Σε γνωστό ιστότοπο διάβαζα, Δευτέρα πρωϊ, σχετικά με την κατάληξη του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπάσκετ….
Η Γαλλία, έλεγε το ρεπορτάζ , για πρώτη φορά στην ιστορία της στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης - και ακολουθούσαν κάτι σάλτσες για τον «σπουδαίο Τόνυ Πάρκερ», που δε θα μπορούσε να λείψει από την καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, που αναδείχθηκε και πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά κλπ. κλπ..
Σκεπτόμουν τη κακόμοιρη τη Λιθουανία, μικρή χώρα, και σαν τέτοια πιο επιρρεπή στα πανηγύρια, που θα ανέβαζε τόσο την εθνική της αυτοεκτίμηση, καταλαμβάνοντας η ίδια το βάθρο του πρωταθλητή !
Σκεπτόμουν όμως και μια άλλη εκδοχή των πραγμάτων, δηλαδή την πιθανότητα – να ήμασταν εμείς οι πρωταθλητές….
Η μονταζιέρα μου διέθετε άφθονο υλικό για τη φαντασίωση…Θα γινόταν της μουρλής στην Ομόνοια και στο Λευκό Πύργο , θα κυριαρχούσε η γαλανόλευκη στη χώρα, θα ξοδευόταν όλο το βράδυ σε έξαλλους πανηγυρισμούς, τα κανάλια θα περιφέρονταν από επιτόπιο σε επιτόπιο ρεπορτάζ, οι δηλώσεις και τα μηνύματα θα εκπέμπονταν σωρηδόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μιλούσε με τρεμάμενη φωνή για την ιστορική ελληνική νίκη, ο Σαμαράς θα υπογράμμιζε την ελληνική ευψυχία που μπορεί τελικά να θριαμβεύσει…
Και κατά τα άλλα, «έξω ανεργία», «έξω φασισμός», «έξω αποκιοποίηση της χώρας», «έξω αυτοκτονίες», «έξω υπερκατανάλωση ψυχοφαρμάκων» - τελευταία επιβεβαιωμένη εξέλιξη… Κι ακόμη «έξω διάλυση της ΕΡΤ, της εκπαίδευσης, της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, της ελληνικής φύσης», με μια κουβέντα : «έξω μνημόνιο» - κατά πως λέει το λαϊκό γνωμικό «ΕΞΩ ΦΤΩΧΕΙΑ» ……
Ευτυχώς, σε αυτή τη φάση μείναμε χωρίς πρωτάθλημα, αλλά στα σύγκαλά μας….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου