Μέσα σε συνθήκες κρίσης,
λίγοι μπαίνουν σε σκέψεις για την ποιότητα του εμφιαλωμένου νερού, που είχε
γίνει προ ετών θέμα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, ύστερα από παρέμβαση της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF. Η καλή ποιότητα του τρεχούμενου ελληνικού νερού, που
διακινείται από το (μέχρι στιγμής…) δημόσιο δίκτυο, και ακόμη πιο συγκεκριμένα
η υπεροχή αυτού του νερού έναντι του εμφιαλωμένου, αποτελούν στοιχεία αδιαμφισβήτητα
στους χώρους των ειδικών : Και τούτο γιατί το εμφιαλωμένο νερό διακινείται με «περίεργες»
μορφές, εκτίθεται συχνά στον ήλιο και
παραμένει για άγνωστο χρόνο σε αποθήκες…
Βέβαια στον Α΄ κόσμο που (προς
το παρόν…) είμαστε, οι έλεγχοι του προτεινόμενου προς πόση νερού δεν λείπουν –
απόδειξη ότι προ ετών η εταιρεία ΠΕΡΙΕ υποχρεώθηκε να αποσύρει τεράστιες
ποσότητες εμφιαλωμένου νερού από τη κατανάλωση, λόγω της ανίχνευσης βενζολίου.
Απόδειξη ακόμη η Κύπρος, όπου
λειτούργησαν μηχανές πώλησης νερού έτσι ώστε να αποφεύγεται η εμφιάλωσή του με τις
όποιες δυσμενείς επιπτώσεις. Ακόμη και στην Χώρα της Κύθνου διαπίστωσα αυτό το
καλοκαίρι, ότι χάρις στην ευρηματικότητα τοπικής δημοτικής επιχείρησης, το πόσιμο νερό
μιας τοπικής πηγής διοχετευόταν στην κατανάλωση με αυτόματους πωλητές, χωρίς τη
διαμεσολάβηση της εμφιάλωσης…
Τα πράγματα όμως αλλάζουν
ριζικά στον Τρίτο Κόσμο, όπου το δημόσιο νερό είναι αμφίβολης ποιότητας, όπου
το καλό πόσιμο νερό σπανίζει, όπου η εμφιάλωση από ιδιωτικούς φορείς φαίνεται
να αποτελεί τη μόνη αξιόπιστη λύση. Και όμως, ένα ντοκυμαντέρ του Ελβετού σκηνοθέτη Urs Schnell και του
δημοσιογράφου Res Gehriger αμφισβητεί αυτή τη λύση, ύστερα από έρευνα πάνω στη
πρακτική της εταιρείας ΝΕΣΤΛΕ – του μεγαλύτερου παραγωγού εμφιαλωμένου νερού
στον κόσμο…. Η έρευνα αναφέρεται κυρίως στην ιδιοποίηση των υπόγειων υδάτων από
την εταιρεία, στις συνέπειες αυτής της ιδιοποίησης
στους χρήστες των επιφανειακών υδάτων, στις βρύσες και τα πηγάδια που στερεύουν,
κι εν τέλει στην εκτόξευση της τιμής αυτού
του πολύτιμου υγρού…
Σχετικά δες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου