Μινιόν το κατάστημα, μεγάλες οι μνήμες….

No news is good news, λέει το αγγλοσαξωνικό γνωμικό – κάτι που σε ελεύθερη απόδοση  σημαίνει : Όλα τα νέα είναι κακά, καλό  νέο είναι το μηδέν νέο – όπως στο Βιετνάμ οι Αμερικανοί  έλεγαν «καλός Βιετκόγκ είναι ο νεκρός Βιετκόγκ», ή  όπως οι νεοφιλελεύθεροι  μεταρρυθμιστές του συνταξιοδοτικού συστήματος υπαινίσσονταν  «καλός συνταξιούχος είναι  ο νεκρός συνταξιούχος»….Όμως αραιά και που, έστω και υπ’ αυτές τις συνθήκες,  εμφανίζεται και  κάποιο ευχάριστο  νέο.  Και ένα τέτοιο αναμφίβολα είναι η επαν-αξιοποίηση  του ιστορικού αθηναϊκού κτιρίου της οδού Πατησίων, όπου στεγαζόταν το παλιό πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ….Η σχετική αναφορά  για την μεταστέγαση του ΥΠΕΚΑ στο κτίριο της οδού Πατησίων – γύρω από το οποίο και σε ακτίνα  όχι μεγαλύτερη των 300 μέτρων, μπορεί  κάποιος σήμερα  να  αγοράσει  ηρωϊνη με το κιλό – γίνεται από το     http://www.iefimerida.gr/print/77848,

Το Μινιόν με κάνει να θυμάμαι τα νιάτα μου – καθώς  δούλεψα εκεί ένα μήνα, τον Δεκέμβρη του 1970, μαθαίνοντας καλά δυο πράγματα : Πρώτον, τη τρομακτική καταπόνηση που προκαλεί η ορθοστασία στους πωλητές. Και δεύτερον, την κατάτμηση και εξουδετέρωση  του χρόνου των εργαζομένων, λόγω του διακεκομμένου ωραρίου.  Αυτή η τελευταία εμπειρία μου έδωσε την ώθηση να συνηγορήσω, κάτι χρόνια αργότερα, κυρίως από τις στήλες του περιοδικού ΝΕΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ,  με το συνεχές ωράριο, αλλά και να διατυπώσω την πιο γενική και θεωρητική άποψη της «χρονοθέτησης» των δραστηριοτήτων μέσα στον αστικό ιστό (αντίστοιχα με την «χωροθέτηση», που συνιστά διευθέτηση των δραστηριοτήτων στο χώρο…)

Μπορεί  η επαναξιοποίηση του  Μινιόν να γίνει αφετηρία μιας χιονοστιβάδας δράσεων και να οδηγήσει  στον επανεποικισμό του αθηναϊκού κέντρου με «σωστούς» πληθυσμούς και «υγιείς» δραστηριότητες; Πιστεύω πως όχι, δεδομένου ότι αυτός ο επανεποικισμός θέλει τη «δοσολογία» του – υπό τη μορφή μιας κρίσιμης μάζας επεμβάσεων . Παρ’ όλα αυτά, η εγκατάσταση του ΥΠΕΚΑ στη δύσμοιρη περιοχή της οδού Πατησίων, που διαθέτει πρόσβαση στο καλύτερο αστικό τοπίο  καθώς έχει  στο βάθος ορατή την Ακρόπολη, μπορεί να αποβεί  «δευτερογενώς» ωφέλιμη : Με την έννοια ότι οι τεχνοκράτες και επιστήμονες του Υπουργείου να βιώσουν άμεσα την αξία αλλά και την παραγνώριση αυτού του  συγκεκριμένου χώρου.

Τελευταίο αλλά σημαντικό : Όταν  μιλάω για τα πέριξ της Ομόνοιας, μου είναι αδύνατο να μην σκεφθώ το υπέροχο αφήγημα του Φίλιππα Φιλίππου «Ομόνοια 2000. Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας»(Εκδόσεις ΑΓΡΑ).Αυτό το λογοτεχνικό ρεπορτάζ για ανθρώπους και καταστάσεις, παραπέμπει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο σε μια πόλη με πολυπολιτισμό αλλά και  με συμβατές, συνυπάρξιμες διαφορετικότητες…..

Όλο το κείμενο για το Μινιόν  

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΤΙΡΙΟ ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΥΠΕΚΑ

 Συνδεδεμένο με την αθηναϊκή ιστορία, με εικόνες νοσταλγικές των παιδικών μας χρόνων, το πολυκατάστημα Μινιόν μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έκανε όλη την πόλη να θρηνήσει παραδόθηκε στη λήθη. Και όμως σε λίγους μήνες θα είναι έτοιμο να εξυπηρετήσει χιλιάδες πολίτες από όλη την Ελλάδα, αφού μεταφέρεται εκεί το ΥΠΕΚΑ.

Όταν το περασμένο καλοκαίρι ανακοινώθηκε πως το ΥΠΕΚΑ θα φύγει από τα περίπου 28 κτίρια που νοικιάζει σε όλη την Αττική και θα μεταφερθεί στο απαξιωμένο κέντρο της Αθήνας, υπήρξε ένα κύμα αισιοδοξίας: η ζωή και η επιχειρηματικότητα μπορούν να επιστρέψουν στις παρυφές της Ομόνοιας, ενώ ένα ιστορικό κτήριο που επί χρόνια είναι τυλιγμένο με λινάτσες, το Μινιόν θα αποκτήσει νέο ρόλο. Οι τότε ανακοινώσεις, μάλιστα, έλεγαν πως η μεταφορά θα έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος Σεπτεμβρίου.
Παραμονή της συνεδρίασης θρίλερ του Eurogroup
Οι μήνες πέρασαν, αλλά τα φθαρμένα από τον ήλιο πράσινα πανιά συνέχισαν να κρατούν ασφυκτικά τυλιγμένο το κτίριο των 4.500 τ.μ.. Τι συνέβαινε; Έλειπε μια υπογραφή! Μια υπογραφή από το υπουργείο Οικονομικών για να εκκινήσει η πιο αισιόδοξη και απτή κίνηση αναζωογόνησης του κέντρου – αλλά και εξορθολογισμού των εξόδων στέγασης μιας δημόσιας υπηρεσίας μαμούθ. Ώσπου η υπογραφή αυτή μπήκε: όπως γράφει ο Μικροπολιτικός των ΝΕΩΝ, ο Γιάννης Στουρνάρας [1] υπέγραψε την κοινή υπουργική απόφαση που επιτρέπει τη μεταφορά του υπουργείου και τη μίσθωση του κτιρίου, λίγο πριν φύγει για τις Βρυξέλλες για τη συνεδρίαση θρίλερ του Εurogroup.

Τι προβλέπεται πλέον: μέσα σε εννέα μήνες θα πρέπει να έχει μεταφερθεί το σύνολο των υπηρεσιών και να εγκατασταθούν οι 1.200 υπάλληλοι του υπουργείου. Το μηνιαίο μίσθωμα που θα πληρώνει το ΥΠΕΚΑ θα ανέρχεται στα 180.000 ευρώ, έναντι των 6 εκατομμυρίων ευρώ που δίνει ετησίως σε ενοίκια για το σύνολο των κτιρίων που ενοικιάζει. Ιδιοκτήτης του κτιρίου είναι ο όμιλος Folli Follie, που είχε αγοράσει το ιστορικό «Μινιόν» με στόχο να το μετατρέψει σε πολυκατάστημα. Οι δραματικές οικονομικές συνθήκες και κυρίως η καταρράκωση του κέντρου της Αθήνας και η φυγή των πολιτών ανέβαλλαν τα σχέδια. Όταν το ΥΠΕΚΑ προχώρησε στην εκδήλωση ενδιαφέροντος για ένα κτίριο που θα είχε τις προδιαγραφές στέγασης των υπηρεσιών του, εμφανίστηκαν πέντε υποψήφιοι, αλλά ο όμιλος Folli Follie ήταν αυτός που κάλυπτε καλύτερα τις προδιαγραφές. Με βάση τη σύμβαση (αφού πρόκειται για έργο ΣΔΙΤ), η μίσθωση έχει διάρκεια 12 ετών και ο ιδιοκτήτης υποχρεούται να κάνει όλες τις αλλαγές στο εσωτερικό και εξωτερικό του κτιρίου που έχει ζητήσει το ΥΠΕΚΑ, ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ.

