του Γιάννη Σχίζα
Αυγή 14.2.22
Υπάρχουν εμβληματικοί τύποι σε μια πόλη, που
χαρακτηρίζουν την ιδιοσυγκρασία της και
στέκονται στο πλευρό της , που έχουν μια ορισμένη εμβέλεια και είναι διασκεδαστές παντός καιρού. Τέτοιους
τύπους είχαμε τον Νίκο Αλέφαντο και τις εκπομπές του - μνημείο ποδοσφαιρικού στοχασμού για την επικαιρότητα και την ιστορία .Είχαμε τον
Γιώργο Τρομάρα, που έδινε παράσταση σε πλατείες μέχρι βαθυτάτου γήρατος, τον
Γιάννη Κεσκελίδη ή Σαμψών, που κόντυνε κατά 7 πόντους χάρη στις πέτρες που
έσπαζε, τον Γιάννη Κυριαζή, τρομερή τραγουδιστική φαλτσέτα. Είχαμε τη φτερού,
τον αξέχαστο Ανδρέα Νομικό, με την αειφορική φωνή του να ξεχύνεται στον τρισδιάστατο χώρο της πόλης, είχαμε τον μεγάλο και ανεπανάληπτο φαρσέρ Τζίμη
Πανούση, είχαμε τον Απόστολο Σουγκλάκο, που μάλιστα το 1995 γύρισε το «Ράδιο
Μόσχα» ( τότε ακόμη η Ρωσία ήταν φιλική) και τον Θόδωρο Παπαθεοδώρου , που
οργάνωσε το πιο μικρό αλλά κομψό μπαρ
των Αθηνών, από όπου πέρασε και ο Φρανκ Σινάτρα. Παλιότερα, στις δεκαετίες του 50 και 60, είχαμε το δίδυμο Ανδρέας Λαμπράκης- Χάρης
Καρπόζηλος, που έδιναν υπέρ όλων αγώνες
κατς κερδίζοντας (εκ περιτροπής) ο ένας
τον άλλο…. Όμως ο
εμβληματικότερος όλων ήταν ο Κώστας Γκουσγκούνης, που έζησε πάνω
από 91 χρόνια και πρόλαβε να εκφέρει προτίμηση για ένα φιλικό γραφείο κηδειών (στη λεωφόρο Μεσογείων) καθώς
και να μετριάσει τη θλίψη των συγγενών,
λέγοντας εκεί στο κρεβάτι του θανάτου : «καλή αντάμωση»…
Ο Γκουσγκούνης ξεκίνησε από φωτογράφος αλλά πολύ σύντομα μετεξελίχθηκε σε πορνογραφικό σταρ. Μπορώ να τον συσχετίσω με την Τσιτσιολίνα, κατά κόσμον Ιλεάνα Σταλόνε, την Ιταλίδα πορνοστάρ του κινηματογράφου που εξελέγη το 1987 βουλευτίνα με το Ριζοσπαστικό Κόμμα ενώ το 1990 προσφέρθηκε να κάνει έρωτα με τον Σαντάμ Χουσεϊν για να αποφευχθεί ο πόλεμος του Κόλπου (!): Όμως η πρώϊμη εμφάνισή του Γκουσγκούνη στο σινεμά προσέκρουσε στην ελληνική σεμνοτυφία κι αυτό δεν του επέτρεψε την άνοδο σε αξιώματα…
Αφηγείται κάποιος που παρευρέθηκε στη προβολή του έργου του Γκουσγκούνη «Σεξ …13 μποφόρ» (1971)
: «Αν σας ορκιστώ ότι για πρώτη φορά είδα
αναπτήρες να ανάβουν στην προβολή αυτής
της ταινίας, και το πλήθος να φωνάζει «άξιος, άξιος», τότε εύκολα µπορεί να
συµπεράνει κανείς πως θεωρώ τον πρωταγωνιστή της Κώστα Γκουζγκούνη σαν τον
πρώτο πραγµατικό έλληνα ροκ σταρ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου