ΠΟ
ΜΙΚΡΗ ἀπεχθανόταν τὶς τρῦπες. Τὶς τρῦπες στὰ ροῦχα της, τὶς
τρῦπες στὸ χῶμα ὅπου χάνονταν μέσα τὰ μυρμήγκια, τὶς τρῦπες στὰ
δέντρα ποὺ μέσα τους κρύβονταν οἱ φίλοι της οἱ σκίουροι, τὴν
τρῦπα τοῦ στόματος ποὺ ἐξαφάνιζε τὸ φαγητό, τὶς τρῦπες τῶν
ματιῶν πού, ὅταν ἄνοιγαν, ξεθώριαζαν τὰ ὄνειρα. Ὅμως πιὸ πολὺ τὴν
ἐνοχλοῦσαν οἱ τρῦπες ποὺ σχημάτιζαν τὰ σύννεφα στὸν οὐρανό.
Ὀνειρευόταν νὰ γίνει μπαλωματοῦ. Ἕνωσε πιρούνια καὶ
ἔφτιαξε μία τεράστια βελόνα. Πῆρε κουκούλια μεταξοσκώληκα
καὶ μία μεγάλη σκάλα. Θὰ ἀνέβαινε στὸν οὐρανὸ νὰ μπαλώσει τά
σύννεφα.
Ἕνας κεραυνὸς τῆς χάλασε τὰ σχέδια. Μία τρῦπα ἄνοιξε γι’ αὐτὴν τὴν ἄλλη μέρα στὸ νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ.
Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλλογὴ Ἡ ἀγελάδα τοῦ γείτονα (Μικροδιηγήματα, ἐκδ. ΑΩ, 2023).
Μπούλη Ἀνδρεάδου (Ἀθήνα, 1939). Συμμετεῖχε στὶς ἀνθολογίες Φλέβες Γραφῆς (ἐκδ. Ρώμη, 2019) καὶ Γράμμα ἀπὸ μιὰ ἄλλη Ήπειρο (ἐκδ. Ρώμη, 2022). Διηγήματα καὶ ποιήματά της ἔχουν δημοσιευτεῖ σὲ λογοτεχνικὰ περιοδικά.
Εἰκόνα: Gustave Courbet, Ἡ ἀρχὴ τοῦ κόσμου (λεπτομέρεια), 1866.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου