Ἡ ἀ­γά­πη καὶ τὸ σέξ

του Μα­νου­ὲλ Ἐ­σπά­δα (Manuel Espada)

 .

       — Ὄ­σκαρ, μ’ ἀ­γα­πᾶς;

      Ὁ ἦ­χος ἀ­πὸ τὴν καμ­πά­να ποὺ σή­μαι­νε με­σά­νυ­χτα ση­μα­το­δο­τοῦ­σε τὸν πιὸ ἔν­το­νο ὀρ­γα­σμὸ στὴ ζω­ὴ τῆς Μα­ρί­ας. Ὁ Ὄ­σκαρ εἶ­χε δι­εισ­δύ­σει ἄ­γρια στὶς 23:55, αἰφ­νι­δι­α­στι­κά, ἑ­νώ­νον­τας τὰ βογ­κη­τά της σὲ μί­α μό­νο κραυ­γὴ ἀ­νε­λέ­η­του πό­νου. Τρί­α λε­πτὰ πρὶν εἶ­χε κα­τα­φέ­ρει νὰ τῆς βγά­λει τὸ ἐ­σώ­ρου­χο μὲ τὰ δόν­τια, κα­θὼς ἐ­κεί­νη τὸν κοί­τα­ζε πε­ρι­μέ­νον­τας, μὲ φό­βο, σὰν νὰ ἐ­πρό­κει­το νὰ τῆς τὸ βά­λει χω­ρὶς προ­ει­δο­ποί­η­ση. Τί πε­ρί­ερ­γη αἴ­σθη­ση· εἶ­χε ἀρ­χί­σει νὰ ὑ­γραί­νε­ται ἐ­δῶ καὶ ὥ­ρα, ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ τῆς ἔ­βγα­λε τὸ ὑ­πέ­ρο­χο σου­τι­ὲν μὲ τὴ μαύ­ρη δαν­τέ­λα γιὰ νὰ συ­νε­χί­σει ἔ­πει­τα μὲ τὸ κολ­λη­τὸ παν­τε­λό­νι, ποὺ δὲν ἔ­βγαι­νε ἐ­ξαι­τί­ας ἑ­νὸς πο­λὺ πε­τα­χτοῦ κώ­λου. Ὁ Ὄ­σκαρ ἄρ­χι­σε νὰ ξε­κουμ­πώ­νει ἁ­πα­λὰ τὴ μπλού­ζα της γιὰ νὰ δεῖ ἂν φο­ροῦ­σε σου­τι­ὲν ἐ­νῶ ἄρ­χι­ζε νὰ τὴ φι­λᾶ στὸ λαι­μό. Ἡ Μα­ρί­α χα­μο­γε­λοῦ­σε συ­νε­σταλ­μέ­να στὴν κα­ρέ­κλα της καὶ σταύ­ρω­νε τὰ πό­δια, ντρο­πα­λή, μπρο­στὰ στὴν μα­κρι­νὴ πι­θα­νό­τη­τα νὰ κά­νει ἔ­ρω­τα ἐ­κεί­νη τὴν ἀ­να­πάν­τε­χη βρα­διά. Ὁ Ὄ­σκαρ τῆς χά­ι­δευ­ε τὰ μαλ­λιὰ τρυ­φε­ρά, ἁ­πα­λά, σὰν νὰ προ­στά­τευ­ε ἕ­να ἀ­νυ­πε­ρά­σπι­στο που­λά­κι. Με­τὰ τὸ ἐ­πι­δόρ­πιο, ἄ­νοι­ξε τὸ μπου­κά­λι τῆς σαμ­πά­νιας. Τὸ πρῶ­το βῆ­μα ἦ­ταν νὰ τὴν κα­λέ­σει σπί­τι του γιὰ δεῖ­πνο. Εἶ­χε στοι­χη­μα­τί­σει μὲ τοὺς φί­λους του ὅ­τι ἡ Μα­ρί­α θὰ ἔ­χα­νε τὴν παρ­θε­νιά της πρὶν τε­λει­ώ­σει ἡ μέ­ρα.

      — Σ’ ἀ­γα­πῶ, Μα­ρί­α, εἶ­πε.

 .

Πηγή : ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