ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΗΡΕΑΣ

Sweat Thames, run softly, till I end my song –                      

 sweat Thames run softly, for I speak not loud or long……Τ.S. Elliot

Στις αρχές  της δεκαετίας του 90 διέσχιζα για πρώτη φορά  τον ποταμό Κηρέα, στη περιοχή της Κρύας Βρύσης  στην κεντρική Εύβοια,  στη διάρκεια μιας πεζοπορίας   4 ημερών …Ήταν Ιούλιος μήνας κι έκανε  ζέστη, κι  ένας ντόπιος που συναντήσαμε μας υπέδειξε να προσέχουμε στο πέρασμα του ποταμού, όμως εμείς τον αγνοήσαμε και βαδίσαμε ευθύγραμμα, για να διαπιστώσουμε τελικά ότι τα  νερά του ποταμού ήταν  βαθιά, ο βυθός λασπώδης. Τα καταφέραμε όμως, για να βρεθούμε  σύντομα στο τοπίο των εκβολών του Κηρέα, που ήταν απροσδόκητα πλουραλιστικό . Ήταν μια  μικρή λιμνοθάλασσα με βούρλα, με βατράχια, με νεροφίδες και  ψάρια, με ένα μικρό  αλλά δυσκολοδιάβατο άνοιγμα -  από όπου τα γλυκά νερά  διοχετεύονταν στη θάλασσα. Προς τη νότια πλευρά , σε ένα μικρό ύψωμα, υπήρχαν στοιχεία από ένα  ερειπιώνα με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, ενώ  στη  βόρεια πλευρά του Κηρέα  ξανοιγόταν μια τεράστια παραλία που τελικά οδηγούσε στην Αγία Άννα – «επίνειο» και παραθεριστικό χώρο του ομώνυμου χωριού…Ακολουθώντας τη φορά του ρολογιού, η ματιά αντίκρυζε  την απεραντωσύνη της άμμου και στη συνέχεια του Αιγαίου , για να καταλήξει σε ένα σκηνικό υγροτοπικό  και τελικά χερσαίο, κοντινό με αυτά της στερεολαδίτικης ενδοχώρας. Ημασταν εκεί, παραθαλάσσιοι και ηλιοψημένοι από το καλοκαίρι, αλλά ήμασταν  κι αλλού, σε κάτι που θα μπορούσε να είναι κομμάτι της  Πίνδου,  σε μια παραποτάμια όδευση που περνούσε από  βαθύσκιωτα δέντρα στις όχθες,  από αβαθή σημεία όπου το ρεύμα πλάταινε κι από άλλα στενότερα, όπου οι κορφές των παρόχθιων δέντρων έσμιγαν…

 

Στον Κηρέα ποταμό είδα να ψαρεύουν με τα μικρά, κυκλικά,  «πεταχτά» δίκτυα. Για τις εκβολές του  Κηρέα έμαθα αργότερα ότι οι ντόπιοι χρησιμοποιούσαν  τον όρο «Ευβοϊκά Τέμπη», και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι  ο  συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δεν εμπεριείχε εκείνα τα  στοιχεία της υπερβολής που συναντώνται σε όλο το μήκος και το πλάτος των τουριστικών εκπομπών της τηλεόρασης : Όπου όλοι οι προορισμοί , νησιωτικοί ή χερσαίοι, εγκωμιάζονται ως «πανέμορφοι», «υπέροχοι» και «μοναδικοί»….

Αυτός ήταν ο Κηρέας τότε, και τέτοιος παρέμεινε για πολλά χρόνια :  Σαν κάτι που αντιστεκόταν στη κυρίαρχη τάση της παραγωγής μνημοσύνων, καθώς   οι παλιοί  αισθητικοί τόποι  της υπαίθρου – ο ένας μετά τον άλλο -  ευτελίζονταν  και «μεταστοιχειώνονταν» σε συμβατικούς τουριστότοπους. Αισθανόμουν ότι είχα κι εγώ το ποτάμι μου, όπως ο Έλλιοτ είχε τον Τάμεσή του, για να τον παρακαλά   στην «Έρημη χώρα» για μια χορηγία εφ’ όρου ζωής: «Γλυκέ Τάμεση, κύλησε απαλά, ωσότου να τελειώσω το τραγούδι μου – γλυκέ Τάμεση, κύλησε απαλά, τι δε φωνάζω,   μήτε φλυαρώ…»

 Πέρυσι, σε μια διάσχιση του φαραγγιού της Αγάλης, όχι μακριά από το Κηρέα και τη  παραλία της Αγίας Άννας, διαπίστωσα ότι τα ποταμόψαρα που «ενδημούσαν» εκεί είχαν γίνει άφαντα…Τώρα μαθαίνω ότι η κόκκινη λάσπη της ΛΑΡΚΟ περνάει στη ροή του Κηρέα και καταλήγει μέχρι τις εκβολές, προσδίδοντας κόκκινο χρώμα στην ίδια τη θάλασσα. Δεν ξέρω αν αυτό επιτελείται μέσα σε συνθήκες Fast track,  το σίγουρο όμως είναι ότι πρόκειται για fast fuck της φύσης...

Κατά βάθος και κατά πλάτος εύχομαι  να μην είναι έτσι τα πράγματα. Εύχομαι να ΜΗΝ ταιριάζουν εδώ οι στίχοι του Χριστιανόπουλου για τον κατατρεγμό της γραφικότητας: «…Εκπνέει σαν προδομένη επανάσταση…Δεν θα απομείνει στη μνήμη και στη ψυχή των παιδιών μας»…Γιατί   αισθάνομαι ότι δικαιούμαι κι εγώ ένα «γλυκό ποτάμι», μέχρι τελικής πτώσεώς μου….

ΥΓ. Ακολουθεί η αναφορά στον Κηρέα, από το  antigoldgreece

Kόκκινα νερά στην παραλία της Κρύας Βρύσης στη βόρεια Εύβοια. H φωτογραφία προέρχεται από δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Όπως φαίνεται και στο χάρτη του ΥΠΕΚΑ (κάντε κλικ), ο ποταμός Κηρέας που εκβάλλει στην Κρύα Βρύση περνάει μέσα από τα νταμάρια και τις μεταλλευτικές αποθέσεις της ΛΑΡΚΟ στην περιοχή “Παλαιός Παγώντας”. Kαι σε κάθε έντονη βροχόπτωση το ποτάμι, ο Κηρέας, βάφεται κόκκινος. Οι χημικές αναλύσεις αυτών των μεταλλευτικών απορριμμάτων έδωσαν ανησυχητικά αποτελέσματα που υποδεικνύουν πιθανή επικινδυνότητα (δείτε εδώ), αλλά φυσικά δεν έγινε καμμία περαιτέρω έρευνα.

Διαβάστε, κάνοντας κλικ στη πιο κάτω εικόνα, ένα παλαιότερο δημοσίευμα (Ιανουάριος 2010) της εφημερίδας “Βόρεια Εύβοια” (από εδώ). Η κατάσταση ήταν τραγική τότε και παραμένει τραγική και σήμερα. Παρά τα παχιά πρόστιμα (εδώ) που μάλλον δεν εισπράχθηκαν, τα παχιά λόγια (“Αν δεν συμμορφωθεί, η ΛΑΡΚΟ θα κλείσει”, εδώ) και τα “αυστηρά προγράμματα συμμόρφωσης” (εδώ), δεν έχει αλλάξει τίποτα από το 2010.

Περιμένουμε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσει αυτό και άλλα σοβαρά θέματα ο νέος Ειδικός Γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σάκης Κουρουζίδης.

Κατά τα άλλα, εμείς οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, της Ροδόπης, του Έβρου, του Κιλκίς, των Σερρών, πρέπει να εμπιστευθούμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς αυτού του διαλυμένου και διεφθαρμένου κράτους και να αφήσουμε τα κοράκια να κατασπαράξουν τους τόπους μας!