Πρόσφατα η αρχιτέκτων τοπίου Σταυρούλα Κατσογιάννη έκανε
τη φυτοτεχνική μελέτη για τη διαμόρφωση του
περιβάλλοντος χώρου του μνημειακού συνόλου Επταπυργίου των Δήμων Θεσσαλονίκης
και Νεάπολης-Συκεών, που απέσπασε και το πρώτο βραβείο…. Η ίδια δεν κοινοποίησε
το σκεπτικό της συγκεκριμένης πρότασης , όμως κοινοποίησε το σκεπτικό μιας
προηγούμενης πρότασης, που επίσης διακρίθηκε σε ανάλογο διαγωνισμό : Ήταν αυτή που αφορούσε τον άξονα Αχειροποιήτου - Αγ. Σοφίας του Δήμου
Θεσσαλονίκης και παρουσίαζε ενδιαφέρον για την
«ενοποιητική»
της αντίληψη, ανάμεσα στην υπάρχουσα κατάσταση και στη νέα, ανάμεσα στις νέες φυτεύσεις και στις υπάρχουσες….
«Η φυτοτεχνική πρόταση της διαδρομής κατά μήκος της Αγ,
Σοφίας, από την Άνω Πόλη προς τη
θάλασσα, καταφέρνει να διεγείρει τις αισθήσεις με χρώματα, αρώματα,
συναισθήματα, γεύσεις. Μεταφέρει ιστορικά, πολιτιστικά στοιχεία που αποδίδουν
ταυτότητα και χαρακτήρα στο τόπο. H πράσινη διαδρομή συνδυάζει τις τρεις
ευκλείδειες διαστάσεις με το χρόνο, συνδέει πλατείες, δρόμους,
τρίγωνα, με μια ενιαία λογική σχεδιασμού, ενοποιεί την υπάρχουσα
κατάσταση με την νέα και την διαχέει στις γειτονιές που διασχίζει. Τα
όρια της παρέμβασης επαναπροσδιορίζονται κάθε φορά αλλά κυρίως χαρακτηρίζονται
από εξωστρέφεια, ενοποιούνται με υπάρχουσες φυτεύσεις και τους οριοθετημένους
κήπους των εκκλησιών, διαχέονται στους γύρω δρόμους, προσκαλούν τον άνθρωπο να
εισέλθει μέσα σε αυτά και να ανακαλύψει ισότιμα τη φυσική διάσταση της
πόλης του»…
Τα γράφω αυτά γιατί έχω
κατά νου μια άλλη υπόθεση συσχέτισης «νέου» και «παλιού», όπως ήταν το Μουσείο
Ακρόπολης με δυο προϋπάρχοντα
κτίρια - που διαμεσολαβούσαν στο οπτικό πεδίο μεταξύ Μουσείου και Ακρόπολης, και των οποίων
ζητήθηκε η κατεδάφιση… Τους απάντησε τότε η «Ελληνική Εταιρεία», ότι ο
σχεδιασμός του Μουσείου έπρεπε να πάρει υπόψη τη προηγούμενη κτιριακή
κατάσταση, κι όχι να ζητά εκ των υστέρων την αλλαγή της….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου