Ἀλεξὰντρ Σολζενίτσιν (Александр Солженицын) : Ἡ λίμνη Σεγκντέν

ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΜΝΗ ΑΥΤΗ δὲν γρά­φουν οὔ­τε μι­λοῦν φω­να­χτά. Κι ὅ­λοι οἱ δρό­μοι ποὺ ὁ­δη­γοῦν σ’ αὐ­τὴν εἶ­ναι ἀ­πο­κλει­σμέ­νοι, σὰ νὰ ἐ­πρό­κει­το γιὰ κά­ποι­ο μα­γι­κὸ κά­στρο. Πά­νω ἀ­π’ ὅ­λους τοὺς δρό­μους κρέ­με­ται μιὰ ἀ­πα­γο­ρευ­τι­κὴ πι­να­κί­δα, μὲ μιὰ ἁ­πλή, βου­βὴ γραμ­μή. Ὁ ἄν­θρω­πος ἢ τὸ ἄ­γριο ζῶ­ο ποὺ θὰ δοῦν στὸν δρό­μο τους αὐ­τὴ τὴ γραμ­μὴ θὰ πρέ­πει νὰ τὸ στρί­βουν. Τού­τη τὴ γραμ­μὴ τὴν το­πο­θε­τεῖ ἐ­κεῖ ἡ ἐ­πί­γεια ἐ­ξου­σί­α. Ση­μαί­νει: ἀ­πα­γο­ρεύ­ε­ται τὸ τα­ξι­δεύ­ειν, ἀ­πα­γο­ρεύ­ε­ται τὸ ἵ­πτα­σθαι, ἀ­πα­γο­ρεύ­ε­ται τὸ βα­δί­ζειν καὶ ἀ­πα­γο­ρεύ­ε­ται τὸ ἕρ­πειν.

            Δί­πλα στοὺς δρό­μους, μέ­σα στὸ πυ­κνὸ πευ­κο­δά­σος, ἐ­νε­δρεύ­ουν φρου­ροὶ μὲ κον­τό­κα­να, πλα­τύ­στο­μα του­φέ­κια καὶ πι­στό­λια.

           Τρι­γυρ­νᾶς μέ­σα στὸ σι­ω­πη­λὸ δά­σος, ὁ­λο­έ­να τρι­γυρ­νᾶς καὶ γυ­ρεύ­εις τὸν τρό­πο νὰ φτά­σεις στὴ λί­μνη – δὲν θὰ τὸν βρεῖς, καὶ δὲν ὑ­πάρ­χει κα­νεὶς νὰ ρω­τή­σεις: ὁ κό­σμος τρό­μα­ξε, κα­νεὶς δὲν συ­χνά­ζει σ’ ἐ­κεῖ­νο τὸ δά­σος. Καὶ μο­να­χὰ παίρ­νον­τας στὸ κα­τό­πι τὸν ὑ­πό­κω­φο ἦ­χο ἀ­πὸ τὸ κου­δου­νά­κι μιᾶς ἀ­γε­λά­δας θὰ μπο­ρέ­σεις νὰ δι­α­σχί­σεις μὲ δυ­σκο­λί­α τὸ δά­σος, ἀ­κο­λου­θών­τας τὸ μο­νο­πά­τι τῶν ζώ­ων, μιὰ ὥ­ρα τοῦ με­ση­με­ριοῦ, κά­ποι­α βρο­χε­ρὴ ἡ­μέ­ρα. Μό­λις δεῖς τὴ λί­μνη νὰ γυ­α­λί­ζει, πε­λώ­ρια, ἀ­νά­με­σα στοὺς κορ­μοὺς τῶν δέν­δρων, πο­λὺ πρὶν τρέ­ξεις πρὸς τὸ μέ­ρος της, ἤ­δη τὸ γνω­ρί­ζεις: αὐ­τὴ τὴ γω­νί­τσα πά­νω στὴ γῆ θὰ τὴν ἀ­γα­πή­σεις γιὰ ὅ­λη σου τὴ ζω­ή.

Η περίοδος εκκολάψεων της χελώνας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην Ζάκυνθο

Για τον ΑΡΧΕΛΩΝ η περίοδος εκκολάψεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με πολλές μικρές θαλάσσιες χελώνες (Caretta caretta) να κάνουν το πρώτο τους ταξίδι προς τη θάλασσα. Στη Ζάκυνθο, εκατοντάδες χελωνάκια καταφέρνουν να φτάσουν στην θάλασσα κάθε μέρα, ενώ υπολογίζεται ότι μόνο ένα ή δύο στα χίλια θα επιβιώσουν μέχρι το στάδιο της ενηλικίωσής τους, μετά το οποίο θα επιστρέψουν στην προστατευόμενη περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου  Ζακύνθου για να φωλεοποιήσουν .

Στη Ζάκυνθο, οι εθελοντές του ΑΡΧΕΛΩΝ εργάζονται σκληρά παρακολουθώντας σχεδόν 1.500 φωλιές για τα νεογέννητα χελωνάκια. Κάθε μέρα οι εθελοντές μας ελέγχουν τις παραλίες του κόλπου του Λαγανά για ίχνη από χελωνάκια που βγήκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τα χελωνάκια χρησιμοποιούν την αντανάκλαση του φεγγαριού και των αστεριών πάνω στο νερό για να βρουν το δρόμο τους προς τη θάλασσα. Ωστόσο, μερικές φορές είναι δυνατό τα νεογέννητα χελωνάκια να βγουν από τη φωλιά νωρίς το πρωί ή και κατά τη διάρκεια της ημέρας· στην περίπτωση αυτή η άμμος μπορεί να είναι υπερβολικά  ζεστή για τα χελωνάκια κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο το ταξίδι τους προς την θάλασσα. Οι εθελοντές μας είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για να τα βοηθήσουν.

Η εκκόλαψη κατά τη διάρκεια της ημέρας αποτελεί και μια ευκαιρία για να ενημερωθούν οι επισκέπτες της παραλίας σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζουν τα νεογέννητα χελωνάκια ώστε διασφαλιστεί ότι θα ταξιδέψουν με ασφάλεια στη θάλασσα. Σε περίπτωση που τα χελωνάκια αρχίσουν το ταξίδι προς τη θάλασσα κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι σημαντικό να τους δώσουμε αρκετό χώρο για να μετακινηθούν, αφού η διαδρομή τους δεν είναι πάντα σε ευθεία γραμμή από τη φωλιά προς τη θάλασσα και είναι δύσκολο να προβλεφθεί η πορεία τους!

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΕΩΣ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΕΧΝΩΝ OPEN SEPTEMBER 5

 

Ο Πολυχώρος VAULT διοργανώνει το 5ο OPEN SEPTEMBER, ένα   καλλιτεχνικό θεσμό που εγκαινιάστηκε με επιτυχία το 2012, με στόχο την προώθηση της τέχνης και ειδικότερα της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ “ανοιχτό” για καλλιτέχνες και δημιουργούς, που θέλουν να αναδείξουν τη δουλειά τους, να προβάλουν τα μηνύματα τους, να συνεργαστούν με άλλους καλλιτέχνες, να γνωριστούν με άλλους φορείς και κοινότητες και να ανταλλάξουν απόψεις και ιδέες μέσα από την συνύπαρξη τους στον ίδιο χώρο.

Στο OPEN SEPTEMBER 5, με οικοδεσπότες τους ίδιους τους καλλιτέχνες, θα παρουσιαστούν για 5η χρονιά στον Πολυχώρο VAULT (το τελευταίο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου), εκθέσεις και παραστάσεις, μέχρι προβολές, αναγνώσεις, σεμινάρια και μουσικές βραδιές, φιλοδοξώντας να δημιουργηθεί για μία ακόμα χρονιά, ένας πυρήνας πολιτισμού που θα περιλαμβάνει όλες τις μορφές τέχνης.

Κατοικίδια ζώα στους στρατώνες!

Της Ελένης Ηλιοπούλου, από  το[s1]  Zoosos.gr

Την παράνομη και άδικη απαγόρευση συμβίωσης των ανθρώπων με κατοικίδια ζώα στα στρατιωτικά οικήματα τερματίζει o νόμος 4407/2016 με το άρθρο 39 – που δημοσιεύτηκε σε Φ.Ε.Κ. στις 27 Ιουλίου 2016 – και επιτρέπει και οι στρατιωτικοί να ζουν στα σπίτια τους, οπουδήποτε στην Ελλάδα, με τα τετράποδα μέλη της οικογένειας τους χωρίς να τα κρύβουν και χωρίς να κινδυνεύουν με ποινές ή κυρώσεις από τους ανωτέρους τους.

Το άρθρο 39 του νόμου 4407/2016.

Το άρθρο 39 αναφέρει: «Διατήρηση δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς στα στρατιωτικά οικήματα Οι διατάξεις του Ν. 4039/2012 (Α´15) για τα δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς ισχύουν και για τα στρατιωτικά οικήματα του N.δ. 2475/1953 (Α´ 191)» και έτσι βάζει τέρμα στην ταλαιπωρία που υφίστανται έως τώρα πολλοί στρατιωτικοί άνδρες και γυναίκες. Ο νέος νόμος είναι το αποτέλεσμα των επίμονων προσπαθειών τόσο της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (Π.Φ.Π.Ο.) όσο και των συλλόγων και ενώσεων, που εκπροσωπούν τους στρατιωτικούς, οι οποίοι επανειλημμένα είχαν διαμαρτυρηθεί για την παράνομη απαγόρευση.

Πέ­τρος Φούρ­να­ρης: 100%

ΚΑΘΩΣ Η ΓΡΙΑ ἔ­ψη­νε κα­φὲ κι ὁ γέ­ρος, κα­θι­σμέ­νος σὲ ἕ­να μπάγ­κο, πά­λευ­ε νὰ βά­λει στὴ σω­στὴ σει­ρὰ τὰ μα­χαί­ρια τῆς φρέ­ζας, πε­ρι­ερ­γα­ζό­μουν τὸ σκο­τει­νὸ δω­μά­τιο: ἕ­να τρα­πε­ζά­κι, δυ­ὸ κα­ρέ­κλες, ὁ νε­ρο­χύ­της, μιὰ πι­α­το­θή­κη τοί­χου, ἕ­να ντι­βά­νι μὲ κεν­τη­τὰ μα­ξι­λά­ρια καὶ πολ­λὲς πάν­τες στοὺς γα­λα­κτω­μέ­νους τοί­χους ποὺ ἀ­να­πα­ρί­στα­ναν δρα­μα­τι­κὲς σκη­νές· σὲ μιὰ ἀ­πὸ αὐ­τὲς μιὰ ὡ­ραί­α «κό­ρη» πά­νω στὸ ἄ­λο­γο τὸ ἔ­σκα­γε μὲ τὸν πε­ρή­φα­νο ἐ­ρα­στή της, κοι­τών­τας τοὺς δι­ῶ­κτες της μὲ ἀ­γω­νί­α. Τὸ δω­μά­τιο ἦ­ταν ὑ­πνο­δω­μά­τιο καὶ κου­ζί­να μα­ζί, ἔ­τσι νό­μι­σα στὴ ἀρ­χὴ του­λά­χι­στον – ὥ­σπου δι­α­πί­στω­σα ὅ­τι κα­θό­μουν πά­νω στὴ λε­κά­νη τῆς του­α­λέ­τας: ἦ­ταν σκε­πα­σμέ­νη καὶ στρω­μέ­νη μὲ ἕ­να ὑ­φαν­τὸ χα­λά­κι.

       Τὸ δω­μά­τιο, πα­ρό­λα αὐ­τὰ ἦ­ταν δρο­σε­ρό, ἕ­να σω­τή­ριο κα­τα­φύ­γιο γιὰ τὸν με­ση­με­ρι­ά­τι­κο καύ­σω­να. Τὰ μό­να κου­φώ­μα­τα ἦ­ταν μιὰ πόρ­τα κι ἕ­να πα­ρά­θυ­ρο. Ἀ­πὸ τὴν πόρ­τα ἔ­βλε­πα τὴν κα­τη­φό­ρα ὅ­που στὸ βά­θος της, μα­κριά, εἶ­χα ἀ­φή­σει τὸ ἁ­μά­ξι· ἀ­πὸ τὸ πα­ρά­θυ­ρο φαι­νό­ταν, πα­ρα­μορ­φω­μέ­νη ἀ­πὸ τὸ σκλη­ρὸ φῶς, μιὰ στε­νό­μα­κρη λου­ρί­δα γῆς φυ­τε­μέ­νη μὲ κε­ρα­σι­ές· ἦ­ταν τὸ μι­κρό­τε­ρο ἀ­πὸ τὰ δη­λω­μέ­να κτή­μα­τα τῆς πε­ρι­ο­χῆς καὶ τὸ μό­νο, ἀ­πὸ ὅ­σα εἶ­χα δεῖ ὣς τώ­ρα, ποὺ τὰ ἀ­γρι­ό­χορ­τα ξε­περ­νοῦ­σαν σὲ ὕ­ψος τοὺς κορ­μοὺς τῶν δέν­τρων…

       Ἡ γριὰ μοῦ ΄φέ­ρε τὸν κα­φὲ κι ἕ­να πο­τή­ρι νε­ρό, λύ­γι­σε τὰ γό­να­τα καὶ τὰ ἀ­πό­θε­σε δί­πλα μου.

       «Στὴν ὑ­γειά σου γι­έ μου», εἶ­πε κι ἔ­πι­α­σε τὸ μαῦ­ρο μαν­τί­λι, ποὺ ἦ­ταν λυ­τὸ στοὺς ὤ­μους καὶ πα­ρὰ λί­γο θὰ τῆς ἔ­πε­φτε στὸ πά­τω­μα.

       «Δὲν εἶ­ναι ἀ­νάγ­κη νὰ τα­λαι­πω­ρεῖ­σαι ἄ­δι­κα», εἶ­πε ὁ γέ­ρος ποὺ περ­νοῦ­σε μὲ δυ­σκο­λί­α τὸ τε­λευ­ταῖ­ο πα­ξι­μά­δι τῆς βί­δας πά­νω στὸ φθαρ­μέ­νο ἀ­τσά­λι. «Ἡ γριὰ ἔ­κα­νε λά­θος. Τὰ δή­λω­σε γιὰ τὴν ἀ­πο­ζη­μί­ω­ση ὅ­ταν ἔ­λει­πα, ἀλ­λὰ δὲν ὑ­πάρ­χει ζη­μιά.» Ἡ γριὰ δὲν μί­λη­σε πα­ρὰ ἔ­κα­τσε δί­πλα του στὸν μπάγ­κο.

       «Κά­τω», τοῦ λέ­ω «τὰ θέ­ρι­σε ὅ­λα. Ζη­μιὰ ἑ­κα­τὸ τοῖς ἑ­κα­τὸ».

       «Τί νὰ κά­νου­με;» εἶ­πε ὁ γέ­ρος ἀ­φοῦ τὸ σκέ­φτη­κε λί­γο, «Ἔ­τσι εἶ­ναι τὸ χα­λά­ζι.

Εκδήλωση για τον ΑΤΤΙΚ, στην Καλαμάτα…

Το πολιτιστικό στέκι ''μπουκαδούρα'' (πάρκο Λιμενικού Καλαμάτας) οργανώνει εκδήλωση την Δευτέρα 29 Αυγούστου (8μμ) για τον μουσικοσυνθέτη, στιχουργό και ερμηνευτή Αττίκ.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβληθεί σχετικό βίντεο ενώ ο Τάκης Λουκαρέας θα μιλήσει για τη ζωή και το έργο του.

Ο Αττίκ (1885-1944)του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Κλέων Τριανταφύλλου, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού στις αρχές του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος της Εριθέλγης Ραπτάκη. Μεγάλωσε στην Αίγυπτο, όπου παρακολούθησε μαθήματα μουσικής. Από το 1907 έζησε στο Παρίσι, όπου συνεργάστηκε ως ηθοποιός με διάφορους θιάσους και συμμετείχε σε περιοδείες σε διάφορες χώρες ως το 1930, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δημιούργησε την περίφημη «Μάντρα του Αττίκ».

Το φαράγγι του Αγιατριαδίτικου ποταμιού και το πέρασμα των Στενών

Αναμνήσεις και «βουτιές» στο παρελθόν … περπατώντας

στα μονοπάτια που διάβαινα παιδί

Του Στέφανου Σταμέλλου*

........ ο κόσμος είναι όμορφος, αλλά η Ευρυτανία ομορφότερη κι απ΄ τον κόσμο!.....

Η σκέψη να κάνουμε τη διάσχιση του φαραγγιού του Αγιατριαδίτικου ποταμιού και το πέρασμα των Στενών ήταν παλιά. Ήταν μια υπόσχεση και δέσμευση συναισθηματική, αλλά και μια «υποχρέωση» για μας που μεγαλώσαμε στην «εξοχή», σ’ αυτή την περιοχή με την άγρια ομορφιά και την ξεχωριστή ιστορία. Και να που η υπόσχεση τελικά υλοποιήθηκε…

Πολλές φορές η αχνή σκιά των παιδικών μας χρόνων μας σπρώχνει στο να φρεσκάρουμε τη μνήμη κάνοντας γυρίσματα πίσω. Κι όταν «φεύγουν» οι άνθρωποι, μένουν τα άδεια εγκαταλειμμένα και μισογκρεμισμένα σπίτια, τα δέντρα, αλλά και τα πιο σταθερά: τα βουνά, τα ρέματα, τα χωράφια, τα βράχια, τα φαράγγια και οι «αρχαίες σκουριές», για να παίξουν αυτό το ρόλο, της προσωρινής φιλοξενίας της  μνήμης.

Τα Πετράλωνα [ http://petralona-evr.blogspot.gr/ ], το χωριό μας, με το παλιό όνομα Αραχωβίτσα, είναι σε υψόμετρο 830μ και απέχει 36 χλμ από το Καρπενήσι. Το Αγιατριαδίτικο ποτάμι ή ρέμα, που πηγάζει από το Βελούχι, ρέει κάτω από το χωριό. Για να κατεβεί κανείς στο ποτάμι ακολουθεί νοτιοδυτικά μια όμορφη χωμάτινη διαδρομή, που παλιά ήταν καλντερίμι και συνέδεε το χωριό με το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και λίγο πιο κάτω με τον περίφημο «Μύλο του Βασίλη». Εκτός από το να αλέθει σιτάρι και καλαμπόκι ο Μύλος του Βασίλη είχε νεροτριβή και μαντάνια. Εξυπηρετούσε τους Πετραλωνίτες και τους κατοίκους των γύρω χωριών, αλλά και το καλοκαίρι τους βοσκούς και τους σαρακατσαναίους, που έβγαιναν στα βουνά με τα ζώα τους. Το μαντάνι είναι υδροκίνητος μηχανισμός που επεξεργάζεται και μαλακώνει, χτυπώντας με παλμικές κινήσεις, τα μάλλινα και τις φλοκάτες. Σήμερα ο μύλος είναι εγκαταλελειμμένος και σε ερειπωμένη κατάσταση. Μένει να ανακατασκευαστεί…

Συνέβη να μην πληρώσουν στην Επίδαυρο

Στην Επιδραυρο εχει 12 ευρω εισοδο. Πηγαμε να περασουμε χωρις να πληρωσουμε, μας φωναξαν οι υπαλληλοι. Λεμε ειμαστε Ελληνιδες δεν πληρωνουμε. Ολοι πληρωνουν, λεει, αλλαξε ο κανονισμος απο το 1992. Τι με νοιαζει απο ποτε αλλαξε, του λεω, ειναι παρανομο να πληρωνω για να δω τα αρχαια μου. Λεει να κανετε τα παραπονα σας στην πολιτεια. Οχι του λεω, εμεις θα μπουμε και φωναξε την αστυνομια να μας συλλαβει.
Φυσικα μπηκαμε χωρις να πληρωσουμε
Στάλθηκε από την Στεφανία Λιγερού 

Ἀν­τώ­νης Ζέρ­βας: Στὸ ἀρ­χαῖ­ο πη­γά­δι

ΕΙΧΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ  νὰ παίρ­νει τὰ πράγ­μα­τά της καὶ νὰ φεύ­γει (μὲ ξέ­νη βα­λί­τσα). Εἶ­χε συ­νη­θί­σει νὰ ἐ­πι­στρέ­φει, ἀ­φοῦ προ­η­γου­μέ­νως εἶ­χε ἐ­πι­στρέ­ψει τὰ κλει­διὰ ποὺ ζη­τοῦ­σε πάν­τα μὲ τὸ πα­θι­α­σμέ­νο ὄ­νει­ρο τῆς εἰ­ρη­νι­κῆς συγ­κα­τοί­κη­σης. Εἶ­χε συ­νη­θί­σει νὰ τη­λε­φω­νεῖ κα­τό­πιν ἑ­ορ­τῆς καὶ νὰ ἐ­κλι­πα­ρεῖ, νὰ ὀρ­γί­ζε­ται μὲ τὰ πα­ρα­κά­λια της, νὰ ἐ­ξυ­βρί­ζει με­τα­με­λη­μέ­νη καὶ τέ­λος νὰ σι­ω­πᾶ μὲ τὰ χά­πια της. Πο­τὲ δὲν ἔ­κλαι­γε, πο­τέ.

       Ἦ­ταν ὄ­μορ­φη κο­πέλ­λα, χω­ρὶς ἰ­δι­αί­τε­ρη χά­ρη καὶ σχε­δὸν ἄ­γου­στη μὲς στὶς πιὸ χτυ­πη­τὲς μό­δες, ἀλ­λὰ μὲ ἀ­συγ­κρά­τη­το αἰ­σθη­σια­σμὸ καὶ ἀ­πί­θα­νη ἐ­λευ­θε­ρί­α ποὺ με­τα­μόρ­φω­νε τὸ πράγ­μα σὲ ζων­τα­νὸ ὀρ­γα­νι­σμὸ καὶ τὸ ζων­τα­νὸ σὲ πράγ­μα. Γνώ­ρι­ζε ἀ­π’­ἔ­ξω ὅ­λα τα τρα­γού­δια, λα­ϊ­κά, ἔν­τε­χνα καὶ ξέ­να. Μὰ εἶ­χε μπλέ­ξει μὲ τὰ γράμ­μα­τα καὶ νό­μι­ζε πὼς τὸ πνεῦ­μα εἶ­ναι ἄν­θη, χρώ­μα­τα καὶ ἐ­πι­κοι­νω­νί­α.

       Τὸ βλέμ­μα της δὲν ἔ­παυ­ε νὰ εἶ­ναι σκο­τει­νό, ἀ­κό­μη καὶ στὶς με­γά­λες χα­ρές της. Ἦ­ταν τὸ πη­γά­δι της, ἔ­λε­γε. Ἔ­πε­φτε μέ­σα κι ἔ­πρε­πε νὰ τσα­κι­στεῖς νὰ τὴν ἀ­νε­βά­σεις πά­νω. Ἔ­πρε­πε νὰ τὴν κρα­τᾶς πάν­τα γιὰ νὰ μὴν ξα­να­βου­τή­ξει. Ὅ­σο τὴν κρα­τοῦ­σες ἔ­ξω, ἔ­δι­νε με­γά­λη ἡ­δο­νή. Πι­στὴ σὰν πα­λαι­ὰ ψυ­χο­κό­ρη, τὰ ἀ­κρι­βὰ ἐ­σώ­ρου­χα δὲν τῆς πρό­σθε­ταν τί­πο­τε. Εἶ­χε τὶς γραμ­μὲς μιᾶς κα­λο­πε­ρι­ποι­η­μέ­νης φο­ρά­δας. Κι ὁ νοῦς της ἦ­ταν πάν­τα στὸ χω­ριὸ ὅ­που με­γά­λω­σε ἀ­νά­με­σα σὲ ψη­λο­κρέ­μα­στα βου­νὰ μ’ ­ἕ­να πλα­τὺ πο­τά­μι, ἀ­π’ ὅ­που ὅ­λοι ἤ­θε­λαν νὰ φύ­γουν γιὰ νὰ γυ­ρί­σουν πλού­σιοι.

       Ἦ­ταν ξε­χω­ρι­στή, ὅ­πως ὅ­λα τα πα­ρά­δο­ξα ποὺ γεν­νοῦν οἱ γά­μοι τοῦ πά­θους καὶ τῆς κοι­νο­το­πί­ας γιὰ τὰ ὁ­ποῖ­α ὅ­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο μι­λᾶς, τό­σο πιὸ πα­ρά­δο­ξα γί­νον­ται.

Ασκήσεις θάρρους για τον Αν. Υπουργό Περιβάλλοντος κ. Τσιρώνη

της Ορνιθολογικής Εταιρείας

  
Για άλλη μια χρονιά, η κυνηγετική περίοδος ξεκίνησε οριζόμενη από μια Ρυθμιστική Απόφαση υπογεγραμμένη μεν από τον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Τσιρώνη, υπαγορευμένη δε από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας.  Δυστυχώς, για δεύτερη φορά στη θητεία του Υπουργού, η Ρυθμιστική φαίνεται να ορίζεται από ισχυρές πολιτικές πιέσεις, χωρίς να διασφαλίζει την προστασία ούτε των ειδών που θηρεύονται ούτε, φυσικά, και όλων των υπολοίπων ειδών πουλιών.

Κατά παράβαση της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας, το κυνήγι των πουλιών συνεχίζει να μην έχει ενιαία λήξη, ενώ εξακολουθεί να ασκείται την περίοδο που ορισμένα είδη έχουν ήδη ξεκινήσει το μεταναστευτικό τους ταξίδι προς τις περιοχές αναπαραγωγής τους.

Η φετινή χρονιά ωστόσο φαινόταν στην αρχή να είναι διαφορετική, καθώς για πρώτη φορά το Υπουργείο Περιβάλλοντος με πρωτοβουλία του κ. Τσιρώνη προέβη στον Εθνικό Διάλογο για το Κυνήγι. Ο περίφημος διάλογος απεδείχθη περίτρανα προσχηματικός,

Σήμερα, στη διαπασών, σε ένα μέρος με μουσική παράδοση, όπως ο Άγιος Λαυρέντιος Πηλίου

Ἄνα Μαρία Σούα (Ana Maria Shua): Τα­του­άζ

ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΜΕΡΟΣ τοῦ σώ­μα­τος, ἡ Ἰ­ε­ζά­βελ ὑ­πέ­μει­νε τὸν πό­νο ἑ­νὸς πε­ρί­τε­χνου τα­του­άζ. Πολ­λοὶ εἶ­ναι αὐ­τοὶ ποὺ πλη­ρώ­νουν γιὰ νὰ τὸ δοῦν. Ὅ­σοι ἔ­χουν κα­τα­φέ­ρει νὰ τὸ πε­ρι­γρά­ψουν, χά­ρη στὰ πλού­τη ἢ τὴν εὐ­λυ­γι­σί­α τους, μι­λᾶ­νε γιὰ ἕ­να χάρ­τη μὲ ἁ­πα­λὰ χρώ­μα­τα, φτι­αγ­μέ­να ἀ­πὸ ἕ­να μίγ­μα με­λα­νι­ῶν στὸ φυ­σι­κὸ χρῶ­μα τοῦ δέρ­μα­τος. Πά­νω στὸ χάρ­τη εἶ­ναι σχε­δι­α­σμέ­να τὸ ση­μεῖ­ο ὅ­που βρί­σκε­ται ὁ πα­ρα­τη­ρη­τὴς καὶ ἡ δι­α­δρο­μὴ πρὸς τὴν ἔ­ξο­δο.

Πη­γή (ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ): Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Buenos Aires, 1992.

Ἄ­να Μα­ρί­α Σού­α (Ana Maria Shua) (Μπουένος Ἄιρες, Ἀρ­γεν­τι­νή, 1951). Ἀ­πὸ τὶς πιὸ ἀ­ξι­ό­λο­γες καὶ δη­μο­φι­λεῖς συγ­γρα­φεῖς τῆς Ἀρ­γεν­τι­νῆς. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πὸ σα­ράν­τα βι­βλί­α καὶ θε­ω­ρεῖ­ται ἡ βα­σί­λισ­σα τοῦ μι­κρο­δι­η­γή­μα­τος στὴν ἰ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα.

ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ ΟΥΝ : ΦΑΤΕ... ΣΚΥΛΙΑ!!!

Ο  εν λόγω κύριος είναι δικτάτωρ της Βόρειας Κορέας και ….διδάκτωρ σκυλοφαγίας ! Όταν είχε πεθάνει ο μπαμπάς του είχε επιβάλλει το υποχρεωτικό κλάμα,  με αποτέλεσμα την παραγωγή των πιο τραγελαφικών φωτογραφιών της ιστορίας  με το  μαζικό  λαϊκό κίνημα να κλαίει και να οδύρεται ! Τώρα όμως επανήλθε δριμύτερος στην σουρεάλ πολιτική  συμπεριφορά χαρακτηρίζοντας σούπερ τροφή το κρέας των σκυλιών…. Υπενθυμίζω ότι προ ετών το AVAAZ είχε προωθήσει καμπάνια κατά της σκυλοφαγίας στην Ταϊκάνδη, κι ακόμη ότι στην περιοχή της ΝΑ  Ασίας συνηθίζεται η κατανάλωση των πιο απίθανων ζωϊκών ειδών, μεταξύ των οποίων τα φίδια, οι σκορπιοί κλπ.

Δεν ξέρω κατά πόσο οι παραπάνω  πρακτικές δικαιολογούν ή  ερμηνεύουν  τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ενός δικτάτορα, αλλά πάντως η είδηση έχει ως εξής :

 «Το DPRK Today , κανάλι προπαγάνδας στο YouTube, ανέφερε πως το κρέας σκύλων έχεις περισσότερες βιταμίνες από τα υπόλοιπα, ενώ η εφημερίδα Korea Times υποστήριξε πως είναι το καλύτερο για το στομάχι και τα έντερα.

Μέσα στην όλη παράνοια του Κιμ Γιονγκ Ουν, το DPRK Today δίνει συμβουλές για το πώς να σκοτώνουν σκύλους, για να είναι το κρέας τους πιο γευστικό.

Η κρατική τηλεόραση, δε, έκανε ρεπορτάζ για εστιατόριο στην Πιονγιάνγκ, το οποίο σερβίρει σκύλους και είναι γεμάτο από πελάτες»…...