Θυμάμαι μια «αρχαϊκή»
(πλέον…) επίθεση του Αντώνη Τρίτση εναντίον του Κωνσταντίνου Καραμανλή του
Πρεσβύτερου στις αρχές της δεκαετίας του 80, με θέμα την επικάλυψη του Ιλισσού
και τη μετατροπή του στην οδό «Καλιρρόης» (άκου όνομα !), όταν ο δεύτερος ήταν
Υπουργός Δημοσίων Έργων τη δεκαετία του 50… …Τότε η μείζων κοινωνία έτρεφε μια
απλοϊκή ιδέα για τη «τιθάσευση της φύσης», ενώ η πανδαμάτωρ εργολαβία έκανε του
κεφαλιού της, τετραγωνίζοντας και ορθογωνιοποιώντας τα πάντα, «ζυγίζοντας και
στοιχίζοντας» το αστικό τοπίο με το πάθος δεκανέα σε θάλαμο νεοσυλλέκτων…
Τελικά φάγαμε τον Ιλισό και τον Κηφισό, απειλήσαμε να φάμε την υπέροχη ρεματιά του Χαλανδρίου, μπαζώσαμε
ρέματα και υπονομο-ποιήσαμε ουκ ολίγες ροές χειμάρρων στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
Και στη συνέχεια, αφού ξεμείναμε από αστικούς ποταμούς, επιδοθήκαμε στο να «χαλβαδιάζουμε»
τις παραποτάμιες αναπλάσεις των άλλων…
Μια από αυτές που
βρίσκεται υπό σκέψη σήμερα, είναι η
ανάπλαση περιοχής στον Τίβερη, μεταξύ της Ponte
Sublicio και της Ponte Testaccio.
Το σχετικό «εργαστήριο», οργανωμένο από την ECOWEEK 2012 - στην οποία ανήκει και το εν όψει σκαρίφημα –
στοχεύει στην αποκατάσταση της συνοχής της παραποτάμιας περιοχής με τον αστικό
ιστό. Μέσα στις στοχεύσεις του «Εργαστηρίου» είναι η αναψυχή, η αναβίωση των ιστορικών
συσχετίσεων και η συνάρθρωση της πόλης με
ένα ποτάμι, που έχει την ιδιαιτερότητα να αυξομειώνεται σε ύψος συναρτήσει των
εποχών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου