Έχω ακούσει και ξανακούσει
ειδικευμένους και ανειδίκευτους εργάτες της
οικολογίας, να εξηγούν τη σημασία των υλικών
των επιφανειών στο μικροκλίμα των πόλεων. Να εξηγούν ότι η σύνθεση του «δαπεδοτοπίου»
(“Floorscape”), δηλαδή το κατά πόσο αυτό
αποτελείται από άσφαλτο, τσιμέντο, χαλίκι, γρασίδι, γυμνό χώμα ή οτιδήποτε άλλο,
είναι καθοριστική για τη θερμική κατάσταση του χώρου, για την υγρασία, για τα
πλημμυρικά φαινόμενα, για την επικοινωνία των επίγειων υδάτων με τους υδροφόρους
ορίζοντες κλπ.κλπ. Και με βάση αυτές τις γνώσεις κακολογούσα τα μεγάλα τσιμεντένια πάρκινγκ των
σουπερμάρκετ, την παντελή απομάκρυνση του χαλικιού από τις δημόσιες επιφάνειες,
ακόμη και τις ταράτσες που θα μπορούσαν να γίνουν ταρατσόκηποι - αλλά παρέμεναν “άγονες”…
Με αυτό το σκεπτικό έβλεπα «με μισό μάτι» τις αναπλάσεις
στο Πεδίο του Άρεως, που ως γνωστό κράτησαν όσο οι κατασκευαστικές
δραστηριότητες στο γεφύρι της Άρτας ( αλλά ποιος θυμάται αυτά, στη τρέχουσα
κοινωνία των λωτοφάγων….).Θεωρούσα δηλαδή ότι αυτές οι αναπλάσεις είχαν κατασπαταλήσει χώρο και είχαν υπερ-επικαλύψει επιφάνειες, που θα
μπορούσαν να είναι πράσινο, γρασίδι ή
έστω γυμνό χώμα.
Με χαρά λοιπόν διαπιστώνω ότι
ειδικευμένοι επιστήμονες όπως ο Δημήτρης Γερονίκος ,από τον δικτυακό τόπο της PEEGEP, επιβεβαιώνουν τα πορίσματα της(εν προκειμένω
απλής ..) λογικής και προβάλλουν το
Πεδίο του Άρεως ως αρνητικό παράδειγμα -
που κάθε άλλο παρά πρέπει να εμπνεύσει τη μελέτη ανάπλασης του πάρκου Αγρινίου…
Για να μη ζήσουν οι άνθρωποι αυτής της χώρας
μια κατάσταση ανάλογη με αυτήν που ακολούθησε την τελευταία ανάπλαση της Ομόνοιας - όταν μια φούχτα «ειδικών» επεχείρησε
ανεπιτυχώς να βάλει ζουρλομανδύα στους σκεπτόμενους πολίτες και να στομώσει τη
κριτική τους – καλό θα ήταν το «μοντέλο» (Πεδίο του Άρεως) να επανεξετασθεί .
Και στη συνέχεια να εγκαταλειφθεί δια παντός
στο χώρο των πλατωνικών ιδεών….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου