Του Ριχάρδου Σωμερίτη
Την βύθιση της Ακαδημίας (πρόταση Α.Τρίτση) την θυμάστε οι σχετικά παλαιότεροι; Θα δημιουργούσε από την Πανεπιστημιου ως τη Σόλωνος, πίσω από τη Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία και μπροστά από το πνευματικό κέντρο του Δήμου, το προαύλιο της Νομικής Σχολής και το κτήριο Παλαμά (Πανεπιστήμιο) ένα πανέμορφο ιστορικό και αρχιτεκτονικό σύνολο χωρίς εμπόδιο για την κυκλοφορία. Γέλασαν μερικοί, χρήματα δεν βρέθηκαν κι ας υπήρχαν τότε, το σχέδιο ξεχάστηκε.
Την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων την γνωρίζετε. Μία τεράστια πεζοδρόμηση από την Πειραιώς ως το Στάδιο. Αυτό το έργο κι αν ήταν αναγκαίοκαι όλοι ο αγκάλιασα με εξαίρεση την τότε δημοτική δεξιά. Μόνο που το κουτσούρεψαν. Το σταμάτησαν στην Αμαλίας. Χωρίς καν μια υπόγεια διάβαση ή μια πεζογέφυρα. Για να περάσεις από το ένα πεζοδρόμο της Αμαλίας στο αλλο περιμένεις χρόνο πολύ το “πράσινο” των πεζών και πάλι κινδυνεύεις. Και ταυτόχρονα το πρώτο τμήμα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου (ως τη Μακρυγιάννη) παραδόθηκε, όπως και η “πεζοδρομημένη” Μακρυγιάννη στα τραπεζοκαθίσματα, τα δίκυκλα, τα τουριστικά τρενάκια, σε κάθε είδους παραεμπόριο. Τα ίδια στο κέντρο της Αποστόλου Παύλου. Και το κάτω μέρος της Ερμού έχει αφεθεί στην τύχη του.
Αιφνίδια προέκυψε από το ίδρυμα Ωναση η παράδοξη, ανορθόδοξη αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά μετάλλαξη της Πανεπιστημιου. Τι είναι; Πεζοδρόμηση; Όχι. Περίπατος; Όχι. Πράσινο; Ελάχιστο. Στάχτη στα μάτια μας είναι! Που αν προχωρούσε θα μετετρεπε το κέντρο της πρωτεύουσας σε κυκλοφοριακή και ανθρώπινη κόλαση. Με βάση ψευδέστατα στοιχεία κυρίως για το κυκλοφοριακό και την έμμεση υπόσχεση ότι αυτό… θα λυθεί μετά. Τα έγραψαν αυτά τα επικριτικά αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, άνθρωποι που αγαπούν την πόλη (βλ. σειρά σημαντικών άρθρων στην Καθημερινή). Τα είπα στον Δήμαρχο που δεν βρηκε απαντήσεις και ζήτησε την ενίσχυση ενός τότε συνεργάτη του. Που επειδή στη συζήτηση αναφέρθηκε και το Μουσείο της Ακρόπολης τόλμησε να μου πεί ότι “ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για ένα μέτριο εστιατόριο”…
Επίλογος : για μια φορά, ζήτω οι Βρυξέλλες που θα έβαζαν τα χρήματα των ευρωπαίων πολιτών και μας λένε ευγενικά ότι υπάρχουν άλλες αναπτυξιακές προτεραιότητες. Θα προσθέσω ότι περιμένουμε νεες παιδικές χαρές, περισσότερα και καλύτερα νηπιαγωγεία και λιγότερες προτάσεις .. συνταγματικής μετρρύθμισης.
