Αυτό κάποτε το έλεγαν αποικιοκρατία. Γιατί όχι και τώρα;

«Μας πυροβολούσαν λες και βρισκόμαστε σε πόλεμο!»  Tieng Kao,  Καμποτζιανός αγρότης

Το 2001, η πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Everything but arms” κατήργησε όλους τους δασμούς και τις ποσοστώσεις στα προϊόντα που εισάγονται από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Στόχος ήταν να ενισχύσει τις εξαγωγές και να βοηθήσει στην ανάπτυξη τους, γεγονός που είναι φυσικά πολύ θετικό. Όμως, η πολιτική αυτή είχε  ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα στην Καμπότζη. Τα εμπορικά  προνόμια έδωσαν τεράστιο οικονομικό κίνητρο σε πολυεθνικές εταιρίες ζάχαρης να εγκατασταθούν και να ξεκινήσουν μεγάλης κλίμακας παραγωγή στη χώρα. Εκμεταλλευόμενες   το «θολό» ιδιοκτησιακό καθεστώς στη χώρα και με την ανοχή ή τη συνενοχή της τοπικής κυβέρνησης, οι εταιρείες έδιωξαν  χιλιάδες ανθρώπους από τη γη τους. Στη γη που μέχρι τώρα κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων σε τροφή, οι πολυεθνικές καλλιεργούν ζαχαροκάλαμα και στη συνέχεια εξάγουν τη ζάχαρη στις Ευρωπαϊκές χώρες.

Σχεδόν όλη η ζάχαρη που παράγεται στην Καμπότζη καταλήγει στην ευρωπαϊκή αγορά, δηλαδή στα γλυκά, τα αναψυκτικά, στις τροφές που καταναλώνονται καθημερινά.

H ActionAid    απευθύνεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή  και ειδικά στον Επίτροπο Εμπορίου Karel de Gucht, με στόχο  να «παγώσουν» προσωρινά οι εισαγωγές ζάχαρης από την Καμπότζη, μέχρι τα περιστατικά αρπαγής γης να σταματήσουν.

Για υπογραφές της  έκκλησης προς τον Ευρωπαίο Επίτροπο  

 http://www.actionaid.gr/cambodia