Το κτίριο θα ακολουθεί τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, η πρόσοψη θα διαμορφωθεί από το γνωστό αρχιτεκτονικό γραφείο Κοκκίνου-Κούρκουλα (εμβληματικό τους έργο είναι το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς), ενώ στο εσωτερικό του κτιρίου ετοιμάζεται μια επανάσταση για τη δημόσια διοίκηση: οι χώροι θα είναι όλοι ανοιχτοί, χωρίς τοίχους, ακόμη και για τους διευθυντές! Θα υπάρχουν μόνο κάποιες αίθουσες συσκέψεων ανά όροφο που θα είναι κλειστές. Με αυτό τον τρόπο επιθυμούν να σταλεί και το μήνυμα πως τίποτα κρυφό ή κάτω από το τραπέζι δεν θα μπορεί να γίνει πια στο δημόσιο (ευσεβείς πόθοι; φαντασίωση; πιθανότητα;)
Ένα κτίριο- μια ιστορία
Το κτίριο που ταυτίστηκε με την παιδική ηλικία, την άνθηση του καταναλωτισμού στην μεταπολεμική Ελλάδα και κυρίως τα αθηναϊκά Χριστούγεννα ( ο στολισμός, η προσδοκία των δώρων), ιδρύθηκε από τον Γιάννη Γεωργακά. Το πρώτο Μινιόν εμφανίστηκε στο γνωστό σημείο το 1934 και ήταν ένα περίπτερο. Έπρεπε να φτάσει η δεκαετία του '50 για να πάρει τη μορφή του πολυκαταστήματος, με 120.000 είδη και 1.000 άτομα προσωπικό.

Σύμφωνα με παλιό ρεπορτάζ του Έθνους της Κυριακής, οι πρωτιές του ΜΙΝΙΟΝ του Γεωργακά ήταν οι εξής:
καθιέρωσε τις ετήσιες εκπτώσεις
κατάργησε τα παζάρια, που ίσχυαν μέχρι τότε, και έβαλε καθορισμένες τιμές
καθιέρωσε τη διαφήμιση στο ραδιόφωνο και αργότερα στην τηλεόραση
έβαλε στα κτίριά του κυλιόμενες σκάλες
έβαλε air condition
έκανε χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή
καθιέρωσε τη λίστα αγορών και τη λίστα γάμου
δημιούργησε σχολές πωλητών και στελεχών
καθιέρωσε τα σεμινάρια προσωπικού
λειτούργησε εστιατόριο καφετέρια-μπαρ στους ορόφους του
καθιέρωσε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στους χώρους του.
Εν μέσω της εορταστικής περιόδου, στα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου 1980 ένας εμπρησμός κατέστρεψε το πολυκατάστημα. Οι περισσότερες δυνάμεις της Πυροσβεστικής κατευθύνθηκαν στο κατάστημα «Κατράντζος» που καιγόταν συγχρόνως χωρίς να καταφέρουν να σώσουν ούτε αυτό.
Από την φωτιά διασώθηκε μόνον ο σκελετός του κτηρίου. Με δάνεια αποκαταστάθηκαν οι ζημιές στο κτίριο και το κατάστημα επαναλειτούργησε, αλλά τελικά το 1983 κρατικοποιήθηκε η επιχείρηση. Το 1998 χρεοκόπησε και το κτίριο αγοράστηκε από την οικογένεια Φάις (Elmec Sports) η οποία φιλοδοξεί να επαναλειτουργήσει το κατάστημα μετά από ανακαίνιση. Η Elmec Sports πουλήθηκε στη συνέχεια στον όμιλο Folli Follie.
http://www.iefimerida.gr/print/77848