του Μαρτίνου Γκαίτλιχ
Σε λίγες μέρες, οι μπουλντόζες θα έχουν μπει στον Εθνικό Κήπο.
Η αποσφράγιση των προσφορών έχει ήδη γίνει και η ολοκλήρωση της διαδικασίας για την επιλογή αναδόχου είναι θέμα ημερών. Μπορεί και αύριο κιόλας. Θα σκάψουν τα δρομάκια του Κήπου (σε βάθος τουλάχιστον 20 εκατοστών), θα τα καλύψουν με μία νέα επίστρωση, θα ξεπατώσουν και θα βάλουν νέα περίφραξη στις λιμνούλες, και θα τις βάψουν (!). Τα έργα περιλαμβάνουν επίσης και τις πέργκολες του Κήπου (όχι που θα γλίτωναν…).
Κι αν αναρωτιέστε για το κόστος όλων αυτών των παρεμβάσεων, μόλις 4.200.000 ευρώ. Με ίδιους πόρους του Δήμου Αθηναίων παρακαλώ. Δεν ξέρω αν σκέφτεστε κι εσείς, όπως κι εγώ, τι άλλες κοινωνικές, εκπαιδευτικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των δημοτών θα μπορούσε να καλύψει ο Δήμος Αθηναίων με τα χρήματα αυτά. Αλλά ακόμα και στα θέματα της διαχείρισης του Εθνικού Κήπου, δεν υπάρχουν άραγε άλλες προτεραιότητες πολύ πιο σημαντικές και πολύ πιο οικονομικές;
Και πουθενά δεν υπάρχει κάποια σαφής μέριμνα για το τι θα γίνει με τα ζώα (στις λιμνούλες και αλλού) ή με τα αναρριχόμενα φυτά στις πέργκολες κατά τη διάρκεια των εργασιών.
Ούτε κάποια αναφορά για τις επιπτώσεις από τη γενικότερη διατάραξη του οικοσυστήματος του Εθνικού Κήπου. Διότι, ναι, ο Εθνικός Κήπος είναι ΚΑΙ ένα οικοσύστημα, με πουλιά, φρύνους και άλλα ζώα!
Ακόμα και για τις επιπτώσεις στα δέντρα, υπάρχει μόνο μία αναφορά, η οποία αποτελεί περισσότερο ευχή παρά σαφή όρο, και απέχει πολύ από το να διασφαλίσει την ουσιαστική προστασία των ριζών των δέντρων, ιδίως των υπεραιωνόβιων. Λέει συγκεκριμένα στο τιμολόγιο μελέτης (!): «…η εκσκαφή των διαδρόμων θα γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και σε περίπτωση διαπίστωσης της ύπαρξης ριζικού συστήματος, θα ενημερώνονται οι αρμόδιοι επιβλέποντες και κατά περίπτωση θα είναι δυνατή η σημειακή παρέκκλιση της υποχρέωσης για το επιβαλλόμενο βάθος εκσκαφής».
Πώς γίνεται τα έργα αυτά να κατάφεραν να περάσουν χωρίς διαβούλευση και «κάτω από τα ραντάρ»; Και -κυρίως- γιατί; Θέλω να τονίσω ότι δεν αμφισβητώ την καλή προαίρεση των εμπνευστών των έργων, όμως όπως λέει και ένα σοφό ρητό «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Σε λίγες μέρες, οι μπουλντόζες θα έχουν μπει στον Εθνικό Κήπο.
Η αποσφράγιση των προσφορών έχει ήδη γίνει και η ολοκλήρωση της διαδικασίας για την επιλογή αναδόχου είναι θέμα ημερών. Μπορεί και αύριο κιόλας. Θα σκάψουν τα δρομάκια του Κήπου (σε βάθος τουλάχιστον 20 εκατοστών), θα τα καλύψουν με μία νέα επίστρωση, θα ξεπατώσουν και θα βάλουν νέα περίφραξη στις λιμνούλες, και θα τις βάψουν (!). Τα έργα περιλαμβάνουν επίσης και τις πέργκολες του Κήπου (όχι που θα γλίτωναν…).
Κι αν αναρωτιέστε για το κόστος όλων αυτών των παρεμβάσεων, μόλις 4.200.000 ευρώ. Με ίδιους πόρους του Δήμου Αθηναίων παρακαλώ. Δεν ξέρω αν σκέφτεστε κι εσείς, όπως κι εγώ, τι άλλες κοινωνικές, εκπαιδευτικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των δημοτών θα μπορούσε να καλύψει ο Δήμος Αθηναίων με τα χρήματα αυτά. Αλλά ακόμα και στα θέματα της διαχείρισης του Εθνικού Κήπου, δεν υπάρχουν άραγε άλλες προτεραιότητες πολύ πιο σημαντικές και πολύ πιο οικονομικές;
Και πουθενά δεν υπάρχει κάποια σαφής μέριμνα για το τι θα γίνει με τα ζώα (στις λιμνούλες και αλλού) ή με τα αναρριχόμενα φυτά στις πέργκολες κατά τη διάρκεια των εργασιών.
Ούτε κάποια αναφορά για τις επιπτώσεις από τη γενικότερη διατάραξη του οικοσυστήματος του Εθνικού Κήπου. Διότι, ναι, ο Εθνικός Κήπος είναι ΚΑΙ ένα οικοσύστημα, με πουλιά, φρύνους και άλλα ζώα!
Ακόμα και για τις επιπτώσεις στα δέντρα, υπάρχει μόνο μία αναφορά, η οποία αποτελεί περισσότερο ευχή παρά σαφή όρο, και απέχει πολύ από το να διασφαλίσει την ουσιαστική προστασία των ριζών των δέντρων, ιδίως των υπεραιωνόβιων. Λέει συγκεκριμένα στο τιμολόγιο μελέτης (!): «…η εκσκαφή των διαδρόμων θα γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και σε περίπτωση διαπίστωσης της ύπαρξης ριζικού συστήματος, θα ενημερώνονται οι αρμόδιοι επιβλέποντες και κατά περίπτωση θα είναι δυνατή η σημειακή παρέκκλιση της υποχρέωσης για το επιβαλλόμενο βάθος εκσκαφής».
Πώς γίνεται τα έργα αυτά να κατάφεραν να περάσουν χωρίς διαβούλευση και «κάτω από τα ραντάρ»; Και -κυρίως- γιατί; Θέλω να τονίσω ότι δεν αμφισβητώ την καλή προαίρεση των εμπνευστών των έργων, όμως όπως λέει και ένα σοφό ρητό «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου