Στο αφιέρωμα στον Σάββα Παύλου στο νέο τεύχος του περιοδικού "Κυπριακή Εστία" που μόλις κυκλοφόρησε, περιλαμβάνεται και το άρθρο μου "Κυπριωτισμός και Αθηνοκεντρισμός στο έργο του Σάββα Παύλου". Ένα μικρό απόσπασμα:
Ως κυπριωτισμό ο Σάββας έβλεπε «τη στάση που καθιερώνει και θεσμοθετεί την κυπριακή απομόνωση και την επαρχιακή επανάπαυση, καθώς και τον περιορισμό στα καθ’ ημάς, την τάση αναγωγής του κυπριακού επαρχιωτισμού σε αύταρκες πολιτιστικό μόρφωμα, της περιχαράκωσης από το νεο-ελληνικό».
Δεν αναφερόταν στις γόνιμες και νόμιμες αντιθέσεις της σύμπλευσης της κυπριακής ιδιαιτερότητας ή στην αυτονόητη ανάδυση της τοπικής παραγωγής που λειτουργεί καθαρτικά για το πνεύμα, αλλά στην προσπάθεια απομόνωσής της από τον ευρύτερο ελληνισμό, της περιχαράκωσής της σε ένα κυπριωτισμό, ο οποίος αντίθετα προς τη μακραίωνη ιστορία του νησιού επιδιώκει την ανάπτυξη μιας κυπροκεντρικής εθνικής συνείδησης και τον εθνικό αποχρωματισμό, τον υπερτονισμό της ιδιωματικής ταυτότητας και των στοιχείων που διαφοροποιούν την Κύπρο από τον υπόλοιπο ελληνισμό…
Το πεδίο διαμάχης με τους εκπροσώπους του νεοκυπριακού απομονωτισμού ποικίλλει. Αφορά, για παράδειγμα, τις κραυγές για απαγόρευση της εισαγωγής των ελλαδικών βιβλίων στην Κύπρο ή την απαγόρευση για αναμετάδοση της ΕΡΤ και τις διαδηλώσεις για να σταματήσει η άφιξη Ελλαδιτών καλλιτεχνών με το επιχείρημα ότι έτσι θα δουλεύουν περισσότερο οι Κύπριοι καλλιτέχνες.
Ο Σάββας γράφει ήδη από το 1986 άρθρο στο περιοδικό Αυτοδιάθεση στηλιτεύοντας την κακομοιριά και καιροσκοπισμό της περιχαράκωσης αυτής για απομόνωση της Κύπρου από τη διακίνηση ιδεών που συντελείται στον ευρύτερο ελληνισμό.
«Παρ’ όλον ότι όλοι εδώ έχουν χάσει κάθε μέτρο σύγκρισης και διακηρύσσουν ότι είναι φοβεροί και τρομεροί, κατά βάθος ξέρουν πως αυτά είναι πύργοι από τραπουλόχαρτα. Καταλαβαίνουν πως αν δεν περιχαρακωθούν θα λάμψει η κατωτερότητά τους. Ζητούν λοιπόν η Κύπρος να καταντήσει (ή να παραμείνει) μια θλιβερή επαρχία για να εναρμονίζεται με το δικό τους θλιβερό επίπεδο». Ο ελεύθερος άνθρωπος όμως είναι οικουμενικός…..Την ίδια στιγμή όμως, το πρόταγμα συσπείρωσης του Σάββα περιλαμβάνει την επίμονη άρνηση του αθηναϊκού μονοκεντρισμού. Αν τονίζει ορθά αντί για «εκδόσεις Αιγαίον» και «τόπο έκδοσης τη Λευκωσία, έγραφε Αθήνα και το όνομα ενός εκδοτικού οίκου της ελληνικής πρωτεύουσας (δηλαδή, αν αλλαζε απλώς το περιτύλιγμα και όχι η ουσία) θα πωλούσε, πιστεύω, πολλαπλάσια αντίτυπα». Ο αθηνοκεντρισμός συνιστά μια άλλη μορφή απομονωτισμού, που περιχαρακώνει το ελληνικό κράτος στην Αθήνα, αρνούμενο να συνδιαλλαγεί οργανικά με τα υπόλοιπα τμήματα του ελληνισμού και συρρικνώνοντας με τον τρόπο αυτό την απήχηση της ελληνικότητας. Ο Σάββας δεν πιστεύει στον απομονωτισμό ή στην περιχαράκωση, είτε αυτός προέρχεται από την Κύπρο, είτε από την Αθήνα: πιστεύει σε ένα σύνολο ελληνισμό, στον οποίο το τοπικό συνδιαλέγεται με τη μητρόπολη και το αντίστροφο.
...
Αχιλλέας Αιμιλιανίδης.
λες οι αντιδράσεις:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου