Η «θορυβορύπανση» δεν είναι καθόλου αμελητέα, τόσο στο αστικό περιβάλλον όσο και στην ύπαιθρο. Αν ο ήχος είναι διάσταση του τοπίου, αστικού ή «περιαστικού», ο θόρυβος ως παροξυσμός του ήχου προκαλεί την κατάργηση του τοπίου ! Και τούτο γιατί ακυρώνει τον ένα πόλο του τοπίου, δηλαδή τον παρατηρητή, με το να εκτρέπει και να ακυρώνει την προσοχή του…
Στην Αττική εξαίσιες περιοχές όπως αυτές στο Τατόϊ και στην ευρύτερη Πάρνηθα, εκτίθενται στις θορυβογόνες επιθέσεις διαφόρων εποχούμενων καθαρμάτων, που καταλύουν την γαλήνη των χώρων και εξουδετερώνουν τους όποιους φυσικούς ήχους, που συνδέονται με το συγκεκριμένο περιβάλλον : Το κελάιδισμα κάποιων πουλιών, το θρόϊσμα των φύλλων - την ίδια τη σιωπή ως μηδενικό μέγεθος ήχου και ως παράγοντα χαλάρωσης, αυτοσυγκέντρωσης, στοχασμού…
Συζητούσα αυτή την υπόθεση με τον αείμνηστο Γιώργο Ντούρο, ο οποίος ήταν έτοιμος να βγει στο κλαρί και να γεμίσει τα μονοπάτια της Πάρνηθας με κάτι ειδικά δίπροκα, που καταστρέφουν λάστιχα… Τελικά , για να μην γκρινιάζουμε εφ όλης της ύλης, έγινε κάτι για την αντιθορυβική υπόθεση, όπως πιστοποιούν ορισμένα αντιμοτοσυκλετιστικά εμπόδια στο Τατόί ή στον Υμηττό, στον Κουταλά και στην Καλοπούλα …
Φυσικά απομένουν να γίνουν πολύ περισσότερα , στην εξοχή και πιο πολύ μέσα στις πόλεις. Τόσα πολλά ώστε δεν κάνουν περιττή μια «Ημέρα» εναντίον του θορύβου, όπως η σημερινή : Που είναι η “17η Διεθνής Ημέρα Συνειδητοποίησης κατά του Θορύβου”
(17th International Noise Awareness Day).
«Εμπρός της γης θορυβημένοι – του κρότου σκλάβοι, εμπρός εμπρός» - θα λέγαμε , σε μια πρόχειρη προσαρμογή της «άλλης» διεθνούς στην 5η , αντιθορυβική διεθνή….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου