του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, στην “παρθενική”του ομιλία αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του , διακήρυξε την ανάγκη να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να βομβαρδιστεί η Ρωσία για να κερδίσει τον πόλεμο η Ουκρανία. Οι “ευρωατλαντικοί” πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δεν είχαν τίποτα να πουν για τα φιλοπόλεμα λόγια του. Ο προκάτοχος του Ρούτε στο ΝΑΤΟ ήταν ο Στόλτενμπεργκ, ένας σοσιαλδημοκράτης από τη Νορβηγία, μια χώρα που δεν είναι μέρος της ΕΕ ούτε δεσμεύεται από τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ για την ελεύθερη αγορά. Ο Ρούτε, από την άλλη, είναι φανατικός υποστηρικτής αυτών των πολιτικών και, σε ότι μας αφορά, είναι σε σημείο ρατσισμού ενάντια στους “αδρανείς και σπάταλους” λαούς της Μεσογείου. Με τον Στόλτενμπεργκ, το ΝΑΤΟ μπορούσε ακόμα (τουλάχιστον όσον αφορά τους αφελείς) να παρουσιάζει δύο πρόσωπα: το πραγματικό του πολέμου και της πολεμικής οικονομίας και το πλασματικό της υπεράσπισης του κράτους πρόνοιας.
Τώρα με τον Rutte η μυθοπλασία πέφτει: οι φιλοπόλεμοι Ευρωπαίοι βρίσκονται στην κορυφή της κύριας, ή μάλλον της μοναδικής, παγκόσμιας στρατιωτικής συμμαχίας και οργάνωσης. Φυσικά, η ηγεσία του Rutte είναι μόνο τυπική, όπως όλοι γνωρίζουν, οι ΗΠΑ είναι ο κύριος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι ένας από τους κύριους εκφραστές της λεγόμενης γερμανικής πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ βρίσκεται τώρα σε αυτή την θέση, ένας εκφραστής της πολιτικής που κατέστρεψε την Ελλάδα με τα μνημόνια της και η οποία επανέρχεται πλέον σε ισχύ με την νέο σύμφωνο σταθερότητας. Και μάλιστα η Ursula Von der Leyen ήταν η πρώτη και πιο ενθουσιώδης που έδωσε συγχαρητήρια στον Rutte. Ο Mark Rutte αντιπροσωπεύει την πλήρη ενοποίηση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με την τελευταία να υιοθετεί όλες τις φιλοπόλεμες πολιτικές της συμμαχίας, πέραν της υιοθεσίας της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι η πολεμική οικονομία, που συνεπάγεται τεράστια αύξηση των επενδύσεων στη στρατιωτική βιομηχανία, με αντίστοιχες περικοπές σε υγειονομική περίθαλψη, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες. Αυτός είναι ίσως ο δρόμος στον οποίο στοχεύει ο Ντράγκι: μια αυξανόμενη στρατιωτική δέσμευση της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, με μια ισχυρή μετατροπή προς την παραγωγή όπλων, θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε εκείνες τις μεγάλες κοινές επενδύσεις που ελπίζει το πρόσφατο σχέδιο του τραπεζίτη. Ναι, μόνο ο πόλεμος μπορεί σήμερα να αναγκάσει την ΕΕ να κάνει ένα άλμα προς την κοινή βιομηχανία και τα οικονομικά και ο Ντράγκι το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Είναι πλέον απαραίτητο να αντιληφθούμε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως ένα και το αυτό - ειρωνεία της ιστορίας: πενήντα χρόνια μετά επανέρχεται στο νου το σύνθημα: “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”...-Την ίδια στιγμή, οι άρχουσες τάξεις στη Δύση στοιχίζονται γύρω από το ΝΑΤΟ και την άκριτη υποστήριξη της Ουκρανίας στο πόλεμο με την Ρωσία, αντί να πρωτοστατούν σε μια προσπάθεια ειρήνευσης και τερματισμού του πολέμου. Στην ουσία έχουν προσχωρήσει στην νεοπαγή άποψη για έναν “δυτικό πατριωτισμό”: Η αληθινή πατρίδα που πρέπει να υπερασπιστεί κανείς με όπλα είναι η Δύση και σε αυτή τη μεγάλη πατρίδα η Ελλάδα, όπως και κάθε Δυτική χώρα, είναι μόνο μια επαρχία.
Απέναντι στον ενισχυμένο ρόλο του ΝΑΤΟ, στην μετατροπή της Ευρώπης σε παράρτημα των ΗΠΑ και της παγκόσμιας πολεμικής βιομηχανίας, επείγουσα προβάλλει η ανάγκη για μια άλλη κατεύθυνση, για Προτάσεις και Πράξεις στην κατεύθυνση του τερματισμού των πολέμων, της ενίσχυσης της Εθνικής Κυριαρχίας και της κοινωνικής συνοχής της Πατρίδας μας, με Δημοκρατία- ενάντια στους ιμπεριαλισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου