Η λογική των εγκαινίων και το πεδίο του Άρεως

Η λογική των εγκαινίων αποφέρει τιμή και δόξα στους εγκαινιάζοντες  , όμως τα έργα εκτός από εγκαίνια και ολοκλήρωση χρειάζονται συντήρηση, προστασία και επιμέλεια. Η εμπειρία των πεζοδρόμων της Αθήνας που δημιουργήθηκαν   πλην  αφέθηκαν  στην τύχη τους,  είναι χαρακτηριστική. Ο πεζόδρομος της  Διονυσίου του Αρεοπαγίτου διαπερνάται συχνότατα και μάλλον ανεμπόδιστα από διάφορες μοτοσυκλέτες, γιατί η συντήρηση του  «πεζοδρομικού» του χαρακτήρα ουδόλως απασχολεί τις αρχές  …Τα ίδια συμβαίνουν  και στην «Φωκίωνος Νέγρη»,  όπου  μερικές δεκαετίες μετά το ιστορικό έργο  με πρωταγωνιστή τον Άλκη Γιαννακά*, τα μεταμοντέρνα ρεμάλια  κινούνται και παρκάρουν  τα δίκυκλά τους σα να μην συμβαίνει τίποτα….

Το Πεδίο του Άρεως αποτελεί μια ανάλογη περίπτωση λογικής των εγκαινίων. Πριν από 4 χρόνια ολοκληρώθηκε στα πλαίσιά του μια   σειρά από πολυδιαφημισμένα έργα, που είχαν αναγγελθεί  πριν από άλλα τόσα χρόνια με τα δέοντα ταρατατζούμ. Και που  είχαν επιβάλλει σημαντικά εμπόδια στις διελεύσεις και στην κίνηση των επισκεπτών του πάρκου.

Σήμερα το Πεδίο του Άρεως βρίσκεται σε τροχιά υποβάθμισης και παρακμής, ενώ οι υπαρκτές χρήσεις του χώρου του προκαλούν  τη δυσφορία των  πολιτών.  Δυσφορία που πολύ λίγο  ήλθε στην επιφάνεια στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Περιφέρεια της Αττικής(18.1014),  παρουσία της Περιφερειάρχου Ρένας Δούρου και της Αντιπεριφερειάρχου Ερμίνας Κυπριανίδου.

Μέσα από τη «σύζευξή»  του με τον έναντι χώρο της πρώην Σχολής Ευελπίδων,  το  Πεδίο του Άρεως  είχε  αποτελέσει  μια πρωτοποριακή εφαρμογή της αύξησης της λειτουργικότητας των χώρων , μέσα από την συναρμολόγησή τους.
Eν όψει : Περιοχή Τουρκοβουνίων

Η υπογειοποίηση της οδού Μουστοξύδη  σε συνδυασμό με την δημιουργία στον πάνω όροφο της  πλατείας Πρωτομαγιάς, αντικατέστησε με μεγάλη επιτυχία την  εικόνα  ενός βλακώδους και ογκωδέστατου  κτίσματος (Μουσείο Πασά) που είχε εμφυτευθεί εκεί  επί δικτατορίας. Η νέα σύνθεση των 277 στρεμμάτων, υπέρτερη και λειτουργικότερη  των αφετηριακών χρήσεων (160 το αρχικό Πεδίο + ο προστεθείς τεχνητός χώρος +ο λόφος της Ευελπίδων) θα μπορούσε να αποτελέσει μια μοναδική εστία δράσεων και δυνατοτήτων : Όμως τα τελευταία χρόνια  η εγκατάλειψη του πρασίνου και η άτυπη χωροθέτηση   αγοράς ναρκωτικών,  πορνείας και «στέγασης» αστέγων, άρχισε να τρέπει   σε φυγή τους περιοίκους και τους υποψήφιους χρήστες του χώρου. Ο χώρος άρχισε να ρυπαίνεται – το χειρότερο όμως είναι ότι προκαλεί πλέον έντονη  ανασφάλεια, ιδιαίτερα τις βραδινές ώρες..

Από ό,τι φαίνεται, η  νέα περιφερειακή διοίκηση έκανε μια ουσιαστική  επανεκτίμηση των χωροταξικών προτεραιοτήτων  δίνοντας  έμφαση σε ένα κεντρικό χώρο μεγάλης  αξίας για την ποιότητα ζωής των Αθηναίων. Απομένει βέβαια να «ανακαλύψει» και μια σειρά άλλων, κεντρικότατων χώρων – όπως είναι ο Ελαιώνας(9165 στρέμματα), τα Τουρκοβούνια (4500 στρεμ), τα πάρκα Γουδή και Συγγρού των 1000 στρεμ. το καθένα – όπως επίσης  το μοναδικό  και εκπάγλου καλλονής  Δάσος του Τατοϊου  των 42.000 στρεμμάτων, που συνιστούν 5πλάσια έκταση της Βουλώνης των Παρισίων και 280 φορές το μέγεθος  του Εθνικού Κήπου …

Η «ψηλάφιση»  του πεδίου δράσης, αποτελεί  πρωταρχική ανάγκη  για μια οικο-λογική  διαχείριση του Πεδίου του Άρεως. Μακριά από  πλειοδοσίες  ανέξοδης ευαισθησίας και από ευτελείς ρητορισμούς , η νέα Περιφερειακή Αρχή πρέπει να ξεκινήσει απογράφοντας το πρόβλημα και μάλιστα σε όλες του τις διαστάσεις – φυσικές και κοινωνικές….

·         «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη», ελληνικό έργο του 1965