Περιηγητές και Αθηναίοι

 

Tου Δημήτρη Οικονόμου Στις γιορτές χάρηκα, για μια ακόμα φορά, την πόλη μας, την Αθήνα. Δεν παραγνωρίζω ότι αρκετοί συμπολίτες μας δεν είχαν την ίδια δυνατότητα, πιεσμένοι όσο ποτέ άλλοτε από την καθημερινότητα τους. Όμως χωρίς πολλά πολλά, βρέθηκα με φίλους και στο κέντρο, αλλά και σε συνοικίες. Ανακάλυψα έτσι μια διαφορετική διάσταση, με αυτόχθονες και τουρίστες να συγχρωτίζονται, με την ευκαιρία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Επισκέπτες από διάφορες χώρες να μιλούν στις γλώσσες τους και οι φωνές τους να αναμιγνύονται με τις δικές μας σε μια ενδιαφέρουσα συναυλία. Στους δρόμους, στα καφενεδάκια, στα σουβλατζίδικα, σε κάθε γωνία της πρωτεύουσας. Αυτό το ηχητικό φύρδην μίγδην σε εορταστικό φόντο δεν είχε βέβαια καμία σχέση με την ζωή κατά την καλοκαιρινή, τουριστική περίοδο. Με την αίσθηση από «γκρουπ» περιηγητών να προσπαθούν, μέσα σε δυο τρεις μέρες, να δουν «τα καλύτερα της Αθήνας». Να συνωστίζονται σε λεωφορεία μπας και προλάβουν πριν φύγουν για κάποιο νησί. Ο ένας πάνω στον άλλο στον ηλεκτρικό για το λιμάνι του Πειραιά και αφού βέβαια έχουν χάσει τα περισσότερα από τα πραγματικά καλύτερα και ωραιότερα της Αθήνας. Από μνημεία, παλαιότερα και νεότερα, αλλά και από την σύγχρονη καθημερινή ζωή της, παρέα με τους ανθρώπους της. Χωρίς να μπουν στο απαράμιλλο ψηφιδωτό ανθρώπων, κτιρίων και λειτουργιών που είναι η πραγματική Αθήνα σήμερα. Μπορεί, φεύγοντας, να έχουν εξαντλήσει την λίστα με τα αξιοθέατα που τους έδωσαν φτάνοντας εδώ. Χωρίς να έχουν πάρει μυρωδιά ίσως από τον τόπο που ήρθαν να δουν. Αυτά τα δύο διαφορετικά βιώματα (το «χειμερινό» και το «θερινό» ας πούμε) υπογραμμίζουν μου τους δυο διαφορετικούς δρόμους που δικαιούται να διανύσει ο Τουρισμός στην πόλη μας. Αυτός της «πόλης μουσείο/αξιοθέατο» και αυτός της «πόλης ζωής/ ευκαιρίας». Με σταυροδρόμι τους την συνάντηση του επισκέπτη με τον κάτοικο χειμώνα/καλοκαίρι. Με την σύγχρονη εκδοχή του Ξένιου Δία. Του Θεού που μας εμπιστεύεται και πιστεύει ότι η συναναστροφή του τουρίστα με τον Αθηναίο, αυτή που σπάει την δική του ρουτίνα, δεν αποδυναμώνει, αλλά ενισχύει το τουριστικό προϊόν μας. Δεν περιορίζει, αλλά πολλαπλασιάζει τον δυναμισμό του. Δεν υποσκάπτει, αλλά ενισχύει την διατηρησιμότητά του. Δεν φέρνει σε αντίθεση τον επισκέπτη με τον επαγγελματία του κλάδου. Αυτή η πλάνη είναι ώρα να διαλυθεί. Να αποφασίσουμε οι Αθηναίοι ότι θέλουμε περιηγητές με σταθερό προορισμό την πόλη μας και όχι παρεπιδημούντες μιας διανυκτέρευσης.

 

 

www.dimoikonomou.gr