Τι
συγκλονιστικός, τι όμορφος τίτλος ! Τα φυτά μπορούν να είναι σαν τα ζώα, πολλά
από τα οποία μας τρέφουν και περνούν
απαρατήρητα, όμως κάποια από αυτά γίνονται οικόσιτα και αναδεικνύονται σε
συντρόφους μας, σε φίλους, σε παρακοιμώμενους…Έχω γνωρίσει ανθρώπους που
πιστεύουν στην ικανότητα των φυτών να επικοινωνούν, να αισθάνονται ήχους, να
απολαμβάνουν μηνύματα ή να δυσαρεστούνται από αυτά. Αλήθεια ή φαντασίωση; Δε
ξέρω, όμως ένα παλιό βιβλίο («Η μυστική ζωή των φυτών»), της δεκαετίας του 70, είχε
σαν θέμα αυτή την υποτιθέμενη ικανότητα. Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, η
βιβλιογραφία δεν είναι δυνατόν παρά να εμπλουτίσθηκε…
Τα «οικόσιτα
φυτά» των κατοίκων των πόλεων είναι καλοί αγωγοί της φυσιολατρίας, της διατήρησης
δεσμών με τη φύση. Είναι ακόμη στοιχεία αισθητικού εμπλουτισμού, αποσυμπίεσης
από τη κυριαρχία των αστικών σχημάτων : Τετράγωνο, τρίγωνο, ορθογώνιο. Τα φυτά
των πόλεων εισάγουν το ακανόνιστο, αμβλύνοντας την όχληση που προκαλεί η πανκυρίαρχη κανονικότητα.
Αν υπήρχε
τρόπος να αντλούμε τις θερμίδες και τα άλλα ζωτικά στοιχεία που χρειαζόμαστε , χωρίς τη διαμεσολάβηση των φυτών, π.χ από ειδικά ορυκτά(!), η
ζωή μας θα ήταν πολύ φτωχότερη…
Αναλογίζομαι
τις πρώτες αποικίες των ανθρώπων στο
διάστημα, στις οποίες δεν θα περισσεύει χώρος για φυτά, και ο εκεί βίος μου
φαίνεται αβίωτος…
Εν τέλει νομίζω
πως για τα φυτά πρέπει να ισχύει η κουβέντα που εκστόμισε για τα ζώα ο αρχηγός
των Ινδιάνων Σηάτλ το 1854, απαντώντας σε πρόταση του Προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Πηρς για την αγορά Ινδιάνικης γης :
Χωρίς τα φυτά, ο άνθρωπος θα αισθάνεται τρομερή μοναξιά….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου