ΤΕΞΑΣ

                            

«ΤΕΞΑΣ /  το πρόβλημα με τη δική μας κατάσταση τώρα»,

είναι μια ατομική έκθεση  φωτογραφιών  του Δημήτρη Τσουμπλέκα -  του οποίου οι  «φωτοσυνθέσεις» έχουν παρουσιασθεί και από τον παρόντα  ιστότοπο, με γνωστότερη  ίσως αυτή που παρουσιάζει το μετασχηματισμό της Ομόνοιας σε παραλία με βάρκες και λουόμενους….Τώρα το «Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα»  εκθέτει τα νέα έργα του  από 2.12 – 10.3.2012 

Αντιγράφω από το «σκεπτικό» της Έκθεσης : 

        «Στις φωτογραφίες της ενότητας “Τέξας” αναγνωρίζουμε καταρχήν τη μεγάλη ελευθερία του βλέμματος. Αυτό που ο Δημήτρης Τσουμπλέκας έχει πρωτοκοιτάξει και που κοιτάζουμε τώρα κι εμείς (τοπία, ανθρώπους, εσωτερικά κτιρίων) μοιάζει πάντα να έχει προκύψει από τη μάχη με το χρόνο, από τη μάχη με τον εαυτό του. Εγκαταλελειμμένα κτίρια, δωμάτια με πεσμένους σοβάδες ή φυσικά εμπόδια, άνθρωποι-σκιές μπροστά στα ποτήρια τους, δαιμονικά παιδιά, μοναχικοί άντρες που κοιτάζουν αλλού, δηλώνουν σε όλους τους τόνους μια επιθυμία ελευθερίας- στα όρια της διάλυσης.

Το παράξενο με το “Τέξας” είναι ότι οι φωτογραφίες αυτής της μάλλον σκοτεινής ενότητας δεν δημιουργούν βάρος, αλλά προσφέρουν στον θεατή μια ευκαιρία περισυλλογής και ταύτισης. Το κατεστραμμένο κομμάτι του εαυτού μας, εκείνο που πρέπει ν’αλλάξει, κατανοεί την ανάγκη της αλλαγής και ασυνείδητα “θυμάται” για ποιους λόγους πρέπει ν’αλλάξει. Εν ολίγοις το “Τέξας” είναι ένα είδος αποχαιρετισμού, μια επισήμανση του οριακού. Και όριο, όπως μάς θυμίζει ο Χάιντεγκερ, “δεν είναι αυτό στο οποίο κάτι σταματά, αλλά όπως το είχαν ήδη αναγνωρίσει οι Έλληνες, το όριο είναι εκείνο απ’ όπου κάτι αρχίζει να εκδιπλώνει την ουσία του”. 

        Γιατί όμως “Τέξας”; Το τοπωνύμιο έχει τις αναπότρεπτες συνδηλώσεις της βίας, του Νότου, της ερήμωσης. Στον βαθμό που το όνομα ορίζει και το πράγμα, το “Τέξας” αποτελείται από βίαια πειράματα επαναπατρισμού. Είτε πρόκειται για μια χαμένη πατρίδα, είτε για έναν χαμένο εαυτό, ο Δημήτρης Τσουμπλέκας προσεγγίζει το πείραμά του ως φυσιοδίφης, ως επιστήμονας που συλλέγει υλικό προτού βγάλει συμπεράσματα. Μαζί του κι εμείς παρακολουθούμε αυτό το αταξινόμητο ντοκουμέντο που μάς ταξιδεύει από το Μαρούσι, την Κέρκυρα και το Μεσολόγγι ως το Βερολίνο και τη Νέα Υόρκη, βυθίζουμε τα πόδια μας σε βρόμικα νερά ή ροκανίδια, πέφτουμε από σκάλες, βλέπουμε πλοία να περνούν, ανθρώπους να χάνονται και αφού εγκαταλειφθούμε στη δίνη επιστρέφουμε στον εαυτό μας με την ψευδαίσθηση ότι αυτό που μόλις είδαμε συμβαίνει έξω και όχι βαθιά μέσα μας.

        Ένα ρεπορτάζ που περιγελά το ρεπορτάζ, να τι είναι οι φωτογραφίες του Τσουμπλέκα: ακόμη και οι λήψεις που αποτυπώνουν πολιτικές και κοινωνικές συρράξεις στην Αθήνα του Μνημονίου ξεπερνούν τη στιγμή και φωτίζουν μια άλλη εσωτερική πάλη η οποία μαίνεται ανεπίγνωστα. 

  Περισσότερα στο  www.art-tounta.gr /