ΥΓ.1 Κι αν αιφνιδίως όλοι παθιάζονται με το τραμ (εγώ, ναι, το θέλω το τραμ!) τί εμποδίζει την επέκτασή του;
ΥΓ.2 Για το φαληρικο δελτα δεν έχω (ακόμα) άποψη γιατί δεν έχω μελετήσει το σχετικό σχέδιο, αλλά υπάρχει τέτοιο πειστικό σχέδιο;
Ριχάρδος Σωμερίτης
Την βύθιση της Ακαδημίας (πρόταση Α.Τρίτση) την θυμάστε οι σχετικά παλαιότεροι; Θα δημιουργούσε από την Πανεπιστημιου ως τη Σόλωνος, πίσω από τη Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία και μπροστά από το πνευματικό κέντρο του Δήμου, το προαύλιο της Νομικής Σχολής και το κτήριο Παλαμά (Πανεπιστήμιο) ένα πανέμορφο ιστορικό και αρχιτεκτονικό σύνολο χωρίς εμπόδιο για την κυκλοφορία. Γέλασαν μερικοί, χρήματα δεν βρέθηκαν κι ας υπήρχαν τότε, το σχέδιο ξεχάστηκε.
Την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων την γνωρίζετε. Μία τεράστια πεζοδρόμηση από την Πειραιώς ως το Στάδιο. Αυτό το έργο κι αν ήταν αναγκαίοκαι όλοι ο αγκάλιασα με εξαίρεση την τότε δημοτική δεξιά. Μόνο που το κουτσούρεψαν. Το σταμάτησαν στην Αμαλίας. Χωρίς καν μια υπόγεια διάβαση ή μια πεζογέφυρα. Για να περάσεις από το ένα πεζοδρόμο της Αμαλίας στο αλλο περιμένεις χρόνο πολύ το “πράσινο” των πεζών και πάλι κινδυνεύεις. Και ταυτόχρονα το πρώτο τμήμα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου (ως τη Μακρυγιάννη) παραδόθηκε, όπως και η “πεζοδρομημένη” Μακρυγιάννη στα τραπεζοκαθίσματα, τα δίκυκλα, τα τουριστικά τρενάκια, σε κάθε είδους παραεμπόριο. Τα ίδια στο κέντρο της Αποστόλου Παύλου. Και το κάτω μέρος της Ερμού έχει αφεθεί στην τύχη του.
Αιφνίδια προέκυψε από το ίδρυμα Ωναση η παράδοξη, ανορθόδοξη αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά μετάλλαξη της Πανεπιστημιου. Τι είναι; Πεζοδρόμηση; Όχι. Περίπατος; Όχι. Πράσινο; Ελάχιστο. Στάχτη στα μάτια μας είναι! Που αν προχωρούσε θα μετετρεπε το κέντρο της πρωτεύουσας σε κυκλοφοριακή και ανθρώπινη κόλαση. Με βάση ψευδέστατα στοιχεία κυρίως για το κυκλοφοριακό και την έμμεση υπόσχεση ότι αυτό… θα λυθεί μετά. Τα έγραψαν αυτά τα επικριτικά αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, άνθρωποι που αγαπούν την πόλη (βλ. σειρά σημαντικών άρθρων στην Καθημερινή). Τα είπα στον Δήμαρχο που δεν βρηκε απαντήσεις και ζήτησε την ενίσχυση ενός τότε συνεργάτη του. Που επειδή στη συζήτηση αναφέρθηκε και το Μουσείο της Ακρόπολης τόλμησε να μου πεί ότι “ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για ένα μέτριο εστιατόριο”…
Επίλογος : για μια φορά, ζήτω οι Βρυξέλλες που θα έβαζαν τα χρήματα των ευρωπαίων πολιτών και μας λένε ευγενικά ότι υπάρχουν άλλες αναπτυξιακές προτεραιότητες. Θα προσθέσω ότι περιμένουμε νεες παιδικές χαρές, περισσότερα και καλύτερα νηπιαγωγεία και λιγότερες προτάσεις .. συνταγματικής μετρρύθμισης.
ΥΓ.1 Κι αν αιφνιδίως όλοι παθιάζονται με το τραμ (εγώ, ναι, το θέλω το τραμ!) τί εμποδίζει την επέκτασή του;
ΥΓ.2 Για το φαληρικο δελτα δεν έχω (ακόμα) άποψη γιατί δεν έχω μελετήσει το σχετικό σχέδιο, αλλά υπάρχει τέτοιο πειστικό σχέδιο;
Ριχάρδος Σωμερίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου