H Βόρεια Αμερική έχει τη σεγκόϊα, δέντρο που ζει μέχρι 3000 χρόνια και φτάνει
τα 180 μέτρα….Οι χώρες της Μεσογείου δεν
έχουν κάτι ανάλογα εντυπωσιακό, όμως
διαθέτουν τις γηραλέες ελιές, που κάποτε
χαρακτηρίζονται υπερ-αιωνόβιες, γιατί υπερβαίνουν και αυτή την χιλιετία…
Λίγα χρόνια πριν το θάνατό της, η Τατιάνα Σταύρου δημοσίευσε
μια «ασυνήθιστη μυθιστορία», με θέμα την «βιογραφία ενός δέντρου», της
λεγόμενης Ελιάς…(Εκδόσεις «Ηλίβατον», Αθήνα 2001). Αυτό το έξοχο βιβλίο , αναφερόταν στο κύρος της ελιάς και ιδιαίτερα
του ελαιόλαδου, που εθεωρείτο ανέκαθεν πολύτιμο προϊόν, όμως επίσης κατέγραφε τις εντυπώσεις των ξένων περιηγητών που έρχονταν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
H ελιά ήταν διάσημη πολύ πριν δανείσει το όνομά της σε
πολιτικούς σχηματισμούς του 21ου αιώνα : «Ελιά-ελιά-και Κώτσο Βασιλιά»,
ήταν το σύνθημα των βασιλοφρόνων στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα που πέρασε.
Σήμερα η «αξιοποίηση
καταγραφών υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων προς την αειφόρο ανάπτυξη» μπορεί
να γίνεται θέμα ημερίδας «δια βίου
μάθησης» , από το Κέντρο Περιβαλλοντικής
Εκπαίδευσης Καλαμάτας.
Το πρακτικό μέρος της Ημερίδας (6.7.14), όπου έγιναν παρουσιάσεις των δράσεων και των προγραμμάτων
του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Καλαμάτας , εστιάζοταν στην αξιοποίηση μονοπατιών - από αιωνοβίου ελιάς εις αιωνόβιον….
Τουριστικό το κίνητρο, αλλά κάτι είναι κι αυτό….Αν
σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι πριν καμιά δεκαριά χρόνια, η τουριστικοποίηση
περιοχών της Κέρκυρας και η κοπή γηραλέων ελαιόδενδρων τροφοδοτούσε – σύμφωνα με
τις καταγγελίες Κερκυραίων οικολόγων - τις high πιτσαρίες της Ιταλίας
με καύσιμη ύλη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου