Συνάντησα τα μάτια του Έρωτα
Γεμάτα βαθιές θάλασσες και γαλάζιο ουρανό
Βήματα στα σκαλιά του χρόνου
Στα ίχνη του άνθισαν άγριες βιολέτες στα λιθόστρωτα μονοπάτια της Άνοιξης
Στις παλάμες του κρατούσε ένα μπουκέτο γιασεμιά
Πέρασε απαλά τα δάχτυλά του στα μαλλιά μου
Κέντησε με την ανάσα του τα λουλούδια του έρωτα πάνω τους
Πόσο σου έμοιαζε η μορφή του
Είχε το σώμα σου εκείνο που με έκρυβε βαθιά μέσα στο βλέμμα μέσα του
Λύτρωσης αναπνοές οι ήλιοι που αχνοφεγγίζουν στα μάτια του
Πάλλεται η άγραφη ζωή μου αγγίζοντας χρώματα ονείρου
ματώνουν τα χείλη
Διψούν την τρυφερότητα της στοργής σου
Σπόροι αθώων λέξεων χαράζουν κόκκινες γραμμές στο σώμα του χρόνου
Ποια μοίρα όρισε να απαλύνει την σπορά κίβδηλων αναμνήσεων από το σώμα;
Ποιος αρχαίος Θεός άγγιξε με τα ακροδάχτυλα του
τις γήινες ώρες των ανθρωπίνων τραυμάτων
Τυλίγομαι με το σεντόνι νοτισμένο από άνθη γιασεμιών
Ανασαίνουν τα ερωτευμένα μάτια πορφυρούς τόπους προσμονής δυο χιλιάδων είκοσι τεσσάρων χρόνων ανέγγιχτων στιγμών αιωνιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου