Το νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο όπως θα παραδοθεί μελλοντικά από το γραφείο του Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ και το γραφείο του Αλέξανδρου Τομπάζη φέρνει στην Αθήνα ένα άλλο επίπεδο αστικού πολιτισμού. Δεν θα σταθώ στο ίδιο το μουσείο, άλλωστε προς το παρόν έχουμε μόνο τις πρώτες εντυπώσεις, αλλά σε αυτά που προκύπτουν ως παράμετροι από το υλικό που μοιράστηκε.
Μου έκαναν εντύπωση τρία στοιχεία, τα οποία θεωρώ κομβικής σημασίας για τη βελτίωση της συνολικής εικόνας και λειτουργίας της Αθήνας. Τα συνοψίζω ως χρώμα, φως και φύση, όσα λείπουν δηλαδή με δραματικό τρόπο από την αστική εμπειρία που αποκομίζει κανείς στην πρωτεύουσα.
Η Αθήνα είναι ως σύνολο βουτηγμένη σε ένα ρυπαρό υπόλευκο χρώμα. Το νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μάς προσφέρει τη θέρμη της τερακότας, του χτενισμένου σκυροδέματος, την αίσθηση του χώματος, την κουλτούρα του πηλού. Η Αθήνα θα έπρεπε να δοξάζει την κληρονομιά της κεραμοπλαστικής, ακόμη και ως εντύπωση της θέρμης που εκπέμπει ο πηλός. Οπως η Ρώμη είναι βουτηγμένη στη δική της ώχρα και στα θερμά χρώματα μιας γκάμας στις αποχρώσεις ώριμων καρπών και ανθέων, έτσι και η Αθήνα θα έπρεπε να υιοθετήσει θερμότερα χρώματα, και η τερακότα έρχεται μέσα από μια καταγεγραμμένη συνθήκη στη συνείδηση της πόλης στον χρόνο.
Το φως που διαχέεται στις αίθουσες του νέου μουσείου προσφέρει την ξεχωριστή εμπειρία της αρχιτεκτονικής του φωτός. Ο φωτισμός στην Αθήνα είναι συχνά προβληματικός. Εχουμε την τύχη να είμαστε ευλογημένοι με τον αττικό ουρανό, και φτιάχνουμε καταθλιπτικούς δρόμους και στενόχωρα κτίρια. Οταν δεν συμβαίνει αυτό, αισθανόμαστε το μεγαλείο του φυσικού φωτισμού. Σε εσωτερικούς χώρους, η μελέτη φωτισμού είναι μια τέχνη από μόνη της (όπως και ο φωτισμός στον δημόσιο χώρο).
Τα δέντρα. Η φύση που δείχνει αναπόσπαστο κομμάτι της μελέτης για το νέο μουσείο μάς υπενθυμίζει κάτι πολύ απλό. Τα δέντρα είναι σύμμαχοί μας για μια καλύτερη πόλη, όχι εχθροί μας. Στην Αθήνα, τα δέντρα θεωρούνται εμπόδια, δυνητικοί κίνδυνοι λόγω γήρανσης ή ασθενειών, και κατά κανόνα κουτσουρεύονται ή κλαδεύονται άγαρμπα. Χωρίς αγάπη. Στο νέο μουσείο δοξάζεται η μεσογειακή χλωρίδα. Η ομπρελωτή κουκουναριά είναι μια έξοχη επιλογή και (μαζί με κουτσουπιές, κυπαρίσσια και άλλα δέντρα) μπορεί να αλλάξει την Αθήνα. Το δέντρο ως κομβικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου