Ο Λε Κορμπυζιέ μιλούσε
για την πόλη ως «κατάσχεση της φύσης από τον άνθρωπο»…Μιλούσε ακόμη για τη «πολεοδομία
τριών διαστάσεων», εις ύψος και εις βάθος, που προφανώς σήμαινε πολυόροφες αλλά και υπόγειες κατασκευές, που
προφανώς συνεπάγονταν πολλά και διάφορα οφέλη για την ποιότητα ζωής :
Εξοικονόμηση επιφανειακού χώρου, καλύτερο ηλιασμό και αερισμό του χώρου,
μικρότερες αποστάσεις μεταξύ των χρήσεων, καλύτερη αποθήκευση οχλουσών χρήσεων
(π.χ στάθμευση οχημάτων)μικρότερη επέκταση των αστικών περιοχών εις βάρος της φύσης,
μικρότερη κατανάλωση ενέργειας. Η απόφανση του Λε Κορμπυζιέ ήταν : Ο ήλιος , το πράσινο και ο χώρος ,πρώτα υλικά της πολεοδομίας…
Ως υποστηρικτής των
απόψεων του Λε Κορμπυζιέ τουλάχιστον από το 1989 (σχετικά δες ΝΕΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ,
Μάϊος 1989, «Χωροπλασία και αποκέντρωση») δεν ήταν δυνατόν παρά να σημειώσω τις
επίμονες βολές εναντίον του αυτονόητου, από διάφορες – ακαδημαϊκές και
κινηματικές πηγές – τα τελευταία χρόνια…Οι βολές εναντίον των υπογείων γκαράζ ή
εναντίον των υψηλών κτιρίων εν γένει – λες και οι απόψεις του Λε Κορμπυζιέ και
των «επιγόνων» του υποστήριζαν άκριτα το «ύψος» σε όλες τις εκδοχές του – έδειχναν
μιαν τρομακτική ιδεολογική αδράνεια και
έναν εξωφρενικό συντηρητισμό απέναντι σε αστικές δομές (π.χ Αθήνα) με τεράστια ελλείμματα
χώρου, πράσινου και ηλιασμού….
Όμως η ζωή συνεχίζεται,
ο κριτικός λόγος και η εμπειρία ξεπερνούν διάφορες «προοδευτικές» αγκυλώσεις , ενώ η αξία του
πράσινου σε «υψιπετή» αστικά
συστήματα γίνεται όλο και πιο έκδηλη,
παρέχοντας ιδέες και εμπνεύσεις σε όλους μας . Έτσι, παρά τις αντιρρήσεις που
θα μπορούσε κανείς να προβάλλει όσον αφορά το μέγεθος κάποιων υπερ-υψωμένων κτιρίων (111 ή 78 μέτρων), αντιρρήσεις που
προφανώς τελούν σε συνάρτηση με τη φυσιογνωμία του ευρύτερου
χώρου, τα κτίρια αυτά όχι απλώς
επιτρέπουν μια σημαντική άνεση χώρου στον περίγυρό τους αλλά και μπορούν να «αρθρώνονται»
με το πράσινο για βιοκλιματικούς γενικά σκοπούς – όπως η περίπτωση του «οικολογικού
ουρανοξύστη» στη Φραγκφούρτη (Σχετικά Φωτεινή Γεωργακοπούλου , ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ και Greekarchitects…)
Να λοιπόν μια
ενδιαφέρουσα είδηση που έρχεται από την Ιταλία, δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο
των γεωτεχνικών (PEEGEP) ύστερα από ανθολόγηση του Αλέκου Χωνά και αφορά μια «περιβαλλοντικά φιλική»
διαχείριση της υψηλής δόμησης :
«Αν δεν μπορείς να
φυτέψεις πράσινο οριζοντίως, βάλ'το...καθέτως, φαίνεται να σκέφτηκε ένας
επινοητικός Ιταλός αρχιτέκτονας. Κάπως έτσι κατασκευάζεται αυτή τη στιγμή στο
Μιλάνο αυτό που οι εμπνευστές του αποκαλούν «το πρώτο κάθετο δάσος» στο κόσμο
. Πρόκειται για ένα καταπράσινο «διπλό» συγκρότημα ουρανοξυστών με διαμερίσματα και καταστήματα, το «Bosco Verticale» (μπόσκο βερτικάλε) στην περιοχή 'Ιζολα, πολύ κοντά στο κέντρο της ιταλικής μεγαλούπολης. Οταν ολοκληρωθεί θα αποτελείται από δυο ουρανοξύστες, ύψους 111 και 78 μέτρων αντίστοιχα.
Το σχέδιο του
αρχιτέκτονα Στέφανο
Μποέρι έχει ως στόχο την διευκόλυνση των συνθηκών
διαβίωσης στο κέντρο της πόλης, την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα αλλά
και την εξοικονόμηση ενέργειας ειδικά το καλοκαίρι.
Ήδη έχουν ολοκληρωθεί οι
δυο «ουρανοξύστες» κι αυτή τη στιγμή τοποθετούνται οι «προσόψεις» του κτιρίου,
δηλαδή 730 δέντρα (ύψους 3, 6 και 9 μέτρων), 5.000 θάμνοι και 11.000 χαμηλά
φυτά. Οι κατασκευές διαθέτουν ειδικές προθήκες σε ορισμένους ορόφους που επιτρέπουν
την ανάπτυξη μεγάλων δέντρων που θα λειτουργήσουν σαν ένα φυσικό φίλτρο, το
οποίο θα καθαρίζει τον αέρα της πόλης, θα παράγει οξυγόνο και θα μειώσει την
ηχορύπανση.
Θα τοποθετηθούν επίσης
αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα ώστε τα δύο κτίρια να είναι ενεργειακά
αυτόνομα, ενώ η άρδευση όλου αυτού του πράσινου θα γίνεται από την ανακύκλωση
των υδάτων που χρησιμοποιούνται για τη κάθε πολυκατοικία.
Το κόστος κατασκευής του
έργου, το οποίο εντάσσεται στο πρόγραμμα «BioMilano» στο πλαίσιο του οποίου
δημιουργείται μια πράσινη ζώνη μέσα στη πόλη, ανέρχεται σε 65 εκατομμύρια ευρώ.
Έχει υπολογιστεί ότι αν το δάσος αυτό βρισκόταν στο έδαφος θα κάλυπτε περίπου
10.000 τετραγωνικά μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου