sharaa δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κράτος-τρομοκράτης είναι για να αποφύγει μία κρίση με τον Erdogan.
Ένα αναμορφωμένο καθεστώς της Al Qaeda έχει τόση λογική όσο και μια γυναίκα που είναι ολίγον έγκυος.
Το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν “Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα” είναι ιδιαίτερα επίκαιρο για την Τουρκία σήμερα.
Το πλήθος προσποιούνταν ότι θαυμάζει τον αυτοκράτορα μέχρι που ένα παιδί φώναξε: “Μα δεν φοράει τίποτα!”.
Σήμερα, είναι καιρός να αποκαλέσουμε τον Erdogan αυτό που πραγματικά είναι: ένας γυμνός, παρακμάζων και συρρικνωμένος δεσπότης.
Για πολύ καιρό, η Ελλάδα πίστευε ότι μια ήσυχη, υπεύθυνη προσέγγιση θα ενίσχυε τη συνεργασία της με την Ευρώπη και έτσι θα κέρδιζε επαίνους και επιρροή σε διεθνή φόρα.
Ωστόσο, τέτοιες στάσεις δεν λειτουργούν ποτέ. Όταν τρομοκρατικές ομάδες απάγουν ομήρους, πολλές κυβερνήσεις προτείνουν σιωπηρή διαχείριση.
Αυτές οι τακτικές απλώς μειώνουν την πίεση στις κυβερνήσεις και τους τρομοκράτες, αλλά δεν επιστρέφουν τα θύματα σπίτι τους.
Η έντονη φωνή μπορεί να είναι αρετή. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία δείχνει συχνά ότι “το τρίξιμο του τροχού φέρνει το λάδι”.
Αν η Ελλάδα συνεχίσει να επιδεικνύει υποχωρητικότητα, θα χάσει το μισό Αιγαίο όπως η Κύπρος έχει χάσει —προσωρινά— το 38% της επικράτειάς της.
Άλλωστε, υπάρχει μια επικίνδυνη τάση τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες να απαιτούν από μικρές δημοκρατίες να κάνουν παραχωρήσεις για να κατευνάσουν μεγαλύτερους νταήδες».
Τι πρέπει να γίνει
Όπως γράφει ο αναλυτής, σε ένα τέτοιο δυναμικό περιβάλλον, η ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου δεν θα έρχεται ποτέ πρώτη.
Ωστόσο, με τον Πρόεδρο Donald Trump στο Λευκό Οίκο, πρόθυμο να ανατρέψει διπλωματικά προηγούμενα, με την τριμερή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, με την αδύναμη οικονομία της Τουρκίας, την αυξανόμενη δυσαρέσκεια για τις ακρότητες του Erdogan και με την Ελλάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να περάσει η Ελλάδα στη διπλωματική επίθεση.
«Οι σύμμαχοι της Ελλάδας θα πρέπει να απαιτήσουν έρευνες για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και το ξέπλυμα χρήματος από την Τουρκία.
Πρέπει να πιέσουν για την ένταξη της Τουρκίας στη μαύρη λίστα της Ομάδας Χρηματοοικονομικής Δράσης (FATF), μαζί με το Ιράν, τη Μιανμάρ και τη Βόρεια Κορέα.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει τον χαρακτηρισμό των βασικών Τούρκων χρηματοδοτών ως υποστηρικτών της τρομοκρατίας.
Η Αθήνα πρέπει επίσης να απαιτήσει από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να επιβάλουν κυρώσεις στην Άγκυρα για παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας.
Η Τουρκία δεν πρέπει να έχει ασυλία για την κακοποίηση εκκλησιών, από την Αγία Σοφία έως τη Μονή της Χώρας, ούτε να γίνεται ανεκτή η δήμευση θρησκευτικών περιουσιών και η παρέμβαση στη θρησκευτική εκπαίδευση.
Η Τουρκία επιτίθεται στο Αιγαίο μόνο επειδή η Ελλάδα της επιτρέπει να έχει το πάνω χέρι.
Από τη στιγμή που ο Erdogan επιδιώκει να ξαναγράψει την ιστορία και να αναθεωρήσει μακροχρόνια σύνορα, η Ελλάδα έχει δύο επιλογές: είτε να περιορίσει τη συζήτηση στο Αιγαίο είτε να επαναφέρει στο προσκήνιο την υπόθεση του Χατάι—μια περιοχή που προσάρτησε η Τουρκία μετά από ψευδοδημοψήφισμα.
Η Ελλάδα έχει πολλά διπλωματικά “βέλη στη φαρέτρα” της και ο Εrdogan “δεν φοράει ρούχα”.
Το ερώτημα για τους Έλληνες διαμορφωτές πολιτικής είναι αν το status quo είναι βιώσιμο και αν οι διπλωματικές στρατηγικές που μπορεί να λειτουργούν μεταξύ συμμάχων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι σχετικές με την πρόκληση που θέτει σήμερα η Τουρκία. Ειλικρινά, η απάντηση θα έπρεπε να είναι προφανής» καταλήγει ο Michael Rubin.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου