To ορνιθολογικώς ορθόν και το «Μ’ ένα Σμπάρο δυο Τρυγόνια» της παράδοσης…

Όταν η παράδοση είναι για «πέταμα»....

Πρεμιέρα στην Αθήνα θα κάνει το χιουμοριστικό ντοκιμαντέρ της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας για τη λαθροθηρία, την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου στις 19:00 στον κινηματογράφο «Τριανόν», λίγο πριν «ταξιδέψει» σε φεστιβάλ ανά την Ευρώπη.

Σκοπός του ντοκιμαντέρ είναι να μιλήσει στις καρδιές των τοπικών κοινωνιών που έχουν υποφέρει από αυτή την παρανομία, αλλά και να προκαλέσει γόνιμες συζητήσεις για το πώς επιτέλους θα σταματήσει η εκτός ελέγχου λαθροθηρία στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, στο πλαίσιο της μεσογειακής εκστρατείας που υλοποιούν οι Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία μέσω του ευρωπαϊκού προγράμματος LIFE+ «Ασφαλή καταφύγια για τα Άγρια Πουλιά».

Κάθε άνοιξη, εκατομμύρια Τρυγόνια ταξιδεύουν από την Αφρική στην Ευρώπη με σκοπό να ζευγαρώσουν. Κάθε άνοιξη, εκατοντάδες λαθροθήρες στήνουν τα παράνομα πόστα τους στη Ζάκυνθο, στην Κέρκυρα, στους Παξούς και Αντιπάξους, στους Οθωνούς, και τα περιμένουν.

Το ντοκιμαντέρ «Μ’ ένα Σμπάρο δυο Τρυγόνια» ρίχνει μια χιουμοριστική και εις βάθος ματιά στην επί δεκαετιών αποδεκτή «παράδοση» της ανοιξιάτικης λαθροθηρίας στα Ιόνια νησιά. Γνωρίζει τους ανθρώπους που βρίσκονται στο επίκεντρο της σύγκρουσης και μιλάει στον λαθροθήρα, στον κυνηγό που έγινε οικολόγος, στη γυναίκα που αναγκάζεται να στηρίξει μια παράδοση με την οποία διαφωνεί, στους κατοίκους που υποφέρουν από την παράδοση, αλλά και στους επιστήμονες που παρατηρούν και μελετούν τα πουλιά κατά τη μετανάστευση.

«Το πορτρέτο που φτιάχνει το ντοκιμαντέρ για τους λαθροθήρες μαρτυρά την προσέγγισή μας στο ζήτημα. Δεν πιστεύουμε ότι η παρανομία θα σταματήσει με καταστολή. Ο καθένας από τους κατοίκους σε αυτά τα νησιά ξέρει καλά τη ζημιά που κάνει. Μας το εκμυστηρεύτηκαν οι ίδιοι. Το θέμα είναι η κατανόηση της ευθύνης που φέρουν και, εν τέλει, η κοινωνική απονομιμοποίηση. Εμείς σε αυτή στοχεύουμε», εξηγεί η Μαλαμώ Κορμπέτη, Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Πολιτικής της Ορνιθολογικής και Συντονίστρια του Προγράμματος.

Δηλώστε την παρουσία σας στο facebook event.

Δείτε περισσότερα για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα LIFE+ «Ασφαλή καταφύγια για τα Άγρια Πουλιά» στο διεθνές site: www.leavingisliving.org

Σύνοψη

“Το τρυγόνι εμείς εδω το λέμε “Λεβεντόπουλο”.
Δε σε φοβάται... Θα μονομαχήσεις με δ’αύτο.”

Άνοιξη στα Ιόνια νησιά. Ο καιρός ανοίγει, τα πουλιά ταξιδεύουν από την Αφρική, οι λόγγοι ανθίζουν, τα σμπάρα «δίνουν και παίρνουν». Τα καφενεία γεμίζουν άντρες με στολές παραλλαγής, τα τζιπ παρελαύνουν περήφανα στους δρόμους. Είναι η εποχή του Τρυγονιού. Κι εμείς εδώ στα νησιά τό’χουμε παράδοση!

Στους λόγγους τα πόστα στη σειρά. Καραμπίνες, σκυλιά, ασύρματοι, και η τελευταία λέξη της μόδας στον εξοπλισμό κυνηγιού. «Κυνηγοί μοντέλα» δηλαδή, όπως αποκαλεί τους ομοίους του και ο Σάκης, ο πρωταγωνιστής.

Εκεί θα μείνουν για κανένα δεκαήμερο. Όλοι συναντιούνται γι’αυτό το «μεγάλο πανηγύρι».
Μικροί και μεγάλοι –αν δεν μπορεί το παιδί να κρατήσει ντουφέκι τοποθετείται πάνω σε μια καρέκλα. Πλούσιοι και φτωχοί – όμως αν δεν έχεις λεφτά να νοικιάσεις το πόστο σου, τα πράγματα δυσκολεύουν. Πολίτες και αιρετοί άρχοντες – οι τελευταίοι μάλιστα δημοσίως στηρίζουν την παρανομία.

Μόνο μια μικρή λεπτομέρεια διαφεύγει: το ανοιξιάτικο κυνήγι έχει απαγορευτεί από το 1979. «Τα πουλιά έρχονται στην Ευρώπη για να φωλιάσουν. Γι’αυτό είναι απαγορευμένο αυτό το κυνήγι. Γιατί χτυπά στην καρδιά του πληθυσμού», λέει ο Κώστας Παπακωνσταντίνου, μέλος της Ορνιθολογικής.

«Μα τα πουλιά είναι περαστικά... Κι αν βαρέσουμε 10-15 πουλιά ειναι πολλά; Δεν νομίζω!» θα πει αγανακτισμένα λαθροθήρας στην Κέρκυρα. Όμως, τα τελευταία τριάντα χρόνια ο πληθυσμός του Τρυγονιού, που ήταν άλλοτε ένα πολύ κοινό είδος, έχει μειωθεί κατά 70%. Χώρες πάνω στη μεταναστευτική διαδρομή του είδους, όπως η Αγγλία και η Γερμανία, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και αναλαμβάνουν σοβαρή δράση. Η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση;

Διάρκεια: 60’
Σκηνοθεσία: Λώρα Μαραγκουδάκη
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαλαμώ Κορμπέτη
Κινηματογράφηση: Kώστας Φουρκιώτης, Σίμος Μπατζάκης, Νίκος Τζαφερίδης
Μοντάζ: Νίκος Τζαφερίδης
Mastering & Color: Βαγγέλης Κασαπάκης
Μουσική παραγωγή: Δημήτρης Σμαΐλης