Περίπατος στις αρχαιότητες του Υμηττού….

Σάββατο, 2.3.13,  ώρα 8.30, με τον ΟΦΒΘ, www.omilosfi.gr τηλ. 96 57 879 , 6977 578 747, "ξεναγός" Γιάννης Σχίζας

Ο ερευνητής της Μεσογείου Φερνάντ Μπρωντέλ υποστήριζε ότι τα βουνά είναι ο μεγάλος συντηρητής του παρελθόντος – λόγω  των περιορισμένων δραστηριοτήτων του ανθρώπου σ’ αυτά.  Ο λόγος του εξακολουθεί να  ισχύει και σήμερα,   παρά την ορεινή οδοποιϊα, τα χιονοδρομικά, τη τοποθέτηση κεραιών της τηλεφωνίας ή της τηλεόρασης ,και αρκετά άλλα.

Σήμερα ακόμη  και ένα βουνό τόσο κοντινό  όπως ο Υμηττός, μπορεί να διατηρεί    ίχνη  της   τρισχιλιετούς γειτνίασής του  με τη πρωτεύουσα   που στάθηκε λίκνο του κλασικού πολιτισμού, για να παρακμάσει στη συνέχεια, να περάσει στην  αφάνεια,  αλλά για  να γίνει  τελικά τόσο μεγάλη ώστε να  δώσει λαβή για πολυάριθμα σχέδια  αποκέντρωσης……

Το όνομα «Υμηττός» διασώζει  μικρό μέρος από την πελασγική ιστορία του αττικού χώρου , κοντά σε μια σειρά από  άλλα τοπωνύμια που αναφέρει ο Ηρόδοτος : Κίκυννα, Αιξωνή, Σφηττός, Αλαί Αιξωνίδες. Τον 2^ο μΧ αιώνα ο περιηγητής Παυσανίας  στο «Ελλάδος περιήγησις» μιλάει για  ένα άγαλμα του Διός που υπήρχε στην κορυφή του βουνού, καθώς επίσης και για δυο  ναϋδρια  της παλαιάς θρησκείας,  που είχαν μέτωπο την πεδιάδα των Μεσογείων : Ήταν οι βωμοί του Ομβρίου Διός και του Απόλλωνος Προοψίου, με αντίστοιχη αποστολή  τον εξευμενισμό του θείου για τις βροχοπτώσεις και την εμφάνιση του φωτός…. Από όλες αυτές τις εκφάνσεις της Αρχαίας Θρησκείας σώθηκαν μόνο τα ερείπια των δυο βωμών, ενώ το άγαλμα με την άκρως εντυπωσιακή χωροθέτησή του,  αναζητήθηκε  χωρίς αποτέλεσμα.

Η γεωλογική «σχέση» του Υμηττού  με υλικά όπως το κυανότεφρο   μάρμαρο καθόρισε και μια σειρά επεμβάσεις που έγιναν στην περίοδο της Ρωμαιοκρατίας . Όταν η απόληψη λευκού μαρμάρου υψηλής ποιότητας από άλλες  περιοχές ατόνησε, οι Ρωμαίοι στράφηκαν στον Υμηττό για να συλλέξουν υλικά συμπαγή, με επιτόπια επεξεργασία, κυρίως για τις ανάγκες των εξοχικών επαύλεών τους…Σήμερα τα ίχνη αυτής της δραστηριότητας είναι ορατά σε περιοχές γύρω από τον Υμηττό – π.χ στην Ηλιούπολη -  με επιτόπια λαξευμένους  μικρούς κίονες, αφημένους πλέον  στη φθορά του χρόνου.

Ο οικοφιλόσοφος Σουμάχερ  υποστήριζε ότι «το μικρό είναι όμορφο», κάνοντας κριτική   σε διάφορα μεγέθη που δυναστεύουν τη ζωή μας. Με το ίδιο σκεπτικό κι εμείς  μπορούμε  να υποστηρίξουμε ότι «το κοντινό είναι όμορφο», αναζητώντας στον άμεσο περίγυρό μας όσα  συχνά παραγνωρίζουμε,  υπό την επίδραση μιας αγχοτικής αναζήτησης του «εξωτικού» …