Κάσιους Κλαίη , Mωχάμετ Άλυ

Ξεκίνησε ως Κάσιους Κλαίη, αυτομετονομάστηκε σε Μωχάμετ Άλυ. Ήταν εκείνα τα χρόνια, δεκαετίες 60 και 70, που στην Αμερική οι κατατρεγμένοι Μαύροι αναζητούσαν ιδεολογικές φωλιές για να αισθανθούν ξανά αυτοεκτίμηση και  εγκαρδιότητα.  Και κάποιοι γίνονταν  Μουσουλμάνοι, γιατί έτσι αποστρέφονταν τις δυτικές αξίες του καταναλωτισμού, του λευκού καθωσπρεπεισμού  και της μισαλλοδοξίας. Θυμάμαι ένα βιβλίο που είχα διαβάσει τότε, και το θυμάμαι για τον υπέροχο τίτλο του αλλά και για το περιεχόμενό του : Ήταν το «Ψυχή στον πάγο» του Έλντριτζ Κλήβερ, επίσης Αφροαμερικανού, που γνώρισε  πολλά και διάφορα  ρεύματα μέχρι να επανα-θητεύσει στις αμερικανικές αξίες…

Ο Κάσιους Κλαίη πέρασε κι αυτός από το «πεδίο βαρύτητας» του αμερικάνικου Μουσουλμανισμού και μετονομάστηκε το 1964 σε Μωχάμετ Άλυ, προσχωρώντας στην οργάνωση «Έθνος του Ισλάμ». Το 1967 , επί εποχής πολέμου  Βιετνάμ, αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό για θρησκευτικούς λόγους, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει διώξεις και αποδοκιμασία από την κοινωνία.  Το 1970 επανέκαμψε στα ριγκ για να νικήσει κάτι  αντιπάλους που όταν τους έβλεπες φώναζες «μαμά μου», από απόσταση…

Και τώρα αυτός ο υπερπαίδαρος πάσχει από Πάρκινσον και είναι στα μαύρα χάλια του… Μου θυμίζει τον Νίκο Κοεμτζή , όπως τον είδα να πουλάει το βιβλίο του στον περίβολο των δικαστηρίων της Σχολής Ευελπίδων  λίγα  χρόνια πριν το θάνατό του : Ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψεις ότι αυτός ο μικροκαμωμένος και ηλικιωμένος κύριος  είχε διαδεχτεί το λιοντάρι που αποθανατίστηκε στο «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο», του Διονύση Σαββόπουλου