Βα­σί­λης Ἠλια­κό­που­λος: Κρί­σι­μη στιγ­μή – Πύ­κνω­ση ἱστο­ρι­κοῦ χρό­νου

 

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι Βα­σί­λης Ἠλια­κό­που­λος Κρί­σι­μη στιγ­μή – Πύ­κνω­ση ἱστο­ρι­κοῦ χρό­νου *** σύγχρονο πολιτικὸ ἀφήγημα *** Α ΛΟΙΠΟΝ ποὺ ὁ κύ­κλος σι­γὰ-σι­γὰ κλεί­νει ξα­νά! Μέ­σα του βρί­σκον­ται πο­λιορ­κη­μέ­νες οἱ τρεῖς, ὑπο­τί­θε­ται δια­κρι­τές, ἐξου­σί­ες: ἐκτε­λε­στι­κή, δι­κα­στι­κή, νο­μο­θε­τι­κή. Γύ­ρω-γύ­ρω ὁ λα­ός. Ὁ λα­ὸς ἀδια­με­σο­λά­βη­τα, ἀλ­λὰ γυ­μνός! Ἡ κρί­ση εἶ­ναι ὁλο­κλη­ρω­τι­κή. Ἡ κυ­βέρ­νη­ση καὶ τὸ σύ­στη­μα ἐξου­σί­ας τὸ ξέ­ρουν καὶ ἀγω­νί­ζον­ται νὰ ξε­πε­ρα­στεῖ ἡ στιγ­μὴ καὶ νὰ φέ­ρουν τὴν ἐκτό­νω­ση μέ­σα στὰ πλαί­σια αὐ­τοῦ τοῦ πρὸ πολ­λοῦ πα­ρη­κμα­σμέ­νου συ­στή­μα­τος (προ­τοῦ ὅλα ξε­φύ­γουν πρὸς τὴν κα­τεύ­θυν­ση τῆς ἐφα­πτο­μέ­νης). Ἀπὸ κον­τὰ ἡ φα­σμα­τι­κὴ ἀν­τι­πο­λί­τευ­ση κά­θε­ται στὴ γω­νιά της καὶ κρυ­φο­κοι­τᾶ με­τρῶν­τας τὶς κι­νή­σεις της καὶ ὑπο­λο­γί­ζει τί ἔχει νὰ κερ­δί­σει. Ἡ κοι­νω­νία τα ἀν­τι­λαμ­βά­νε­ται ὅλα αὐ­τὰ καὶ ἀνα­με­τρᾶ τὶς δυ­νά­μεις της. Ἡ Δη­μο­κρα­τία εἶ­ναι στὸν ἀέ­ρα! Ἡ κα­τά­στα­ση εἶ­ναι σο­βα­ρό­τε­ρη ἀπὸ τὴν πε­ρί­ο­δο 2010-2015. Τὰ δέ­κα χρό­νια ποὺ πέ­ρα­σαν, χρό­νια ὑπο­τι­θέ­με­νης ἀνά­καμ­ψης, ἀπο­δεί­χτη­καν ὄχι ἁπλῶς ἄγο­να, ἀλ­λὰ κα­τα­στρο­φι­κά. Καὶ σύμ­φω­να μὲ τὴ δυ­να­μι­κὴ τῶν ἐπα­να­λαμ­βα­νό­με­νων κρί­σε­ων, κά­θε και­νούρ­για κρί­ση εἶ­ναι βα­θύ­τε­ρη ἀπὸ τὴν προ­η­γου­μέ­νη.        Νὰ λοι­πὸν ποὺ χρειά­ζε­ται νὰ ξα­να­βγοῦ­με στοὺς δρό­μους ὅπως τὴν πε­ρί­ο­δο 2008-2015. Ἡ συγ­κέν­τρω­ση ποὺ ἑτοι­μά­ζε­ται γιὰ τὶς 28 Φε­βρουα­ρί­ου προ­βλέ­πε­ται σα­ρω­τι­κή. Ὁ λα­ὸς κα­τα­λα­βαί­νει πο­λὺ κα­λὰ ὅτι πρέ­πει νὰ δώ­σει τέ­λος στὴν πα­ροῦ­σα δια­κυ­βέρ­νη­ση ὄχι μό­νο διό­τι ξε­πού­λη­σε τὴ χώ­ρα, ἀλ­λὰ διό­τι μὲ τὴ συγ­κά­λυ­ψη ποὺ ἐπι­χει­ρή­θη­κε —ἀνεν­δοί­α­στα καὶ ἀλα­ζο­νι­κὰ στὴν ἀρ­χή, μὲ πα­νι­κὸ στὴ συ­νέ­χεια— χά­νε­ται ἡ δια­φο­ρὰ ἀνά­με­σα στὴν ἀλή­θεια καὶ τὸ ψεῦ­δος. Ἑπο­μέ­νως καὶ ἡ αἴ­σθη­ση τῆς πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Ἡ κοι­νω­νία νοιώ­θει, πο­λὺ σω­στά, ὅτι χρειά­ζε­ται τὴν ἀλή­θεια γιὰ νὰ μπο­ρέ­σει νὰ ζή­σει μὲ ἀξιο­πρέ­πεια. Ἄγνω­στοι ἄν­θρω­ποι ἀπὸ παν­τοῦ ση­κώ­νον­ται καὶ θε­ω­ροῦν τὸν ἑαυ­τό τους κα­τὰ κά­ποιον τρό­πο ἐπι­στρα­τευ­μέ­νο. Ἡ κυ­βέρ­νη­ση δὲν θὰ ἀν­τέ­ξει τὶς κι­νη­το­ποι­ή­σεις ποὺ ἔρ­χον­ται καὶ σύν­το­μα θὰ πέ­σει. Τὸ ἐρώ­τη­μα εἶ­ναι: καὶ με­τὰ τί;        Ἂς ρί­ξου­με λοι­πὸν μιὰ μα­τιὰ σ’ αὐ­τὴ τὴν κοι­νω­νία. Κα­λω­σο­ρί­ζον­τας μιὰ ἰλιγ­γιώ­δη τε­χνι­κὴ ἀνά­πτυ­ξη δί­χως σχέ­διο καὶ δί­χως ἀρ­χές, βρέ­θη­κε στὴν πα­ρά­ξε­νη κα­τά­στα­ση ὅπου μιὰ ἀπί­στευ­τη ἕως τώ­ρα εὐ­κο­λία ἔκα­νε τὰ πράγ­μα­τα ἐξαι­ρε­τι­κὰ δύ­σκο­λα. Ἀπο­κομ­μέ­νη πλέ­ον ἀπὸ τὴν Ἱστο­ρία της καὶ τὶς πα­ρα­δό­σεις της δια­τη­ρεῖ μὲ αὐ­τὲς μιὰ σχέ­ση πε­ρί­που του­ρι­στι­κή. Δί­χως πνευ­μα­τι­κὸ κέν­τρο, δί­χως τὴν αἴ­σθη­ση τοῦ Ἱε­ροῦ καὶ τοῦ ἀπα­ρα­βί­α­στου, δυ­σκο­λεύ­ε­ται νὰ ὁρί­σει τί ἔχει ἀξία στὴ ζωή. Ἐξα­το­μι­κευ­μέ­νη καὶ ἀπο­λί­τι­κη ἀδυ­να­τεῖ νὰ ἀμυν­θεῖ ἐνάν­τια στὸ ἐπι­θε­τι­κὸ μπα­ρὰζ ποὺ δέ­χε­ται ἀπὸ τὴν ὀρ­γα­νω­μέ­νη ἐγ­χώ­ρια ἐλὶτ ποὺ ὑπα­κού­ει σὲ παν­το­δύ­να­μα ξέ­να κέν­τρα καὶ συ­νερ­γά­ζε­ται μὲ διε­θνεῖς ἑται­ρεῖ­ες. Χώ­ρα καὶ λα­ὸς σὲ κα­τά­στα­ση ἡμια­ποι­κί­ας ξε­που­λιόν­ται κυ­νι­κὰ στὸν πρῶ­το τυ­χόν­τα ὅσο-ὅσο. Ἀν­τι­μέ­τω­πος αὐ­τὸς ὁ λα­ὸς μὲ κα­λο­στη­μέ­να δί­κτια ἐλέγ­χου ἔχει νὰ ἀν­τι­με­τω­πί­σει ἐπὶ πλέ­ον ἕναν ἐσω­τε­ρι­κὸ στρα­τὸ ἐάν, σὰν ὕστα­τη λύ­ση, κα­τέ­βει στὸ δρό­μο. Σὲ αὐ­τὴ τὴ πα­θη­τι­κὴ κα­τά­στα­ση ἀδυ­να­τεῖ νὰ γεν­νή­σει μιὰ ἡγε­σία ἱκα­νὴ νὰ τὸν ὁδη­γή­σει μέ­σα ἀπὸ τὶς ἐσω­τε­ρι­κὲς καὶ ἐξω­τε­ρι­κὲς Συμ­πλη­γά­δες. Ὑπο­ψιά­ζε­ται, πο­λὺ σω­στά, ὅτι αὐ­τὲς εἶ­ναι ὁ Ἐμ­φύ­λιος καὶ ἡ ξέ­νη ἐπέμ­βα­ση καὶ ἡ φαν­τα­σία του ἀνα­στέλ­λε­ται.        Τί μᾶς μέ­νει λοι­πὸν νὰ κά­νου­με; Ἐδῶ ποὺ φτά­σα­με δὲν μπο­ροῦ­με νὰ κά­νου­με πί­σω. Τὰ ἀπο­τε­λέ­σμα­τα ὅσων κά­να­με καὶ ὅσων δὲν κά­να­με μᾶς πρό­λα­βαν καὶ εἴ­μα­στε φρι­χτὰ ἀπρο­ε­τοί­μα­στοι. Χω­ρὶς λαϊ­κὲς ὀρ­γα­νώ­σεις, χω­ρὶς κά­ποιους ἐπί κε­φα­λῆς ποὺ ἐμ­πι­στευό­μα­στε, χω­ρὶς πνευ­μα­τι­κοὺς πα­ρα­στά­τες, τοὺς με­γά­λους Γέ­ρους, τρέ­μου­με κρυ­φὰ ἐκεῖ­νο τὸ φο­βε­ρὸ «Πᾶ­με κι ὅπου βγεῖ»! Ὅμως ὄχι! Μὲ τὴν νο­μο­τέ­λεια τοῦ ἀρ­χαί­ου δρά­μα­τος ἕνας κό­σμος βα­δί­ζει πρὸς τὴ δύ­ση του, ἡ πύ­κνω­ση αὔ­ξη­σε καὶ μεῖς μπαί­νου­με στὸ χο­ρό. Θὰ χρεια­στοῦ­με τώ­ρα ὅλο μας τὸ θάρ­ρος, ἔν­στι­κτο καὶ μυα­λό. Θὰ φτιά­ξου­με ὅ, τί χρεια­ζό­μα­στε ἐν πο­ρείᾳ καὶ τὴ χώ­ρα ἀπ’ τὴν ἀρ­χή. Πη­γή: Με­τα­με­σο­νύ­κτια Ἡμε­ρο­λό­για, 25-02-2025. https://​met​ames​onyk​tiae​mero​logi​a.​blo​gspo​t.​com/​2025/​02/​blog-​post 25.​htmlμ Βα­σί­λης Ἠλια­κό­που­λος. Βι­βλία του: Ἀνα­μνή­σεις ἑνὸς Πε­ρι­πλα­νώ­με­νου (Ρο­­ ­δα­­κιό, 2001), Νυ­χτε­ρι­νὲς Ἱστο­ρί­ες (ἐκδ. Πα­νο­πτι­κόν, 2014), Οὐ­το­πία, (ἐκδ. Πα­νο­πτι­κόν, 2021) καὶ Τὸ Πα­λαι­στι­νια­κὸ Σκο­τά­δι (ἐκδ. «Ἀλή­στου Μνή­μης», 2024). Δια­τη­ρεῖ τὸ ἱστο­λό­γιο Με­τα­με­σο­νύ­κτια Ἡμε­ρο­λό­για:  https://metamesonyktiaemerologia.blogspot.com/

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Manage your email settings or unsubscribe.